نظر شما چیه؟...

نه من اين نظر قبول ندارم دختر من از 5ماهگي رفت مهد كودك ، الان 14 ماهه است. اولا خيلي خوب غذا مي خوره دوما خيلي راحت با بچه ها بازي مي كنه سوما روابط اجتماعي خيلي خوبي پيدا كرده چهارما بسياري از مسائل را ياد گرفته( بطور مثال ديروز يك خودكار پيدا كرد بعد آمد با اشاره مي گه كه بهم دفتر بده و مثل بچه هاي بزرگ نشسته نقاشي مي كشه ، در حالي كه ما زماني مي رسيم به خانه كاري به دفتر و كتاب نداريم.) يا ( زماني كه من برايش شعر مي خوانم به حالت پانتوميم دستهايش را تكان مي دهد) يا مهد بهش آموزش خوردن از ني را ياد داد. يك مادر نمي تواند به تنهايي تمامي مهارت زندگي را به كودك خود آموزش دهد و همچنين نياز كودكان امروز به همبازي( تك فرزندي) مهد كودك را جزء لازم و ملزوم زندگي نموده است

سلام عزیزم من به شخصه خیلی با مهد رفتن موافق نیستم به نظر من سالهای اولیه ی این فرشته های کوچولو نیازمند محیط گرم و صمیمی خانواده هستش

سلام به همه مامانای مهربون من با نظر مامان پریسا موافقم و آفرین می گم بهشون که به خاطر بچه از خودشون گذشتم آفرین و این که واقعا تا جایی که برای یک پدر و مادر امکان داشته باشه باید از گذاشتن بچه به مهد خود داری کنن هر چه که کودک بیشتر در آغوش خانواده و والدین مخصوصا مادر باشه برا هر دو شون و برای آینده شون بهتره و این اصلا منافاتی با اجتماعی شدن بچه نداره در مرحله پیش دبستانی کم کم با محیط های اجتماعی و مدرسه آشنا میشه و البته مادر می تونه در کنار خودش و با حضور خودش بچه اش رو اجتماعی بار بیاره چرا مهد کودک؟ اونم این مهد کودک هایی که ما داریم نمیدونم ولی نظر من این بود خدا کنه همه بچه ها سالم باشن و به خوبی تربیتشون کنیم تا جامعه مون سالم تر بشه ان شا الله

مگه قراره با مهد رفتن محیط گرم خونه رو ازشون بگیریم؟؟؟اکثر ساعاتی که بچه ها تو مهدن یعنی تا ظهر یا 3 عصر، بچه های مادرای خانه دار خوابن...پس فرقی نمیکنه...بیشتر این بچه ها بخور و بخواب میشن. که من دوست ندارم.البته نظر شخصی منه. از بین دوستام فقط من کارمندمو دارم بچه های اونا رو هم میبینم.فکرشو بکنین بچه دوستم دوسالشه بلد نبود پتو رو خودش بکشه...مامانش میگفت آخه همش خودم این کارو میکنم براش...محیا که هر وقت تو تعطیلات زیاد پیش ما و مامان بزرگاش مونده لوس و کلافه کننده شده که من دوست ندارم. البته این تو زندگی من و بچه ام مصداق داره و شاید بقیه اینجور نیاشن

سلام به نظر من هم هیچ چیز جای محبت مادر و دلبستگی ایمنی که بچه در کنار خانواده اش پیدا می کنه رو نمی گیره من بچه ندارم اما اصلا مهد رو دوست ندارم

سلام من نظرم اینه که بچه دو سال اول رو اگه نره مهد بهتره (البته نینیایی که ماماناشون شاغله فرق میکنه وضعیتشون)، ولی من نینیم که بزرگتر بشه یعنی توی سن 3 یا 4 سالگی حتما مهد میذارمش، حتی اگه شده دو سه یاعت در روز چون به نظر من بچه اجتماعی بار میاد و با محیط اطرافش بهتر آشنا میشه، کارای گروهی رو یاد میگیره و ...

من بخاطر اجتماعی شدن بچه ها با مهد از سن 4 سالگی به بعد موافقم .اما چند چیز برام مهم است: چه مهدکودکی بچه رو می فرستم؟(یعنی حتما در موردش تحقیق می کنم تا بجای اثر مثبت، اثر منفی نداشته باشه) ساعات محدود اونو به مهد می فرستم یعنی با صبح تا عصر رفتن بچه ها به مهد موافق نیستم و اینکه اجازه نمی دم محیط مهد تاثیر نامناسب روی تربیتش داشته باشه و اونجور که خودم دوست دارم تربیتش می کنم.

سلام به همه ی مامانای مهربون من با مهد کودک مخالف نیستم اما سپردن بچه به مهد به صورت ساعتهای طولانی و تمام روزهای هفته بی انصافیه در حق بچه! وقتی قند و عسل 4 ساله بودن خودم شاغل بودم و مجبور بودم بچه هامو مهد بذارم . اوائل به حدی واسه رفتن به مهد ذوق و شوق داشتن که اندازه نداشت ولی بعد از دو ماه با گریه و التماس ازم میخواستن نبرمشون اونجا !مساله از اونجا شروع شد که یه باروقتی امین شیطونی کرده بود خانوم مربی بهش گفته بود الان زنگ میزنم پلیس بیاد بهت دستبند بزنه ببرتت ! امین ترسیده بود و زده بود زیر گریه و متین هم با دیدن گریه ها و بی قراریهای داداشش بیتاب شده بود به حدی که با من تماسگرفتن بیا ما نمیتونیم دوقلوها رو آروم کنیم !وقتی امین واسم گفت که از اون حرف مربیش ترسیده ، من به مربیش و مسوول مهد اعتراض کردم ولی اونا خیلی بی تفاوت برخورد کردن و حتی قبول نکردن که این برخورد مربی درست نبوده !! کارم و ترک کردم و تمام وقتمو اختصاص دادم به قند و عسل . الان هم راضیم هم خوشحال.بماند که هنوز که هنوزه تاثیر کلام اون مربی توی بچه های من دیده میشه و اثر منفی خودشو گذاشته . عقیده ی من اینه که مهد کودک جائیه که به همه ی بچه ها با یه نظر کلی نگاه میشه و کاراها و رفتارهایی که به بچه یاد داده میشه طبق برنامه های روانشناسی و قوانین مربوط به مهد و طرز فکر مربی هست نه آداب و رفتاری که واسه خانواده ی بچه مهمه و ارزش داره . مثلا من درسته دو قلو دارم ،ولی پسرهام کاملا با هم متفاوتن . نمیتونم در مقابل کارایی که انجام میدن برخورد یکسان داشته باشم . کاملا اخلاق و رفتار مخصوص به خودشون دارن که حتی در بعضی موارد واکنشهاشون هیچ شباهتی به هم نداره . من که مادرشون هستم متوجه میشم و سعی میکنم درست برخورد کنم و دلسوزی و ناراحتی و محبت و همه ی رفتارام با توجه به شناختیه که به بچه ام دارم ، و این کاری نیست که مربیه مهد بخواد برای من انجام بده . مادر باید به خاطر بچه اش دلسوزی و گذشت داشته باشه و بچه اش هم باید دلبسته ی مادر و خانواده اش باشه .اگه جز این باشه بچه خیلی آسیب پذیر میشه و هر اتفاقی در طول زندگیش بیوفته . با توجه به تمام موارد مادران زحمتکشی هستند که چاره ای جز اینکه بچشون رو مهد بذارن ندارن ولی چه خوبه که تا اونجایی که میتونن ساعتهایی رو که کنار بچشون هستن فقط به بچشون اختصاص بدن و به دور از دغدغه های فکری وگرفتاریهای روزمره نبودشونو جبران کنن. از اینکه نظرات و عقاید خوب شما رو خوندم خیلی خوشحالم . تشکر از همه ی مامانها به خاطر حضور زیباشون

منم با نظر این مامان خیلی موافقم ولی به نظر من سن 3 سالگیم خوبه و اگه بچه تو خونه حوصلش سرمیره و بی تابی میکنه و خواهروبرادریم نداره سن 3 سالگیم مناسبه واسه مهدکودک رفتن

سلام به همه ی مامانای مهربون وفداکارمن اصلا دوست ندارم بچه هامو مهدبزارم وتاحالا هم چون مادرشوهرم پیش ما زندگی میکنه ,مجبور به همچین کاری نشدم.درمورد آموزش مهارتهای زندگی واجتماعی شدن وبعضی مسایل دیگه ای که مامانا بهشون اشاره کردن جای هیچ نگرانی نیست بچه ها ی امروزی آنقدرباهوشن که بدون حضور درمهد هم همه چیز رو درکنار خانواده ودوستان یاد میگیرن.حالا حساب اون عزیزانی که بخاطرشرایط زندگی وکاریشون مجبورا بچه شونو میذارن مهد جداست.

باسلام من پسري دارم كه امسال ميره مدرسه با آنكه خودم شاغلم و تاساعت 4عصر سركارم وتنها پسرم در 7سال فقط به مدت 1ماه آنهم دوساعت در روز به مهد كودك رفته ولي كاملا اجتماعيه ودر برخورد كم نمياره خيلي هم باهوشه بي نهايت هم روابط عموميش خوبه هيچ ربطي به اينها نداره خود خانواده تاثير گذارند من مادرشوهرم معلم بوده وپسرم فقط نزد ايشان بزرگ شده وفكر ميكنم همين باعث شده صدرا از همه لحاظ بچه كاملي بشه

سلام .من نظرات همه دوستان رو خوندم .بچه های دو قلوی من تارا و باربد الان 10 ماهه هستن و من از 4 ماه پیش دوباره رفتم سرکار. خوشبختانه مامانم کمکم هست و الان بچه هارو در غیاب من نگهداری می کنه من با مهد رفتن بچه ها موافقم .البته 3 سالگی به بعد چون تا اون موقع تعدادی از مهارتهای اولیه رو یاد گرفته و مادر با خیال راحت می تونه بچشو بزاره مهد ( مثل دستشویی رفتن و غذا خوردن و .... ).البته در مورد مادران شاغلی که کمکی ندارن برای بچه های شیرخوار پیشنهاد من گرفتن پرستار در محیط خونه و یا با هماهنگی مسئول اداره در محل کار با نظارت مستقیم مادر هست مهد کودک اولین محیطی هست که بچه یاد می گیره علاوه بر مستقل بودن چطوری تو اجتماع همسالانش زندگی کنه و به حقوق بقیه احترام بزاره چون با توچه به فضای خونه های امروزه که بچه سالاری حاکمه تمرین زندگی اجتماعی بسیار مهمه که قبل از ورودشون به مدرسه اتفاق بیفته . در محیطی که تنها بچه ما عزیز دردونه نباشه و بهره مندی یکسان از حقوق اجتماعی را آموزش ببینه.البته مهدکودک همیشه مثبت نیست و ممکنه مضراتی داشته باشه اونم بدلیل اینکه آموزه های فرهنگی خانواده ها با هم متفاوته ممکنه مسایلی که برای بعضی خانواده ها ارزشیه برای دیگران مهم نباشه.برای جلوگیری از بروز این تقابل ها ست که وظیفه پدر و مادر سنگین تر میشه و خلاء هایی که حس می کنن ممکنه با رفتن بچه به مهد در ذهن و روح کودکان پدیدار بشه باید با آموزش صحیح پر کنن البته نقش تأثیر گذار اجتماع بعنوان محرک بیرونی خیلی مهمه و بنابراین در انتخاب مهد و مربی باید دقت زیادی بشه امروزه به خاطر شرایط کاری حاکم در جامعه و نقش پررنگ خانمها در این عرصه ، کودکان نباید بهانه ای جهت فاصله گرفتن خانمها از شرایط کار در اجتماع باشند. چون کودکان در حال رشدند و شرایطشان در حال تغییر و مادر نباید فقط وفقط به خاطر بچه خودش رو از فعالیت و مشغله اجتماعی محروم کنه .بدلیل اینکه هر چیز در جای خودش نیکو ست. مهد کودک نباید عاملی برای عذاب وجدان مادر بشه چون ما نمی تونیم همیشه ایده ال رو برا بچه ها فراهم کنیم چون با رشد بچه ها نیازهاشون ممکنه ار توان ما فراتر بره در مورد شیر کمکی به خاطر دو قلوبودن بچه ها از 1/5 ماهگی شیر کمکی داشتن تا الان که علاوه بر شیر خودم و کمکی غذا هم می خورن.اوایل احساس ناراحتی داشتم به خاطر اینکه نمی تونستم به هر دو خصوصا با هم شیر بدم. ولی تا الان خوشبختانه بچه ها مشکلی از لحاظ رشد نداشتن و البته چاره ای جز این هم نیست. در خاتمه از خداوند بزرگ توفیق تمام مادران و سلامتی خانواده هاشون رو می خوام. امیدوارم با توکل بر خدا تحمل تمام سختیهای تربیت فرزندان شیرین بشه.

سلام به همه دوستان خوبی که این قدر نظرهای خوبی دادن. من بیشتر ترجیح میدم که صحبتهای افراد متخصص در این زمینه ها را گوش کنم چون اونا تجربه این مسایل را دارن. پارسال تو برنامه خانواده یک روانشناسی میامد و توضیح داد بهترین سن برای رفتن به مهد از 3 سالگیه چون از این زمان آموزشهای مختلف را میشه آغاز کرد و در جواب مادری که پرسیده بود آقای دکتر ما اون زمانها مهد نرفتیم مگه چی شده گفت: این صحبت مثل این هستش که بگی قبلا که واکسن خیلی از بیماریها نبوده ما که نزدیم چی شده که حالا بچه هامون بزنن.حالا خیلی چیزها نسبت به گذشته فرق کرده و حالا چرا همه مادرها بچه هاشون را واکسن میزنن و براشون مهمه ولی مهد نباید مهم باشه. این نوع نگاه که بچه تا زمان مدرسه تو خونه باشه هم کمی باید تغییر کنه.قبلا اینقدر مهد نبود و بچه ها همش تو خونه بودن.ولی خونه هایی که حیاط داشتن و رفت و آمد به خونه زیاد بود ولی آلان زمانه خیلی فرق کرده و باید بچه ها تو محیط مهد های خوب قرار بگیرن که خیلی برای خودشون میتونه مفید باشه.