استعدادهای فرزندانمان را چگونه شکوفا کنیم؟

 ای وای… کاش درس می خوندم دکتری،مهندسی چیزی می شدم!!!! اه ه نشد ولی…!!!

تو باید دکتر بشی …من نمی دونم…مگه چی کم داری !!! بچه فلانی رو ببین…آخه…!!!

حرفشم نزن بکوب درس…فهمیدی فقط درس!!!! 

چگونه باید به آرزوهای دور و دراز خود در رابطه با فرزندان دست پیدا کنیم؟...

آیا باید تمام وقت خود را بگذاریم ودربدر دنبال انواع واقسام کلاسهای آموزشی باشیم؟!!

درس… درس… درس…همین!!!! باید بری دانشگاه من نمی دونم !!!کلاس ورزش ؟اصلآ…حرفشم نزن بکوب درس…فهمیدی فقط درس!!!! 

ما از فرزندمان چه می خواهیم؟؟ادیسون بشود !!!!دنیا را تسخیر کند!!!….اهل زندگی هم باشد ارتباط خوبی با دیگران داشته باشد!! طبیعتا کار طاقت فرسایی است که باعث می شود فرزند آنها در میانه راه متوقف شودو کلاس های فوق برنامه اش نصف و نیمه بماند و چه بسا زبان مادری اش را هم فراموش کند!

سوال اینجاست که چگونه باید روی فرزندانمان سرمایه گذاری کنیم تا آنها بتوانند در زندگی آینده شان موفق شوند؟
بیشتر ما فراموش می کنیم که محیط بیشترین تاثیر را روی خلق وخو، رفتار و شخصیت کودکانمان دارد. درختی که در حال ریشه دواندن است تا‌ آنجایی که فضا وجود دارد ریشه هایش را حرکت می دهد ولی اگر در مسیر این ریشه ها مانعی بگذاریم امکان حرکت صحیح ریشه ها وجود نخواهد داشت و رشد طبیعی درخت متوقف می شود.

البته اگر آن را در محیطی آماده و وسیع نگذاریم اصلا ریشه ای ایجاد نمی شود و درخت از بین می رود. به همین دلیل برای آنکه فرزندانی موفق داشته باشیم باید آنها را با محیط ها و شرایط گوناگون آشنا کرده وبیشترین امکانات پرورش جسمی و عاطفی را برایشان فراهم کنیم.

گام اول را درست برداریم

فرض کنید فرزندتان پس از سرمایه گذاری های شما و تلاش خودش بتواند موسیقی، زبان، ورزش و نقاشی را خیلی خوب یاد بگیرد و از نظر درسی هم اول باشد ولی در سنینی که قرار بوده بازی و تفریح کند از آنها محروم مانده باشد؛ فکر می کنید چه اتفافی می افتد؟ کم دیده اید مشاهیر ورزشی و هنری و علمی را که قابلیت انعطاف ندارند، زود ناامید می شوند و تحمل شان کم است؟

تحقیقات متعدد نشان می دهد که اگر بتوانید اسلوب فکری و سبک زندگی را در دوران کودکی به فرزندان خود بیاموزید، آنها بعدها در زندگی خود به طور قدرتمندتری با مشکلات مواجه می شوند. اینکه فرزندان ما در زندگی چه کاره شوند یا چقدر مهارت های مختلف را یاد بگیرند به این بستگی دارد که ساختار فکری آنها را چه طور بسازیم.

عشق و محبت، توجه و حمایت

عشق ومحبت، توجه و حمایت خانواده حرف اول را می زند. اگر این توجه را از فرزندتان دریغ کنید و فقط از دیگران انتظار داشته باشید که به آنها مهارت های مختلف را آموزش بدهند احتمالا فرزندتان در زندگی آینده اش با اولین تندباد سر خم می کند چون مهارت زندگی سالم و تفکر صحیح را بلد نیست و چون عشق و محبت کافی دریافت نکرده طبیعتا نمی تواند به دیگران هم آن را ارایه کند.

کودکان زندانیان بی گناه چهاردیواری خانه ها

متاسفانه کودکان امروزی در چهاردیواری خانه ها محبوس مانده اند و فرصت زندگی و بازی در محیط های باز از آنها گرفته شده است. مطمئن باشید که اگر هراز گاهی فرزندتان را به حیاط منزل یا پارک ببرید و ساعت ها با او از طبیعت و حیوانات گفته و به همراه بازی به او آموزش هایی بدهید، چند برابر یک کلاس به او فایده رسانده اید.

خلق محیط های پرورشی، شرایطی برای والدین فراهم می کند تا از بودن در کنار فرزندانشان لذت برده و ارتباط و عشق و محبت شان را به او هدیه کنند؛ چون بیشتر خانه های امروزی به خوابگاه هایی تبدیل شده اند که اعضای خانواده در آن، نیازهای اولیه خود را برمی آورند و اگر هم وقتی پیدا کنند به سراغ تلویزیون یا کامپیوتر می روند و از صحبت کردن و قصه گفتن و حتی بازی با هم خبری نیست.

خلق بسترهای پرورشی و آموزشی برای فرزندان

یعنی ایجاد محیطی گرم و صمیمی، دوستانه و پر از احساسات مثبت برای آنها تا بتوانند نیازهای جسمی، عاطفی و معنوی خود را تامین کرده و زیر سایه والدین با اجتماع ارتباط برقرار کنند. 

فرزند شما مثل یک تخته چوب بی شکل است. اگر برایش وقت گذاشتید، قصه گفتید، او را با دنیا آشنا کردید، حمایتش کردید، عشق ورزیدید و بنای محکمی برای فکر او ایجاد کردید، او شکل می گیرد، مسئولیت پذیر می شود، به یادگیری علوم و فنون علاقه مند و موفق میشود؛ وگرنه اگر صدها کلاس برایش در نظر بگیرید، فایده ندارد؛ چون قالب وجودی او پر از خلاهایی است که او را با مشکلاتی بنیادی رو به رو خواهد کرد، حتی اگر پروفسور باشد!

کشف استعداد واقعی کودکان

بزرگ ترین اشتباهی که یک پدر یا مادر می تواند مرتکب شود این است که آرزو و خواست های خودش را برای آینده و موفقیت فرزندش در نظر بگیرد.

کارشناسان معتقدند که والدین باید در مسیری فرزندان خود را حرکت دهند که آنها خودشان باید در آن حرکت کنند، نه مسیری که والدین دوست دارند. یعنی والدین مسوول اند پتانسیل های درونی فرزندان شان را پیدا و آنها را برای به فعلیت رساندن این پتانسیل ها تشویق و تجهیز کنند. فراموش نکنید که فرزندان ما وقتی طعم موفقیت را خواهند چشید که بتوانند استعداد و فردیت خاصی را که خداوند در نهادشان به ودیعه گذاشته به ظهور برسانند.

این برخورد با فرزندان البته به نگرش عمیق، درایت و ایمان و اعتقاد نیاز دارد باید مهارت هایی را به فرزندان تان یاد بدهید و آموزش هایی را برایش در نظر بگیرید که منحصر به خود اوست. پس باید باور داشته باشید فرزندتان پتانسیل و استعداد خاصی دارد؛ هر چند که خودش تصویری واضح از آن ندارد و خودش را در آینه ارزشیابی شما می بیند.

به این ترتیب، آنها در جاده موفقیت حرکت می کنند و از زندگی شان لذت می برند. اما برای کشف این پتانسیل ها باید خیلی دقت کنید. مثلا اگر فرزندتان از سنین پایین قدرت بدنی بالایی دارد و تحرکش خوب است و بعدها هم این روند ادامه دارد و مثلا می بینید که خیلی فرز و نرم جست و خیز می کند، احتمال دارد که پتانسیل ورزشکار شدن داشته باشد.

به داستان ها و رویاهایی که فرزندتان برای شما و دیگران تعریف می کند خوب دقت کنید تا بتوانید پتانسیل های او را کشف کنید. معلمان، مربیان و بستگان کودک نیز می توانند مواردی را در همین رابطه به شما گوشزد کنند. 

منبع: سایت آحاد