تجربه ی خوشمزه 3؛ قابلمه های پارچه ای
اولش که غذاخور شده بود خیلی ذوق داشتم و براش انواع غذاها رو درست می کردم و هی ظرفهای کوچولو کوچولو کثیف میشد؛
مدیریت زمان ایجاب می کرد که وقتی که قراره به شستن ظرف های اضافی و درست کردن غذای فرزندم اختصاص بدم رو جوری از بین ببرم و به کوچولوم بیشتر رسیدگی کنم؛ و این شد که روش قدیمی ها به کارم اومد. بریم ببینیم...
مامانم برای اینکه بچه های کوچیکش هم بی نصیب از سفره نمونن و به همه ی کارهاش به خوبی برسه، کیسه ی کوچیکی می دوخت از پارچه هایی که آب رو خوب جذب می کنند و سرش رو به روش شلوارهای مامان دوز بند میداد و توی اون برنج میریخت و مینداخت توی خورشت مورد نظر.
قبل از اینکه بچه ها مجوز خوردن ادویه جات رو داشته باشند میتونیم گوشت و پیاز و هر چیزی دیگه ای که مجوز خوردنش رو دارند توی قابلمه بذاریم و کیسه رو هم بندازیم توی آب همون خورشت تا بپزه، و بعد از اینکه غذای فرزندمون رو درآوردیم به اون رب و ادویه جات رو اضافه کنیم.
با این روش هم غذای مقوی به فرزندمون دادیم و هم مدیریت زمان داشتیم. تازه من توی کیسه اش برنج و سیب زمینی و گاهی اوقات شوید اضافه می کنم و هر دفعه کته با طعم خورشت های گوناگون رو می چشه.