بچه را ادب کنید، اما...

بسیاری از والدین واقعا برای بررسی انضباط کودکان خود، وقت نمی گذارند. آیا برای برقراری نظم روش خاصی دارید؟ آیا هرگز در این باره فکر کرده اید؟ 

والدین اغلب به همان روشی نظم برقرار می کنند که خود در دوران کودکی آن را تجربه کرده اند. فکر می کنید روشی که برای پدر و مادر شما کارساز بوده، اکنون به درد شما هم می خورد؟ شاید مؤثر باشد اما شاید هم گاهی موثر نباشد!

● روش درستی انتخاب کنید

بدیهی است که روش منتخب شما باید متناسب با سن و سال فرزندتان باشد. درحالی که برای کودک ۳ ساله شما تنها چند دقیقه محروم شدن از بازی کفایت میکند، فرزند نوجوان شما ممکن است به محرومیت خود از بازی کردن با رایانه واکنش نشان دهد.

همچنین تنبیهی که درنظر می گیرید باید متناسب با خطای کودک باشد. وقتی کودکان بزرگ می شوند، متوجه می شوید که لازم نیست او را به خاطر هر بدرفتاری یا اشتباه کوچکی تنبیه کنید. به عبارت دیگر، باید دست به انتخاب بزنید. اگر کودک شما گاهی اصرار دارد نان خود را جداگانه قبل از غذا بخورد، کاری به کار او نداشته باشید. مهم این است که به او بیاموزید غذای سالم بخورد.

شاید شیوه غذا خوردن او مثل شما نباشد اما در پایان نتیجه یکی است. پس چه فرقی می کند؟ همین مورد را میتوان برای نوجوانان مثال زد. اگر او رفتار خوبی دارد و مسئولیت پذیر است، آیا واقعا مهم است که چه رنگی می پوشد؟ اگر درک کنید که او به استقلال نیاز دارد و کارهای اوبه منزله طغیان علیه شما نیست، او را راحت می گذارید. این احتمال وجود دارد که هرچه شما کمتر مخالفت کنید، او سریع تر به رفتار عادی خود برگردد.

● پیش دستی کنید

یکی از بهترین روش های برقراری نظم این است که مشکلات را قبل از آنکه قد علم کنند مورد بررسی قرار داده و منتظرشان باشید. مثلا اگر کودک مرتبا به چیزی دست می زند، آن را از دسترس او دور نگه دارید. اگر فرزند نوجوان شما سرکشی میکند، سعی نکنید به روش خودتان با او بجنگید. بگذارید از بین چند روش پیشنهادی، خودش دست به انتخاب بزند و سعی کنید به او اولتیماتوم ندهید. در عوض چندین راه را پیشپای او بگذارید. برقراری نظم را یک روش کمکی برای تعیین اینکه چه کسی رئیس است، ندانید. انضباط هرگز جنگ بین اراده ها و خواسته ها نیست.

● با صدای ملایم دعوا کنید!

یکی از بدترین اشتباهاتی که والدین مرتکب آن می شوند، داد وبیداد کردن است. قطعا ممکن است چند بار اول از کوره در رفتن شما مؤثر واقع شود امادر نهایت آنچه فرزند شما می بیند، عدم تسلط و کنترل شماست. اگر خونسردی خود را حفظ نمی کنید، چطور انتظار دارید کودک شما یاد بگیرد بر رفتار خود مسلط باشد؟ همین که کنترل خود را از دست می دهید، بازگشت مشکل می شود و کودک دیگر احترام شما را نگه نمی دارد.

اگر می دانید ممکن است از کوره در بروید، سعی کنید از موقعیت مورد نظر فاصله بگیرید. چند دقیقه آرام باشید. اگر می توانید کودک خود را تنها بگذارید، چند دقیقه در یک اتاق دیگر بمانید تا آرامش خود را بدست آورید. اگر لازم است کودک راچند دقیقه در تخت خود بگذارید. اگر نمی توانید او را تنها بگذارید، چند نفس عمیق بکشید و با خودتان این جمله را تکرار کنید: این نیز بگذرد! ...

● فرزندتان را درست بشناسید

یادتان باشد کودکان مختلف، به روش های متفاوت رفتار کرده و واکنش نشان می دهند. گاهی کودک فقط برای اینکه توجه والدین – چه از نوع خوب و چه ازنوع بد را به خود جلب کند کاری را انجام می دهد. معنایش این نیست که باید بیست و چهار ساعته به او توجه کنید بلکه باید نیازهای خاص فرزند خود را بیشتر درک کنید.

 اگر بهترین ساعات روز را صرف انجام کارهای منزل می کنید و قادر نیستید وقت خود را با کودک تان بگذرانید، شاید تمام نیاز او این باشد که کمی بیشتر به او توجه کنید. قبل از اینکه بازی او را قطع کنید، کمی وقت بگذارید تا با کمک یکدیگر کاری را انجام دهید که او دوست دارد.

● تشویق همراه تنبیه

در پایان، انضباط نباید فقط تنبیه کودک باشد، بلکه باید ازانضباط برای آموختن درس اخلاق به او استفاده کنید. کمک کنید او از اشتباهات خود درس بگیرد و هر زمان که از یک رفتار ناخواسته جلوگیری کرد، او را تشویق کنید. شما میخواهید رفتارهای خوب او تقویت شوند. اگر واکنش های خود را در برابر او مدیریت کنید، او هم رفتار خود را طوری کنترل می کند که قابل قبول باشد.

منبع: سایت آفتاب