ارتقاء هوش هیجانی برای پرورش کودک موفق
ارتقاء هوش هیجانی برای پرورش کودک موفق 
به توانایی افراد در شناخت و کنترل احساسات شخصی خود و دیگران و همچنین استفاده از این توانایی برای تصمیم گیری بهتر، تفکر خلاقانه، انگیزه بخشیدن به خود و دیگران، لذت بردن از سلامتی و روابط بهتر و زندگی شادتر، «هوش هیجانی» می گویند.
تحقیقات نشان می دهد که هوش هیجانی، بهترین پیشگوی دست آوردهای آینده کودک است. همچنین بسیاری از مردم بر این باورند که هوش هیجانی، بیشتر از ضریب هوشی و مهارت های فنی، به موفقیت کودکان کمک می کند اما اقداماتی که شما به عنوان والدین برای ارتقای هوش هیجانی می توانید انجام دهید عبارتند از:
۱. آرام باشید
اضطراب خودتان را کاهش دهید. «هری استاک سالیوان»، نظریه ای مبنی بر به ارث بردن اضطراب از والدین را ارائه کرده است. تحقیقات نشان می دهد که تماس لمسی والدین، صدا و حتی حرکات آنها می توان اضطراب نوزاد را کاهش یا افزایش دهد.
۲. توانایی حل مسئله را یادش بدهید
به کودکتان بیاموزید که چگونه مشکلات را حل کند. گاهی وقت ها، زمانی که کودکان احساس کنند درک می شوند، راحت تر می توانند مشکلاتشان را قبول و حل کنند؛ البته زمان هایی هست که آنها برای این کار، به کمک والدین خود نیز نیاز دارند. بهترین کار این است که صبر کنید تا آنها، خودشان برای حل مشکلات، سراغتان بیایند و کمک بخواهند.
۳. آرامش را به کودک بیاموزید
به او یاد بدهید که چگونه خودش را تسکین دهد و آرام کند. کودک، معنای آرامش بخشیدن را از والدین می آموزد و یاد می گیرد که چگونه نیازهای خود را کنترل کند و در زندگی، چگونه خود را در برابر مشکلات، آرام نگه دارد.
۴. تایید کنید
احساسات فرزندتان را بپذیرید و آن را تایید کنید. به او بگویید که نمی تواند احساساتش را انتخاب کند اما باید یاد بگیرد که با آن احساسات، چه کند و چگونه آنها را بروز دهد.
۵. همدردی کنید
با او همدردی کنید. زمانی که برای احساس ناراحتی یا عصبانیت فرزند خود، نمی توانید کاری انجام دهید، بهترین کار، همدردی با اوست. انسان ها، وقتی بدانند کسی هست که آنها را درک کند، راحت تر، با مشکلات احساسی خود، کنار می آیند.
همدردی کردن، به کودک کمک می کند که متوجه شود زندگی، احساسی خطرناک یا شرم آور نیست و همه در زندگی شان، با احساسات متفاوت درگیرند؛ همچنین او همدردی با دیگران را یاد می گیرد. شما می توانید از این جمله ها هم کمک بگیرید: «می دانم که سخت است دست از بازی بکشی و بیایی با هم شام بخوریم اما حالا زمان شام خوردن است.»
۶. تحقیر نکنید
به او اجازه دهید احساساتش را بیان کند. به جای نادیده گرفتن یا تحقیر کردن احساسات فرزندتان، به او اجازه دهید آنها را بیان کند؛ برای مثال، به او نگویید زخمی به این کوچکی که درد ندارد. با او، طوری رفتار کنید که بتواند احساساتش را برایتان بازگو کند.
نادیده گرفتن خشم و ناراحتی او، سبب نمی شود دردهایش را فراموش کند، بلکه باعث می شود احساساتش را درون خود بریزد. این احساسات، نابود نمی شوند و دنبال راهی برای بروز می گردند و ممکن است خود را به صورت کابوس نشان دهند.
۷. خوب گوش کنید
به احساسات و هیجانات کودکتان، گوش دهید. گاهی وقت ها، کودکان نیاز دارند احساساتتان را برایتان بازگو کنند و شما آنها را بشنوید. این کار، به آنها کمک می کند تا با احساس خود کنار آیند و آن را رها کنند. می توانید از جمله هایی مانند «اگر ناراحت باشی، همه ناراحت می شوند. من کنارت هستم. می توانی با من صحبت کنی» یا «می دانم آنقدر ناراحت و عصبانی هستی که می خواهی فریاد بزنی و گریه کنی. من هم گاهی وقت ها، ایطنوری می شوم» استفاده کنید.
۸. در آغوشش بگیرید
فرزند خود را در آغوش بگیرید و به صدای گریه او، واکنش نشان دهید. هوش هیجانی یا ارتباط های اولیه او با دیگران و اعتمادش به اطرافیان، شروع به رشد می کند.
۹. بازی «شاید...» را جدی بگیرید
بازی «شاید...» یکی دیگر از بازی هایی است که به کودک کمک می کند احساسات گوناگون را درک کند. وقتی که در خیابان هستید و کسی را غمگین می بینید، این بازی را شروع کنید. اجازه دهید هر کس، دلیل ناراحتی او را حدس بزند: «شاید او دیر به محل کار خود رسیده است»، «شاید با کسی، بحث کرده است» و ...
۱۰. الگو باشید
بهترین الگو برای آنها باشید. کودکان، چیزهایی را که می بینند، انجام می دهند؛ بنابراین الگویی کامل برای او باشید. آیا شما، وقتی عصبانی هستید، کسی را کتک می زنید؟ آیا می توانید هنگام جر و بحث، آرامش خود را حفظ کنید؟ آیا با دیگران، احساس همدردی می کنید؟ همه این کارها را نیز او، از شما می آموزد.
۱۱. درباره اتفاقات دردناک سکوت نکنید
حرف زدن در مورد اتفاقات دردناک را به او یاد دهید. این کار، به کودک کمک می کند در زمان هایی که با اتفاقات دردناک مواجه می شود، احساسات خود را بیان کرد.
۱۲. از احساسات حرف بزنید
زمانی برای سرگرمی و شناخت احساسات، در نظر بگیرید. یادتان باشد که کتاب ها و فیلم ها، فقط برای سرگرمی نیستند. هنگامی که با کودکتان، کتابی را می خوانید یا فیلمی را تماشا می کنید، از او در مورد اتفاقاتی که در کتاب رخ داده و شخصیت ها، بپرسید و درباره چیستی و چرایی این احساسات با او گفتگو کنید.
۱۳. موقعیت سازی کنید
از او بپرسید «تو، چه کار می کردی اگر...؟» شما می توانید هنگامی که در ماشین و پشت ترافیک هستید یا هنگام صرف شام دور میز، این بازی را با کودکان انجام دهید. سوال های مختلف، به او کمک می کنند تا در مورد راه های مختلف واکنش نشان دهد و در موقعیت های مختلف، فکر کند. برای مثال، از او بپرسید: «اگر من، تو را به خاطر کاری که نکردی سرزنش کنم، چه کار می کنی؟»
منبع: سایت آی هوش
________________________________________________________________
مامان های عزیزی که توی هر کدوم از این موارد مثالهایی رو یادشون میاد، حالا از خودشون و یا ماماناشون و یا دیگران، خوشحال میشیم مثل همیشه برامون بنویسن و عواقب کار رو بدونیم...
الان دارم سعي ميكنم يادش بدم مشكلات نگرانيها و دغدغه هاش را بگه اينطوري خيلي بهتر ميتونم با دونستن مشكلش بهش كمك كنم و فرنيا تازه ياد گرفته گاهي حرف بزنه و نگرانيهاش را بگه 
بله واقعا بچه ها خیلی چیزها رو می فهمن و شاید چون اوایلش بازخوردی به ما نمی دن فکر می کنیم نمی فهمن در صورتی که بعد از مدتی وقتی توانایی هاشون بیشتر میشه مثلا قدرت تکلم پیدا می کنن می بینیم که مثلا همه ی شعرهایی که براشون خونده بودیم رو از حفظ هستن!
خیلی خوبه که شما به رفتارهای خودتون و دخترتون اینقدر با دقت و توجه نگاه می کنید و همیشه به دنبال اصلاح و بهبود رفتارهاتون هستید
به فرنیا جون تبریک میگیم به خاطر داشتن همچین مامان خوب و فهمیده ای
موفق باشید
گاهی خودمون میموندیم..... الان متوجه شدم که این موضوع هم در بالا بودن هوش اجتماعی چقد میتونه تاثیر داشته باشه.
فقط برای مورد 13 بگم که الان توی کتابهای فارسی این سئوالا طرح میشه و من یکی خیلی خوشم میاد و برای امتحانای علی سخت ترش میکنم
ممنونیم از حضور و توجهتون
ممنون برای پست خوبتون
...
پدرومادرش هم آدمهای روشنفکرو منطقی هستن و حتی برای رفتار درست با این بچه از مشاور کمک گرفتن .البته اون بیش فعال نبود ولی هیچ کمی از اونها نداشت. الان هم که بزرگ شده اذیتهاش یه مدل جدیده .. بشدت هیجانی میشه و گاهی وقتها یادش میره که نباید هر حرفی رو بزنه از اونجائیکه فوق العاده با هوش واستعداده (بدون اغراق) و با کسب رتبه اول تو آزمون مدرسه نمونه قبول شد ه ولی حوصله درس خوندن نداره و میگه اینها برام جالب نیست همه رو یه بار نگاه کنم می فهمم. ولی همین باعث میشه که در درس خوندن تنبلی کنه . الان هم که به سن بلوغ رسیده پرخاشگر و بد اخلاق شده حتی از من که فوق العاده در دوران مجردیم با من ارتباط صمیمانه داشت الان دیگه فاصله میگیره و به حرفهام گوش نمیده . چون از زمانیکه ازدواج کردم دیگه کمتر تونستم برم پیشش و باهاش حرف بزنم .
