خاطرات کودکی | ثبت خاطرات کودکانه | سوال و جواب بچه داری | مشاوره انتخاب اسم | کارتون و انیمیشن نی نی دیگر
صفحه نخست پروفایل نویسنده ورود به حساب کاربری ثبت خاطرات کودک سوال و جواب بچه داری مشاوره انتخاب اسم کارتون و انیمیشن تبلیغات در نی نی وبلاگ مشاهده وبلاگی دیگر
مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 11 ماه و 19 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!
نی نی وبلاگ > این وبلاگ > تفاوت سنی بچه ها چند سال؟

تفاوت سنی بچه ها چند سال؟

1392/11/3 6:00
نویسنده : یه مامان
4,928 بازدید
اشتراک گذاری

در گذشته والدین  به تفاوت سنی بچه ها ،اهمیتی نمی دادند.مثلا ممکن بود بین دو بچه حتی 10 سال اختلاف سنی وجودداشت. ولی امروزه این  فاصله سنی  بسیار پر اهمیت تلقی می شود ....

 فرزند دوم بعد از چند سال؟!؟

بعضی والدین احساس می کنند که کودکان آن ها به علت فاصله سنی کم یا زیاد، توافق و همکاری لازم را با یکدیگر ندارند و به خوبی با هم کنار نمی آیند. نظر این والدین درباره فرزندانشان ممکن است درست باشد ؛ اما یک قاعده کلی و توافق عمومی درباره فاصله سنی مناسب وجود ندارد. روابط خانوادگی تحت تاثیر عوامل متعددی قرار می گیرد و در مقایسه با دیگر عوامل، سن بین دو فرزند ممکن است تاثیر مهمی نداشته باشد. برای فاصله های سنی مختلف می توان امتیازها و نارسایی هایی را برشمرد. اطلاعاتی که در ادامه ذکر می شود راهنمای خوبی درباره فاصله سنی کودکان خواهد بود.

فاصله سنی 9 تا 18 ماه

اگر فاصله سنی دو فرزندتان کمتر از 18 ماه باشد، با فرزندانی سر و کار دارید که اغلب نیازهای مشترک و مشابهی دارند. وقتی نوزاد به دنیا می آید ، فرزند اول هنوز دارای توقعات بچه گانه ای برای استراحت، جلب توجه و تغذیه است. بچه اول نمی تواند اختلاف بین سن خود و نوزاد را تشخیص دهد و حتی ممکن است حضور ناگهانی نوزاد، او را دلتنگ و ناراحت کند. در این فاصله سنی، فرزند اول در مرحله ای از تکامل قرار دارد که در پی استقلال و خود کفایی است تا وابستگی اش را به والدین، به ویژه مادر کم کند ؛ اما در شرایط جدید، وابستگی زیادی به مادر نشان و نسبت به دیگران رفتارهای پرخاشگرانه ای بروز می دهد.

اگر والدین و دیگر نزدیکان در مراقبت از دو کودک همکاری کنند و مادر بتواند مدتی از وقت خود را به کودک بزرگ تر اختصاص دهد، این فاصله سنی بهتر قابل تحمل خواهد بود. در این شرایط، به تدریج که کودکان بزرگ می شوند ، به علت نزدیک بودن سن می توانند همبازی های خوبی برای هم باشند. کودک کوچک تر تلاش می کند که از بزر گ تر عقب نماند و فرزند اول ممکن است احساس کند که رقیب کوچک او بیشتر مورد توجه قرار می گیرد و هر چیز را آسان تر به دست می آورد. این احساسات گاهی به رقابتی شدید بین آن ها منجر می شود. برای این که از بروز اختلاف شدید جلوگیری شود، والدین باید از دخالت کردن در دعوای آن ها و مقایسه آن ها خودداری کنند.

در کنار این رقابت ها، بسیاری از خواهران و برادران بزر گ تر که فاصله سنی کمی دارند؛ خود را نسبت به هم خیلی نزدیک وصمیمی احساس می کنند و این احساس رفاقت در طول زندگی شان ادامه می یابد. مهم ترین نکته درباره این فاصله سنی، ناتوانی و ضعف مادر است که اطرافیان باید مواظب سلامتی او باشند. وقتی مادر در فاصله یک سال یا کمتر از تولد نوزاد اول و قبل از این که بدن او کمبودها و عوارض زایمان اول را جبران کند و به حالت عادی برگردد، باردارمی شود؛ قدرت کافی برای پرورش و نگهداری از جنین نخواهد داشت. این بارداری ها و زایمان های نزدیک برای مادر و نوزاد ، مشکلاتی به وجود می آورد. بارداری با این فاصله کم باید زیر نظر متخصص زایمان باشدتا احتمال بروز خطرات برای مادر و نوزاد کاهش یابد.

فاصله 18 ماه تا 3 سال

این فاصله رایج ترین فاصله سنی بین کودکان است و امتیازات زیادی دارد. بچه بزر گ تر تا حدودی به حرف والدین گوش می کند و سخنان آن ها را می فهمد و اگر نزدیک سه سالگی باشد، می تواند تمایلات و عقاید خود را بیان کند. اگر کودک اولی دو ساله باشد، با این که به مراقبت زیادی – مثل تعویض پوشک – نیاز دارد، لیکن می تواند برای رفع نیازهای خود مدتی صبر کند. کودک بزر گ تر برای خود، احتمالا برنامه منظمی دارد و معمولا تمام شب می خوابد، ولی با ورود نوزاد ممکن است این برنامه مختل و در طول شب بیدار شود. او می تواند برای مدت کوتاهی به تنهایی با اسباب بازی هایش مشغول شود و در مرحله ای از تکامل قرار دارد که علاقه زیادی به مساعدت والدین و تقلید از آن ها نشان می دهد .

با این که کودک به علت توجه مادر به نوزاد، تا حدی خود را فراموش شده احساس می کند، ولی می داند که نوزاد به توجه بیشتری احتیاج دارد. والدین می توانند ضمن گفت و گو با بچه اول او را قانع کنند و با گوش دادن به حرف های او، بار دلتنگی و نگرانی اش ر ا سبک کنند. گاهی کودک برای جلب توجه والدین ، رفتار بچه گانه ای پیدا می کند و وابستگی شدیدی به مادر نشان می دهد. این رفتار را در این شرایط باید امری عادی تلقی کرد. والدین روش تربیتی و پرورش کودک اول را تجربه کرده اند و تربیت و نگهداری از بچه دوم ، به خاطر این تجربه و آشنایی آسان تر است .

فاصله سنی بین دو کودک به اندازه ای است که می توانند برای یکدیگر همبازی خوبی باشند و در عین حال به خاطر اختلاف سنی، به طور جداگانه توجه والدین را به خود جلب کنند . این دو کودک احتمالا در مهد کودک و مدرسه در یک کلاس قرار نمی گیرند و این موضوع رقابت بین آن ها را کاهش می دهد. از آنجا که این فاصله سنی خیلی متداول است، احتمال این که آشنایان شما هم کودکانی با این فاصله سنی داشته باشند زیاد است. این موضوع معاشرت با این آشنایان را برای والدین و کودکان عملی مطلوب می سازد. در این معاشرت ها کودک بزر گ تر مشاهده می کند که همسالان او نیز خواهران و برادران کوچکی دارند .

فاصله سنی 3 تا 5 سال

بعضی از کارشناسان تعلیم و تربیت کودکان، بهترین فاصله سنی بین فرزندان را 3 تا 4 سال می دانند . به عقیده آن ها وقتی کودک اول به سن 3 تا 4 سالگی می رسد ، می تواند به خوبی حرف بزند و قدرت درک و فهم و استقلال او به اندازه ای است که زیاد به مراقبت و توجه احتیاج ندارد . با توجه به این دلایل ، فاصله سنی بین 3 تا 4 سال فاصله خوبی است ؛ ولی با در نظر گرفتن شرایط و ملاحظات دیگر مانند بالا رفتن سن مادر و خطر بارداری ممکن است این فاصله عملی نباشد. به علاوه، هیچ گزارش عملی مبنی بر امتیاز این فاصله سنی منتشر نشده است .

بعضی والدین از این که کودک اول پس از 3 تا 4 سال که شماره یک به حساب آمده است، با ورود نوزاد خود را فراموش شده تلقی می کند، احساس خوبی ندارند. باید دانست که در این سن کودک در مرحله ای از رشد است که می تواند نیازهای اجتماعی خود را توسط افراد دیگری غیر از والدین، برطرف سازد. کودک در سه سالگی علاقه زیادی به بازی با بچه ها و رفتن به مهد کودک پیدا می کند. اگر نوزاد وارد خانواده نشود، این رابطه اختصاصی به تدریج تغییر می کند. برای والدینی که صاحب فرزند دوم می شوند ، این رفتار کودک فرصت خوبی ایجاد می کند تا به او اجازه دهند که رشد و استقلال خود را به دست آورد . البته این امر، بدین معنی نیست که کودک اول برای آشنایی و سازگاری با نوزاد، از کمک دیگران بی نیاز است.شاید مهم ترین نکته در پرورش کودکان 3 تا 5 ساله،  آگاهی از نیاز آن ها برای جلب توجه والدین و مصاحبت با آن هاست. کودک در این سن برخورد مثبت والدین را ترجیح می دهد؛ ولی اگر بداند با برخورد منفی آن ها روبه رو می شود، سعی می کند با بدرفتاری و بهانه گیری، آن ها را عصبانی کند تا به این وسیله توجه شان را به خود جلب کند . بهتر است والدین ساعاتی از اوقات فراغت خود را با این کودکان بگذرانند تا با تامین نیازهای آن ها ، رضایتشان را جلب کنند . بزر گ ترین نارسایی این فاصله سنی، تفاوت علایق و توانایی های آن ها برای مدتی به نسبت طولانی است. به علت این تفاوت، برای سرگرمی و جلب رضایت هر یک از آن ها، فعالیت ها و روش های متفاوتی لازم است .

فاصله سنی 5 سال و بیشتر

این فاصله سنی باعث می شود که هر یک از فرزندان در بسیاری از جنبه های زندگی به طور مستقل رشد و تکامل پیدا کند. در بین این کودکان نیز رقابت وجود دارد، ولی شدت آن به مراتب کمتر از فاصله های سنی کمتر است. دوستان و همبازی های این کودکان متفاوت و فعالیت ها و مدرسه آن ها احتمالا با هم فرق دارد .معمولا خواهران و برادران بزر گ تر در این موقعیت ها، از این که گاهی می توانند به جای والدین نقش آن ها را انجام دهند، احساس غرور می کنند.این فاصله سنی به ندرت در خانواده ها دیده می شود چرا که در حال حاضر با بالا رفتن سن ازدواج، بارداری دیرهنگام می تواند مشکلات جسمی زیادی برای مادر و نوزاد به وجود آورد.

منبع: سایت آحاد

نکات تربیتی
پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی
مسئولیت پذیری مسئولیت پذیری تجربه موفق ۴۳؛ برخورد عجولانه یا متدبّرانه؟ تجربه موفق ۴۳؛ برخورد عجولانه یا متدبّرانه؟ ابراز یا سرکوب احساسات؟!..🤔 ابراز یا سرکوب احساسات؟!..🤔 مامان بازم از اون شکلاتا میخوام... مامان بازم از اون شکلاتا میخوام...

نظرات (17)

مامان پریسا
3 بهمن 92 8:38
سلام صبح به خیر... البته فاصله سنی که کم باشه یعنی حدود 18 ماه... بچه ها دقیقا مثل دوقلو هستن... در اطرافم و اشنایان زیاد از این مورد دیدم.... هر چند در بزرگ سالی بچه ها خیلی با هم رابطه برقرار میکنن و از این نظر خیلی خوب به نظر میاد ولی طبق گفته ی شما مادر واقعا اذیت میشه...
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز وقت شما هم به خیر باشه بله ما هم نمونه هاش رو دیدیم و به قول شما مثل دوقلو هستن و همون اوایلش خیلی مادر اذیت میشه ولی وقتی بزرگ تر میشن همبازی های خوبی هستن برای هم. البته اینجا نظر یک عدد مامان هم شنیدینی هست با گل پسرهای دوقلوشون
مامان یاسمن و محمد پارسا
3 بهمن 92 8:44
سلام به نظر من فاصله سنی هر چه کمتر باشه بهتره البته اگه به قول نویسنده محترم همراه با همکاری نزدیکان هم باشه که خیلی بهتره من تو بچه های خودم تجربه کردم یاسمن و محمد پارسا خیلی با هم بازی می کنند و دوستیشون خیلی بیشتر از جنگ و دعواست فقط مشگلی که برای من پیش اومد توجهم به یاسمن در ابتدا خیلی خیلی کم شد چون واقعا نمی رسیدم و چون نمی تونستم بهش برسم همش عصبی و غمگین بودم الان هم بیشتر مواقع عذاب وجدان دارم که با یاسمن دعوام می کردم طفلک یاسمن چه روزای بدی گذروند اما خدا را شکر الان راحت تر شدم چون بچه ها همدیگه را خیلی دوست دارند همکاریشون زیاد ه با هم مخصوصا تو خرابکاری ممنونم از پست مفیدتون
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون که نظرتون رو همراه با تجربیات شخصیتون برامون نوشتید. دقیقا هم مشکلی که پیش میاد همین هست و شرایط مادر خیلی سخت میشه و ممکنه عصبی بشه و برخورد نادرستی با فرزند اول داشته باشه و واقعا همکاری و همراهی اطرافیان خیلی مهم هست. خدا روشکر که الان رابطه ی بچه هاتون خوبه، من هم وقتی بچه بودیم با خواهرم استاد خرابکاری بودیم که اگه اونا رو تعریف کنم براتون به قول معروف قدر بچه های خوبتون بهتون معلوم میشه!
مامان پریسا
3 بهمن 92 8:45
فکر میکنم همین فاصله ی 3 سال منطقی ترین فاصله ی سنی هستش....چون از هر نظر هم برای مادر و هم برای بچه ، برای ورود عضو جدید امادگی وجود داره..... من و خواهر و برادرهام هم تقربیا همین فاصله سنی رو داریم....به نظرم که خیلی خوبه.فقط نکته اینجاست که صمیمیت بین بچه ها یکی در میون میشه یعنی هر کدوم از بچه ها با خواهر یا برادر 2 تا بعد از خودش رابطه ی بهتری داره... البته این مربوط به خانواده های پر جمعیت هستش...
یه مامان
پاسخ
بله به نظر این فاصله، فاصله ی مناسبی میاد اتفاقا فاصله ی ما و خواهر و برادرهام هم همینقدر هست البته مثل شما یکی در میون نبودیما
مامان شبنم
3 بهمن 92 9:14
سلام جالب بود راستش منم با همون سه تا چهار سالش موافقم البته یه دلیل عمده اش اینه که فعلا به شب بیداری و هرج ومرج نسبی توی برنامه زندگیم عادت کردم و تنم داغه ولی خارج از شوخی به نظرم این فاصله باعث میشه بچه اول یه ریزه مستقل باشه که ادم سختی دومی رو بکشه و بعد دوتاشون با هم بزرگ میشن و به یک باره زندگی منظم تر میشه ... البته یه موضوع دیگه هم هست و اون شرایط هر خانواده هست که برای این فاصله تصمیم گیری بشه مثلا توی خونه ما همه مسئلیت های بچه یا بچه ها در اینده به عهده منه ( به خاطر شرایط شغلی همسرم ) پس اگر بچه دومی باشه من ترجیح میدم وقتی شبنم میره مدرسه اقلا دومی دو سالش باشه که میشه همون اختلاف چهارساله ..... البته این نظر ماماناست از باباها بپرسید جواباشون جالب تره انقدر که پوشک خریدن و شبا از خواب پریدن
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون از نظر جالبتون، دقیقا درک می کنیم، وضعیت ما هم به همین شکل هست! منظورم شب بیداری ها و غیره است. نکته ای که در مورد نظر باباها هم گفتید جالب بود البته الان که خواب شب و پوشک خیلی بهتر شده هم خواب شبشون بیشتر و بهتر شده هم مصرف پوشک کمتر اون اوایل خعلی سخت تر بود
مریم (مامان روشا)
3 بهمن 92 10:53
سلام صبح به خیر
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیــــز روشا وقت شما هم به خیر
مریم (مامان روشا)
3 بهمن 92 10:58
ممنون من فاصله ی سنی 5 سال رو دیدم که اصلا با هم نمیسازن و همش باهم دعوا دارن...خواهرم دوتا پسر داره دخترعموم دوتا دختر داره ولی هردوشون میگن کاش فاصله سنی بچه هاشون کمتر بود شاید همدیگرو بهتر درک میکردند
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون از نظر و تجربه ای که در اطرافتون دیدید و برامون نوشتید البته باز هم نمیشه اون رو تعمیم داد اما به عنوان یک تجربه قابل توجه و بررسی هست
زینبی
3 بهمن 92 14:12
سلام خوبین؟ بالاخره قسمت شد که بیام یک سری بزنم ازتون. راستش خیلی دلم تنگ شده بود واستون اما درگیر امتحانام بودم که به سلامتی تموم شدن. راستی منم فاصله سنی 3 تا 4 رو قبول دارم.
یه مامان
پاسخ
به به سلام خـــــــــــانوم خوب هستی؟ خیلی خوشحالیم که دوباره میبینیمت اتفاقا دیروز همینطوری یاد شما افتاده بودیم! خدا رو شکر که قله ی امتحانات رو فتح کردی اونم به سلامتی خیلی ممنون که نظرت رو برامون نوشتی
مامان پریسا
3 بهمن 92 19:59
سلام شب به خیر فکر میکردم دیگه امروز کامنت ها تایید نشن منتظر نظر یک عدد مامان هم هستیم
یه مامان
پاسخ
سلام شب شما هم به خیر باشه دیگه خواب بعد از ظهر بچه ها هم نعمتیه برای والدین ما هم منتظریم
یک عدد مامان
4 بهمن 92 9:27
سلام به همه والا ما که همه فاصله های گفته شده در پست رو رد کردیم! به نظر من فاصله ی سنی زیر 5 سال اصلا خوب نیس، چون نمیشه به بچه رسیدگی کرد و براش وقت گذاشت . قدیما بچه ها پشت سر هم به دنیا میومدن و با هم دیگه بزرگ میشدن ، اما الان کمی سخت تر شده، چون اکثر پدر مادرها شاغل و در امور بچه داری کم تجربه هستن، در عوض بچه ها باهوش تر و فعال تر شدن، اگه بخوای بچه رو خوب تربیت کنی باید براش وقت بذاری . اگه فاصله سنی کم بشه به بچه ی اول یه جورایی سخت میگذره . چون واضحه که بچه ی دوم خواه ناخواه احتیاج به مراقبت بیشتری داره . من شخصا عقیده ام اینه که دو گروه از مادرا و بچه ها خیــــلی طفلکی و گناهی هستن : گروه اول اونایی که بچه های پشت سر همی دارن(فاصله سنی 9 تا 18 ماه) و گروه دوم مادرایی که دوقلوی مخالف هم دارن(یعنی یه دختر و یه پسر) یعنی واقعا مسولیت سنگین و سخت و طاقت فرسایی دارنا! انشالله خدا به همه ی مادرا صبر و طاقت بده تا بتونن با سربلندی از پس تربیت بچه هاشون بر بیان . و اما یک نکته درباره خودم:تا حالا چند بار دیگه هم اعتراف کردم که من دوقلوهامو یکی از بهترین نعمتهای خدا میدونم که شامل حالم شده . یعنی بهترین حالتی که من دوس داشتم خدا بهم قند و عسل داد. خدا رو شکر
یه مامان
پاسخ
به بــــــــه یک عدد مامان عزیز ســــــلام، می بینم که ملتی منتظر نظر شما هستن نظرتون برامون جالب بود و البته اگه راستش رو بخواید کمی هم دور از انتظار دلیلش هم دقیقا همون جمله ی اول و پاراگراف آخری بود که برامون نوشتید ممنون از توضیحاتی که دادید در مورد اون دو گروه طفلکی و گناهی که گفتید هم باهاتون موافقیم واقعا سخت بید! ان شاالله که خدا به همه ی مامان ها صبر وحوصله و توان بده تا بتونن بهترین برخوردها رو در بدترین شرایط داشته باشن
مامان علی خوشتیپ
4 بهمن 92 10:30
سلام این پسته داغ منو تازه کردهمش عذاب وجدان دارم چرا اینقدر فاصله گذاشتم...البته همونجور که گفتید برای بچه اول خوبه...ولی دلم برای بچه دوم میسوزه به نظرم فاصله سنی کم نه برای مادر نه بچه اول و نه حتی برای بچه دوم خوبه من توی خیلی از فامیلامون دیدم که بچه های فاصله زیر 3 داشتند و اول از همه مادرانی عصبی تر و افسرده تر دارند...به خصوص زیر 2 سال و بعد بچه اول از عاطفه و توجه مادری کمتر بهره برده و بچه دوم هم یه مامان خسته نصیبش شده.. فاصله 4-5 سال از همه بهتره...دعوا بین بچه ها همیشه هست ولی هم مادر فرصت داشته که خستگی بچه اول از تنش بیرون بیاد و هم بچه اول به سن استقلالش رسیده و درعین حال مادر هنوز برای بچه دوم جوانه(البته برای مادرانی که توی سن کم بچه اول رو میارند) بیشتر از 6-7 سال هم مثل من دیگه تنبل شدن و بی حوصله تر منم منتظر نظر یه عدد مامانم با چند دقیقه فاصله سنی بین بچه هاش
یه مامان
پاسخ
ســــــــلام مامان عزیز علی آقا ممنون که با وجود تازه شدن داغتون و عذاب وجدانتون برامون نظر گذاشتید بله درسته مادر اگه در شرایطی قرار بگیره که فاصله ی سنی فرزندانش کم باشه برای هرچه بهتر عبور کردن از سختی های اولیه ی این دوران به همراهی اطرافیان نیاز داره وگرنه به قول شما ممکنه عصبی و افسرده بشه و برخورد نامناسبی با بچه ها داشته باشه که تاثیر خوبی روی اونا نذاره البته نباید این نکته رو هم نادیده گرفت که گاهی مادر به صورت ناخواسته یا به عبارت بهتر خداخواسته در این شرایط قرار میگیره و باید این مساله رو بپذیره و به خواست خدا راضی باشه و خودش رو برای این مسئولیت و شرایط آماده کنه و بدونه که با هر یک از بچه ها چه نوع برخوردی رو باید داشته باشه در غیر اینصورت اگه بخواد خودش از شرایط ناراضی باشه مسلما محیط امن و عاطفی رو نمیتونه برای خانواده ایجاد کنه. خدا به همه ی مامان و باباها صبر وتوان کافی رو بده ان شاالله به مامان علی آقا هم یه همت مضاعف بده که دیگه بیشتر از این فاصله نندازه بین بچه هاش به نظر ما که شما بی حوصله نیستید و توانایی هاتون خعلی زیادتر از این حرفهاس
یک عدد مامان
4 بهمن 92 17:48
چرا دور از انتظار استاد جون؟! رکورد فاصله سنی رو قند و عسل من شکستن با چهار دقیقه اختلاف سنی! این قسمت حرف مامان ِ علی خیلی خوب بود: باید مامان ِ بچه خستگیش در بره... خستگی ما کم کم داره در میره!
یه مامان
پاسخ
خب دیگه آخه می دیدیم همیشه از داشتن دوقلوها خدا رو شکر میکردید و از اینکه با هم همبازی هستن خوشحال بودید گفتیم شاید به فاصله سنی کمتری بین بچه ها راضی باشید خب الحمدلله، خدا قـــــــــــــــــــــــــــــــــوت مامان عزیز، پس حالا که خستگیتون داره در میره دیگه کم کم باید منتظر نی نی بعدیتون باشیم؛ آره؟
مامان اینده
4 بهمن 92 18:40
سلام .به نظر منم فاصله سنی 3تا4سال بهترین وقت است.البته ما هنوز فرزند اولی را هم نداریم ولی خب از الان اینده نگری میکنیم...!
یه مامان
پاسخ
سلام مامان آینده ی عزیز ممنون که نظرتون رو برامون نوشتید، ان شاالله که خدا فرزندان صالح و سالمی رو بهتون عطا کنه و قدرت و توان تربیت صحیح اونا رو هم به شما بده، ان شـــــــاالله
مامان اراد
5 بهمن 92 1:54
با سلام موضوع جالبی اراءه کردین.من الان یک مدتیه که دلم میخاد بچه دوم رو بیارم.ولی کمک میخام لطفا راهنماییم کنین اول اینکه ویار بارداریم خیلیییییییییی سخته 6 ماه دهنم رو زمینه و با سرم و بستری میمونم دوم شوهرم ب خاطر مشغله ای که داره اصلا کمک حالم نیست سوم اراد من از مهر ماه انشااالله میره پیش دبستانی و مسوولیت بردن و اوردنش با منه حالا من میتونم ب فکر بچه دوم باشم؟ خیلی دلم میخاد چیکار کنم؟ البته اینم بگما مجرد بودم دوس داشتم 4 تا بچه داشته باشم
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز با توجه به متن مقاله و سن آراد جان الان زمان خوبی برای اقدام به بچه ی دوم هست. البته این نکته رو هم بگیم که مامان هایی رو هم دیدیم که وضعیتشون در بارداری های مختلفشون متفاوت بوده. در این زمینه باید با دکترتون مشورت کنید. در مورد بردن و آوردن آراد به پیش دبستانی هم تا مهر ماه خیلی وقت مونده و اون زمان اگه مشکلی داشتید شاید گزینه های دیگه ای هم بتونید پیدا کنید مثل گرفتن سرویس که البته به شرایط خودتون هم بستگی داره ولی خب دلیل خیلی نگران کننده ای به نظر نمیرسه. اگه شرایطش رو دارید به خدا توکل کنید
مامان فرنيا
5 بهمن 92 10:42
من خودم اصلا سراغ بچه دوم نميرم البته انشالله و خدا بخواد اما اگه بخواهم در اين مورد واسه ديگران نظر بدم فكر ميكنم اگه بخاطر بچه فكر بچه دوم باشيم فاصله 3-4سال مناسبه اما اگه به فكر مادر باشيم 5-6سال خوبه الان همسايه ما با داشتن يك دختر 6ساله تازه يك دختر ديگه بدنيا اورده درسته كه اين بچه ديگه ميتونه كاملا به خودش برسه و نيازهاي فيزيكي زيادي لازم نداره(مثل دستشويي رفتن ، غذا خوردن و...) اما واقعا از نظر همبازي شدن فايده اي براي هم ندارن و يك مورد ديگه اينكه در هر سني بچه ها نياز عاطفي دارن اما در اين سن 6سالگي كاملا عقلش ميرسه و كم شدن وقت مادر در رسيدگي و مسائل احساسي را متوجه ميشه دختر همسايه ما بيشتر خونه ما هستش و با دختر من كه سه سالش است خيلي همبازي خوبيه قبلا خيلي رابطه اي با من نداشت اما از وقتي بچه بدنيا امده مدام برام حرف ميزنه كه مادرش وقت نداره چون ني ني زياد كار داره مامانش نميتونه واسش قصه بگه چون ني ني شبها نميخوابه و مامان هميشه خسته است روزها اول كه ميخواست من غذا دهنش بگذارم (البته الان خيلي بهتر شده) با اينكه خانم همسايه بسيار به فكر اين دخترش هست و گاهي نوزاد را به خانواده ميسپاره و دوباره مثل خانواده سه نفره قبلي بيرون ميرن
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز خیلی ممنون از اینکه وقت گذاشتید و این نظر رو به همراه تجربه ای که داشتید برامون نوشتید. این جمله تون هم جالب بود که گفته بودید «فكر ميكنم اگه بخاطر بچه فكر بچه دوم باشيم فاصله 3-4سال مناسبه اما اگه به فكر مادر باشيم 5-6سال خوبه » واقعا هم همینه و بستگی داره که از کدوم زاویه و جنبه نگاه کنیم.
مامان فرنيا
5 بهمن 92 10:45
منظورم اينه كه بچه سه چهارساله راحتتر گول ميخوره يا بهتره بگيم راحتتر راضي ميشه اما بچه شش ساله كاملا باهوشه و توقعاتش خيلي زيادتر است بهر حال من كه بيش از دوفرزندي را به شرايط خيلي زيادي وابسته ميدونم و بزرگترين مسئله شرايط مادر هستش و اين شرايط هم تعيين ميكنه يكي، دوتا يا چند تا و فاصله بينشون چقدر ؟
یه مامان
پاسخ
از نظرات و نکاتی که برامون نوشتید ممنونیم، البته در مورد تک فرزندی فرنیا جان اگه شرایط وامکاناتش رو دارید توصیه می کنیم که تجدیدی نظر کنید. فکر می کنم الان فرنیا جان سن مناسبی داشته باشه این مطالب رو هم قبلا در مورد تک فرزندی در مدرسه داشتیم در صورت تمایل می تونید مطالعه کنید: http://mamanschool.niniweblog.com/post690.php http://mamanschool.niniweblog.com/post713.php موفق باشید
مامان بهاره مامان امیرمحمد
6 بهمن 92 11:28
اسم فرزند دوم که میاد من تنم به لرزه میفته پسر من تازه 2 سالشه ولی من و همسرم تصمیم قطعی گرفتیم که فقط یک فرزند داشته باشیم بخاطر مشکلات مادی و روحی و روانی که در جامعه هست به نظر من و همسرم کیفیت مهمه نه کمیت تعداد فرزند مهم نیست مهم اینه که همین یک فرزندی که تربیت می کنیم یک انسان کامل باشه که باعث افتخار ما و سودمند برای بشریت باشه در ضمن از نظر مادی نیز پسرمون در رفاه کامل باشه تا اینکه امکاناتش تقسیم بشه و در بعضی موارد بخاطر وجود یک فرزند دیگه براش کم بذاریم برای ما دعا کنید که یک انسان واقعی تحویل جامعه بدیم نه چندتا موجود که فقط ظاهراً انسان هستند و بویی از آدمیت نبردند ولی بهرحال اگه کسی توان اقتصادی و روحی و تربیتی و روانی اش را داره فاصله سنی کودکان 5 سال باشه بهتره البته اگه توانش را داره اگه نداره که یکی کافیه با تشکر از وب پرمحتوای شما و بسیار بسیار مفید آرزوی موفقیت برای شما را دارم
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز از لطفی که به مدرسه ی خودتون داشتید ممنونیم، شما که خودتون استاد هستید باعث افتخار ماست که شما که خودتون در رشته ی روانشناسی تحصیل کردید هم از مطالب مدرسه استفاده می کنید اما در مورد فرزند دوم، نلرزید، فکر نمی کنیم این مساله اینقدرها هم ترسناک باشه ها اتفاقا اگه به نیمه ی پر لیوان نگاه کنیم خیلی هم میتونه شیرین باشه درسته کیفیت خیلی مهم هست اما کمیت هم خعلی بد نیست حالا نه کمیت به اون شدت اما به نظر میاد یکی یه کمی کم باشه ممنون که نظرتون رو درباره ی متن برامون نوشتید، البته یک نکته ی دیگه هم در صحبت هاتون بود که حالا حتی اگه قائل به فقط یک فرزند هستید، شاید بد نباشه کمی تجدید نظر بشه و اون نکته ای بود که در مورد در رفاه کامل بودن فرزند و عدم تقسیم شدن امکاناتش با بچه ی دیگه بود. شما خودتون بهتر میدونید که این نکته زیاد خوب نیست و نه تنها بچه ها بلکه طبیعت انسان این همست که وقتی قدر چیزی رو میدونه که نداشتنش رو حس کنه یا حداقل درک کنه مثل نعمت سلامتی که خدا بی هیچ منتی به ما داده و وقتی قدرش رو بهتر میدونیم که یه کوچولو بیمار بشیم! در واقع انسان در سختی هاست که رشد میکنه. «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِي كَبَد» پس اگه به دنبال تربیت یک انسان واقعی هستید یه کوچولو به این نکته هم توجه کنید. ان شاالله که خدا نسل سالم و صالحی به شما بده و البته اون تعداد فرزندی که شما توان تربیت صحیحشون رو دارید که باعث افتخار امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف و از سربازان حضرتش باشن ان شاالله
مامان نرگس
26 بهمن 92 7:55
نرگس ما 2 سال و دو ماهشه. همین روزا یه کوچولوی دیگه وارد زندگیمون میشه. در طول مدت بارداری برای دخترم آماده سازی کردم که یه نی نی داره وارد زندگیمون میشه و اون هم فعلا" که خیلی خوشحاله. امیدوارم بتونم از پس مشکلات بعدی بربیام.
یه مامان
پاسخ
به به ! پس مبارکه ! امیدواریم که به سلامتی فارغ بشید و دوتا خواهرکوچولوی ناز کنار هم مامانشون رو کمک کنند تا بهتر بتونه این روزها رو سپری کنه.