از غروب تا غروب؛ قسمت اول

 شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها رو به شما مامان های عزیز تسلیت می گیم

مى‏خواهم تو را به سفرى هفتاد و پنج روزه ببرم ، مى‏دانم كه مى‏خواهى بدانى كه اين سفر به كجا خواهد بود و چرا هفتاد و پنج روز است .

 حتماً شنيده ‏اى كه فاصله وفات پيامبرصلى الله عليه و آله وسلم تا شهادت حضرت فاطمه‏ عليها السلام فقط هفتاد و پنج روز طول كشيد .

 تو بايد از حوادثى كه در اين مدّت در شهر مدينه روى داده است ، خبر داشته باشى .به راستى چگونه شد كه مردم  مدينه، عهد و پيمان خود را شكستند و مظلوميّت دختر پيامبر را رقم زدند ؟

مى‏خواهم تو را با حماسه ‏اى كه حضرت فاطمه‏ عليها السلام آفريد  آشنا كنم .

حماسه يارى حق و حقيقت !

ماجراى درِ خانه ‏اى كه در شهر مدينه به آتش كينه سوخت و دلِ تاريخ را به درد آورد. 

با ما در ادامه ی مطلب همراه باشید...

اكنون، خورشيد روز سه شنبه ، بيست و نهم ماه صَفَر طلوع مى‏كند و من آماده حرکت مى‏ شوم .

 دستى به يالِ اسب سفيد و زيبايم مى ‏كشم ، پا در ركاب مى‏ نهم ، مى‏خواهم به سوى مدينه بروم .

 آيا تو نيز همراه من مى ‏آيى ؟

 همسفر خوبم !

آنجا را نگاه كن ، آيا ديوارهاى شهر مدينه را مى‏بينى ؟ ما به مدينه رسيده ‏ايم ، بيا جلوتر برويم ، به مركز شهر ، مسجد پيامبر .

گوش کن... صداى گريه‏ ها را مى‏ شنوى ؟!...

 براى چه صداى گريه از خانه ‏ها بلند است؟ چه خبر شده است؟...

 خداى من ! پيامبر از دنيا رفته...

اينجا خانه پيامبر است ، صداى گريه فاطمه‏ عليها السلام ، دختر پيامبر به گوش مى‏ رسد .

 آرى ، پيامبر دنيا را وداع گفته است و على ‏عليه السلام دارد بدن مطهر آن حضرت را غسل مى ‏دهد .

 پيامبر خودش وصيّت كرده است كه فقط على ‏عليه السلام بدن او را غسل دهد ، فرشتگان آسمانى او را يارى مى‏ كنند .

خوب است به داخل مسجد پيامبر برویم ، مسجدى كه پيامبر در آنجا براى ما بالاى منبر مى ‏رفت و سخن مى‏ گفت، هنوز طنينِ صداى مهربان او در گوش من است .
 خداى من !
 چرا اينجا ، اين قدر خلوت است ، پس مردم كجا هستند؟
 از مسجد بيرون مى‏ آيم ، متعجّب هستم ، به راستى مردم كجا رفته ‏اند ؟ چرا شهر اين قدر خلوت است؟
 آيا مردم در خانه ‏هاى خود هستند؟
 درِ خانه چند نفر از دوستان خود را مى‏ زنم ، امّا كسى جواب نمى‏ دهد .
 يك نفر به سوى ما مى ‏آيد:
 - سلام ، آيا مى ‏دانى مردم كجا رفته ‏اند؟ چرا شهر اين قدر خلوت است .
 - مگر خبر ندارى كه همه مردم به سقيفه رفته ‏اند؟
 - سقيفه ديگر كجاست ؟ آنجا چه خبر است ؟
 - همراه من بيا ، آنجا خبر مهمّى است .
 او ما را به سوى غرب مدينه مى ‏برد و از شهر خارج مى‏ شويم .
 آنجا را نگاه كن ، آنجا سايبانى است كه به آن سقيفه مى ‏گويند .
 چه جمعيّتى در آنجا جمع شده است ! چه سر و صدايى بلند است !
 به راستى اينجا چه خبر است ؟
 داخل سقيفه ديگر جا نيست ، هر جا را نگاه كنى جمعيّت موج مى ‏زند ، من جمعيّت را مى‏ شكافم و جلو مى ‏روم .
هر طور كه هست وارد سقيفه مى ‏شوم ، تختى را مى ‏بينم كه پيرمردى بر روى آن خوابيده است .
 جلو مى‏ روم ، گويا پيرمرد مريض است ، رنگ زردى به چهره دارد.
 يك جوان كنار او ايستاده است ، پيرمرد يك جمله مى ‏گويد و جوان سخن او را با صداى بلند تكرار مى ‏كند تا همه بشنوند .
 آيا اين پيرمرد را مى‏ شناسى ؟
 او سَعد است ، رئيس قبيله خَزْرَج ، آن جوان هم ، قيس، پسر اوست كه در كنار او ايستاده است .
 حتماً مى ‏دانى كه مدينه از دو طايفه بزرگ اَوْس و خَزْرَج تشكيل شده است ، اين دو طايفه قبل از اسلام ، همواره در حال جنگ بودند، امّا به بركت اسلام ، صلح و آرامش به ميان آنها برگشته است .
 اكنون ، بزرگان اين دو طايفه در كنار هم جمع شده ‏اند تا براى آينده اين شهر تصميم بگيرند .
 سعد ، بزرگ قبيله خزرج چنين سخن مى‏ گويد:
 اى مردم مدينه ، شما بايد قدر خود را بدانيد ، شما بوديد كه پيامبر را يارى كرديد و اگر شما نبوديد ، اسلام به اين شكوه و عظمت نمى‏ رسيد .
 آرى ، مردم شهر مكّه ، نه تنها پيامبر را يارى نكردند ، بلكه همواره باعث اذيّت و آزار او شدند ، امّا خداوند به ما اين توفيق را داد كه يارى پيامبر را بنماييم و ما تا پاى جان او را يارى كرديم .
 اى مردم مدينه ، با شمشيرهاى شما بود كه دين اسلام ، قدرت پيدا كرد ، آگاه باشيد كه پيامبر از دنيا رفت در حالى كه از شما راضى بود و شما نور چشم او بوديد .
 اكنون پيامبر به ديدار خدا شتافته است و بعد از او حكومت و خلافت حقّ شماست .
 همه مردم يك صدا فرياد مى ‏زنند: «اى سعد ! چه زيبا و خوب سخن گفتى ، ما فقط به سخن تو عمل مى ‏كنيم ، تو بايد خليفه مسلمانان باشى.»
 آرى ، مردم حسابى به شور افتاده ‏اند . نگاه كن ! چگونه دور سعد مى‏ چرخند و فرياد مى ‏زنند: «اى سعد ! تو مايه اميد ما هستى ، مرگ بر دشمن تو!»
 اين همان شعارى است كه آنها در روزگار جاهليّت مى ‏خواندند ، چه شده است كه اين مسلمانان ، به ياد آن روزها افتاده‏اند؟
 هنوز بدن پيامبر دفن نشده است ، آيا بايد اين گونه به جاهليّت برگردند؟
 همسفرم ، گوش كن !
 مثل اين كه سخن از خلافت است ، بحث خيلى جدّى است ، اين مردم اينجا جمع شده‏ اند تا جانشين پيامبر را معيّن كنند .
 امّا مگر پيامبر در روز غدير خُمّ ، على‏ عليه السلام را به عنوان خليفه و جانشين خود معيّن نكرده است؟
 مگر همين مردم با على ‏عليه السلام بيعت نكردند؟ چرا به اين زودى ، همه چيز را فراموش كردند؟
 از روز غدير خُمّ ، حدود دو ماه گذشته است .
 آيا آنها سخن پيامبر را فراموش كرده‏ اند كه در ميان ده ‏ها هزار نفر فرياد زد:
«مَن كنتُ مَولاه فَهذا عليٌّ مولاه»: هر كه را من مولا و رهبر او هستم ؛ اين على مولا و رهبر اوست .
 من در همين فكرها هستم كه صدايى به گوشم مى‏ رسد ، يكى از عقب جمعيّت مى ‏گويد: «مهاجران ، سخن ما را قبول نخواهند كرد ، آنها با سعد بيعت نخواهند كرد ، براى اين كه آنها زودتر از ما مسلمان شده ‏اند و پيامبر از طايفه آنهاست.»
 همه به فكر فرو مى ‏روند ، آرى ، مهاجران كسانى هستند كه در شهر مكّه به پيامبر ايمان آوردند و همراه آن حضرت به مدينه هجرت كردند .
 آنها اوّلين كسانى هستند كه به پيامبر ايمان آوردند و خيلى از آنها از طايفه پيامبر (قريش) هستند .
 يكى جواب مى‏ دهد: «ما به آنها خواهيم گفت: دو خليفه معيّن مى ‏كنيم ، يكى از شما ، ديگرى از ما.»
 سعد اين سخن را مى‏ شنود رو به او مى ‏كند و مى ‏گويد: «اين سخن را نگوييد كه اين آغاز شكست شما خواهد بود ، شما بايد بر حرف خود ثابت بمانيد ، شما تأكيد كنيد كه خليفه بايد از ميان مردم مدينه باشد ، آنها مجبور مى‏ شوند قبول كنند.»

حتماً تو هم مثل من با ديدن اين صحنه ‏ها خيلى تعجّب مى‏ كنى .

 من نزديك يكى از اين مردم مى‏ روم ، و به او چنين مى ‏گويم:
 - مگر در غدير خُمّ ، پيامبر ، على‏ عليه السلام را به عنوان جانشين خود معرّفى نكرد؟ پس چرا مى‏خواهيد در ميان مسلمانان اختلاف بياندازيد؟
 - ما اختلاف را آغاز نكرده ‏ايم ، اين مهاجران بودند كه اختلاف را شروع كردند .
 - عجب حرف‏ هايى مى ‏زنى ! اين جمعيّت را شما در اينجا جمع كرده ‏ايد يا مهاجران؟ اين شما هستيد كه مى ‏خواهيد خليفه پيامبر ، همشهرى شما باشد ، تو را به خدا ! دست از اين حرف‏ ها برداريد ، قدرى به فكر اسلام باشيد ، آيا گناه على ‏عليه السلام اين است كه اهل مكّه است؟! آخر شما چه كسى را بهتر از او مى ‏توانيد پيدا كنيد؟
 - ما در مورد خلافت على، هيچ مشكلى نداريم .
 - پس براى چه اينجا جمع شده‏ايد و مى‏خواهيد سعد را خليفه خود كنيد .
 - خبرهايى به ما رسيده است كه مهاجران مى ‏خواهند شخص ديگرى را به عنوان خليفه معرّفى كنند .
 - آخر براى چه ؟
 - مگر تو نمى ‏دانى بعضى از اين مهاجران كه اهل مكّه هستند، كينه على را به دل دارند، مگر نمى ‏دانى در جنگ بدر و اُحُد ، على عدّه زيادى از مشركان مكّه را به قتل رساند ، آنهايى كه به دست على كشته شدند ؛ برادر ، پدر و يا يكى از اقوامِ اين مهاجران بودند ، براى همين ، آنها كينه على را به دل دارند .
 - مگر نمى‏ دانى كه على براى دفاع از اسلام دست به شمشير برد ؟ اگر شمشير او نبود مشركان ، همه مسلمانان را مى ‏كشتند .

 - درست است ، امّا آن ‏ها امروز به فكر انتقام خون بزرگان خود هستند ، آنها قسم خورده‏ اند كه على را خانه نشين كنند ، وقتى كه ما از تصميم مهاجران با خبر شديم، تصميم گرفتيم تا از آنها عقب نيفتيم و براى همين اين جلسه را تشكيل داديم، مگر خبر ندارى كه آنها زودتر از ما جلسه گرفته‏ اند و در مورد خلافت به نتايجى رسيده ‏اند .
 همسفر خوبم !
 مثل اين كه در اين شهر خبرهاى زيادى است ، به راستى چه كسانى قسم خورده ‏اند كه حقّ على ‏عليه السلام را غصب كنند؟...