مسابقه ی شماره 4 ؛ قصه گویی

ببخشید داستان باید از خودمون باشه؟

---

سلام مامان عزیز
میتونه از خودتون هم باشه اما این مسابقه ی قصه گویی ان شاالله تصمیم داریم در آینده مسابقه ی داستان نویسی با یک موضوع خاص رو هم برگزار کنیم.

یکی بود یکی نبود غیر از خدا ی مهربون هیشکی نبود یه پسر کوچولو بود که اسمش مملی بود مملی غذا نمیخورد هرچی مامان و باباش بهش میگفتن مملی غذا بخور کوچولو میشی .مملی گوش نمیداد و هر روز کوچیک و کوچیک و کوچیک تر میشد یه روز خواهرش داشت جارو میزد نفهمید مملی رو کرد تو جارو و بعد هم اشغال ها رو برد دم در هر چی مملی گفت عزیزی منم .اما از بس کوچولو شده بود صداشو نشنیدوبعد هم اقای اشغالی اومد و اونها رو برد.وقتی میخواست اشغالها رو اتیش بزنه صدای گریه شنید اول ترسید بعد دید مملیه گفت تو اینجا چیکار میکنی؟مملی گفت به حرف مامان و بابام گوش نکردم وغذا نخوردم.کوچولو شدم اقای اشغالی هم مملی رو برد دم خونشون تا مامانش درو باز کرد پرید تو بغل مامانش و گفت مامانی معدرت میخوام قول میدم غذا بخورم.مملی از اون روز غذا خورد و بزرگ و بزرگ و بزرگتر شد

ببخشید اینقدر سئوال میکنم.20 سئوالی شد
میگم اگه داستان یه داستان معروف باشه لازمه تعریفش کنیم؟

---

خواهش میشه
اگه داستانی خیلی معروفه می تونید برای یادآوری نامش رو بنویسید و یا نتیجه ای که براتون داشته اما برای شرکت در مسابقه ترجیحا باید قصه ی کوتاهی برامون بنویسید.
ممنون از توجه شما

به نام خدا يكي بود يكي نبود.يه پيرمردي با شترش از توي صحرا رد ميشدن كه يهو از دور يه آتيش ديدن.نزديك كه شدن ديدن وسط آتيش يه مار گير افتاده و راه نجاتي نداره.مار به اونها التماس كرد كه كمكش كنن. مرد كيسشو لب يه چوب بست و وسط آتيش برد.مار هم توي كيسه رفت و نجات پيدا كرد. بعد كه از كيسه اومد بيرون به پيرمرد گفت خودت انتخاب كن يا شتر يا خودت.يكيتونو ميخوام نيش بزنم و بخورم.پيرمرد گفت من به تو خوبي كردم.مار گفت سزاي خوبي بديه.پيرمرد گفت نه سزاي خوبي خوبيه.مار گفت باشه ميريم از سه نفر ميپرسيم .بعد اگه حرف منو تاييد كردن من تو رو يا شترتو ميخورم. توي راه به يه درخت رسيدن.سئوالو از درخت پرسيدن.درخت گفت سزاي خوبي بديه.ديروز دونفر از سايه من استفاده كردن موقع رفتن گفتن عجب درختي براي هيزم خوبه برمي گرديم و قطعش مي كنيم.مار لبخندي زد... بعد به يه گو رسيدن.گاو هم گفت سزاي خوبي بديه.بعد از يه عمر خدمت به صاحبم چون پير شدم ميخواد منو بكشه.مار باز هم خنديدو سوار بر شتر و پيرمرد با پاي پياده و عرق ريزان جلو رفتن.به روباهي رسيدن.داستان رو براي روباه گفتن.روبااه گفت من حرف هيچكدومتون رو باور نمي كنم.مگه ميشه يا مار به اين بزرگي توي كيسه جا بشه.هر چي اونا گفتن روباه باور نكرد تا مار مجبور شد توي كيسه بره و نشون بده كه اون تو جاش شده و روباه در يك آن در كيسه رو بست. و با صداي بلند گفت من از همون اول كه سوار بر شتر بودي و پيرمرد پياده ميومد فهميدم تو موجود بدي هستي .صداي بدي بديه.اي پيرمرد اونوببر و توي همون آتيش بينداز و به اتماسهاش هم گوش نكن. پس سزاي خوبي خوبي و سزاي بدي بديه.