تربیت خاموش!

اگر کودک شما در برابر تذکرهای کلامی از خود مقاومت نشان داد چه راهی برای اصلاح او پیشنهاد می کنید؟.....

زمانی که تذکر کلامی نمی تواند در کودک اثر کند و شاید بیشتر موجب لجبازی او گردد می توان از تربیت خاموش استفاده کرد. تربیت خاموش دو شکل دارد: استفاده از سکوت و استفاده از نگاه.

وقتی فرزندتان رفتار نابهنجاری از خود بروز می دهد ، با اظهار ناخشنودی در چهره ، سکوت کنید. سکوت شما سبب تامل فرزند و سازندگی او می شود.

امام علی (ع)  فرمود:

چه بسا سکوتی که از سخن ، رساتر است.

گاهی سخن بر زبان جاری نمی شود؛ اما سکوت شما با فرزند حرف می زند.

پرمود بترا ، روان شناس غربی می گوید:

حرف هایی که بر زبان جاری نمی شوند، از سخنانی که بر زبان جاری می شوند، مهم ترند.

شکل دیگر تربیت خاموش، استفاده از نگاه است. نگاه انسان دنیایی حرف دارد. گاهی یک نگاه پرمعنا ، سرنوشت تاریخ را دگرگون ساخته است.

معلم عمر بن عبدالعزیز ، هنگام عبور از کوچه ، با شنیدن سخنان ناشایست وی درباره ی امام علی (ع) نگاهی از روی نا خشنودی کرد و همین نگاه سبب شد تا عمر پس از رسیدن به حکومت، دشنام دادن به امام علی (ع) را ممنوع کند.

با نگاه می توان تقاضا، اعتراض و یا تهدید خود را به فرزند منتقل کرد. استفاده از این روش برای فرزندانی که در برابر سخن والدین مقاومت شدید دارد ، مناسب است.

منبع: کتاب نسیم مهر(2)

البته بهتر است تربیت خاموش را برای کودکان بالای هفت سال به کار برد. این روش را یک معلم باتجربه همیشه به کار می برد، وقتی با ایشان صحبت کردم خیلی احساس رضایت داشت. به گفته ی ایشان «بدون اینکه حنجره و اعصابت رو بی مورد خدشه دار کنی می تونی اعتراض و ناراحتیت رو با نگاه و سکوت نشون بدی.» در ضمن ، بعد از یک مدت که بلند با فرزند صحبت کنیم و یا مدام کارهای او را شماتت کنیم، این امر عادی شده و نه تنها تاثیر مثبتی نمی گذارد بلکه باعث اثرات منفی در روحیه ی او و حتی خود ما خواهد شد.