تعدیل پرحرفی کودکان

این کار، اختلال رفتاری نیست؛ پس حساسیت نشان ندهید، مگر این که با گناه همراه باشدو حقوق دیگران را از بین ببرد.

در ادامه ی مطلب به علل صحبت کردن بسیار و توصیه هایی برای تعدیل این امر پرداخته ایم...

علل صحبت کردنِ بسیار، عبارتند از:

1-      عقده‏گشایی: احتمال دارد در کودکی اجازه‏ی صحبت به او نداده‏اید و اکنون که بزرگ شده و شما اقتدار پیشین را از دست داده‏اید و نمی‏توانید او را منع کنید،عقده‏گشایی می‏کند. تا مدتی او را منع نکنید و اجازه دهید اشباع شود.

2-      جلب توجه: نوجوان نیاز به توجه دارد. وقتی در برابر زیاد سخن گفتن او حساسیت نشان می‏دهید و به رفتار او توجه دارید، در واقع او را تثبیت می‏کنید. توصیه می‏کنم توجه خود را زمان سخن گفتن او کم کنید و در غیر زمان این رفتار، بر توجه خویش بیفزایید.

3-       اعتراض: اگر خواسته‏ای منطقی و مشروع داشته و به آن پاسخ نگفته‏اید، پاسخ دهید؛ زیرا ممکن است این رفتار، برای اعتراض به شما باشد.

چند توصیه

أ‌.         به او بیاموزید که هرگاه احساس می‏کندمی‏خواهد بیش از حد معمول سخن بگوید، زبان خود را به مدت 30 ثانیه به دندان‏های فک پایین بفشارد.

ب‌.     ارزش سکوت از دیدگاه اسلام را برایش تبیین کنید. امام صادق علیه‏السلام فرمود:
لقمان به فرزندش گفت: پسرم! اگر گمان کردی سخن گفتن ازنقره است،[بدان که]سکوت از طلا است.

ج. فرزند خود را با زیان‏های پر حرفی آشناسازید. امام صادق علیه‏السلام فرمود:
بنده‏ی مؤمن تا هنگامی که ساکت باشد، نیکوکار نوشته می‏شود و زمانی که سخن می‏گوید، نیکوکار یا بدکار به شمارمی‏رود.

د. زمینه رفتارهای متفکرانه را برایش فراهم سازید. ورزش‏های فکری مانند شطرنج، سرگرمی‏های نیازمند تفکر مانند کیت (مدارهای الکترونیکی ساده) و بازی‏های فکری، از پر حرفی او می‏کاهد.

ه. در صورت کم شدن رفتار، از تشویق و تحسین اوغفلت نورزید.

منبع: کتاب نسیم مهر(1)