مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 11 ماه و 10 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

اهمیت بازی و نقش آن در رشد کودکان (1)

1390/9/28 16:31
نویسنده : یه مامان
4,008 بازدید
اشتراک گذاری


بازی نیاز کودک است. بازی کردن کودکان در صورتی که در جهت جستجو و کاوش و خلاقیت باشد. موجب رشد اجتماعی، فرهنگی و عاطفی آن ها می شود. و باعث می شود که کودک در آینده فردی فعال و خلاق شود.

بازی نیاز کودک است. بازی کردن کودکان در صورتی که در جهت جستجو و کاوش و خلاقیت باشد. موجب رشد اجتماعی، فرهنگی و عاطفی آن ها می شود. و باعث می شود که کودک در آینده فردی فعال و خلاق شود.

اگر برای کودک محل مناسب برای بازی و اسباب بازی که بتواند کاوش، تحرک و خلاقیت و تصورات و تخیلات او را تحریک کند فراهم شود شرایط بسیار مناسبی برای رشد و پرورش مغز او فراهم می شود. هیچ پدر و مادری نباید به اسباب بازی فروشی های گران قیمت بروند و بی جهت هزینه کنند و تصور نمایند که خدمت مهمی به فرزند خود کرده اند. محققین نشان داده اند که اسباب بازی های ساده که بتواند حس خلاقیت و کاوش و تحرک فکری را در کودک به وجود آورد موجب می شود که استرس کودک کم شود و او را قادر می سازد که در آینده بتواند با استرس های زندگی به خوبی برخورد نماید.

در تحقیقاتی که بر روی موش ها انجام گرفته مشاهده شده که فراهم نمودن محیط مناسب به طوری که موش ها بتوانند از لوله ها بالا روند و چرخ هایی را به گردش درآورند و با یکدیگر بازی کنند و غذای مورد نیاز خود را به دست آورند سبب می شود که پس از دو ماه در هر طرف هیپوتالاموس مغز موش ها یعنی جایی که مرکز یادگیری و سپردن خاطره هاست، 50 هزار سلول بیشتر رشد کند.

کودکانی که در تمام دوران کودکی در یک گوشه نشسته باشند، مغز آن ها رشد نخواهد کرد و توان آن را نخواهند داشت که کار مثبتی انجام دهند، این افراد نمی توانند درهای بسته ی زندگی خود را باز کنند و از درهای باز زندگی عبور کنند!

بیشتر بزرگسالان اظهار می دارند که در دوران کودکی با پدر و مادر خود بازی نکرده اند و مادر نیز بیشتر به کارهای پخت و پز و تمیز کردن منزل می پرداخته تا بازی کردن با کودکان. اگر شما می خواهید با کودک خود رابطه برقرار کنید لازم است با او بازی کنید و از همه مهمتر این که اجازه دهید که اغلب او در بازی پیشرو و برنده باشد.

بازی با کودک به طوری که او در بازی برنده و موفق گردد سبب می شود که اوپیوئید در مغز او ترشح گردد و مانع ترشح مواد استرس زا و در نتیجه موجب شادی و اعتماد به نفس کودک می گردد.

نکته ی قابل توجه این است که اگر پدر و مادر در حین بازی با کودک دائما او را راهنمایی کنند موجب یاس و حتی ترس در کودک می گردد. اگر در بازی به کودک بگویید: «این کار را بکن، آن کار را نکن» رابطه ی احساسی بین پدر و مادر با کودک برقرار نمی گردد و کودک احساس می کند که نظر او بی ارزش است. در این صورت ممکن است کودک بازی را رها کند و دیگر به بازی با شما علاقه ای نشان ندهد.

شاید این سئوال برای شما به وجود آمده باشد که چطور پدر و مادر می توانند برای بازی کردن به کودک کمک کنند! این چیزی است که در ادامه ی این مقاله به آن خواهیم پرداخت...

پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (9)

مامان پریسا
28 آذر 90 18:59
سلام موضوع جالبی انتخاب کردید با توجه به زندگی آپارتمانی پیدا کردن بازی مناسب یه مقدار سخت شده. البته ما با توجه به سن پریسا ،اسباب بازی های مناسب براش تهیه میکنیم که هم ساده وهم فکری باشن مثل مکعب های رنگی یا حلقه هوش و جدیدا هم
هوش چین که با شکل حیوانات و میوه ها هستش.و در انجام بازی سعی میکنم کمتر دخالت کنم و با انجام درستش کلی تشویقش میکنم.
منتظر ادامه مطلب خوبتون هستم.

سلام مامان مهربون
براتون آرزوی موفقیت می کنیم و خوشحالیم که همیشه ما رو همراهی می کنید
یک عدد مامان
28 آذر 90 19:44
اسباب بازی هرچقدر کم هزینه و در دسترس تر ، خلاقیت بچه شکوفاتر

صد در صد
مریم مامان درسا
29 آذر 90 6:34
روي گل شما به سرخي انار ، شب شما به شيريني هندوانه ، خندتون مانند پسته و
عمرتون به بلندي يلدا . شب يلدا مبارک


ممنون
امیدواریم شب خوبی داشته باشید
مریم(مامان روشا)
29 آذر 90 9:47
ممنونم چه موضوع خوبی رو شروع کردید روشا هیچ همبازی جز من و گاهی وقتها پدرش نداره و اسباب بازیی که مربوط به هوشِِ زود تکرای میشه ولی عروسک بازی بازی با آب،و یا اینکه دنبال هم بذاریم واز دست هم فرار کنیم رو خیلی دوست داره ، ولی اینکه با همسن و سالای خودش در تماس نیست و بازی نمیکنه اشکالی نداره؟!!!

سلام مامان عزیز
قبل از هر چیز توصیه می کنیم این پست رو یک بار دیگه مرور کنید
http://mamanschool.niniweblog.com/post251.php
همونطور که در این پست توضیح داده شده معمولا بچه ها از سن سه سال به بعد تمایل به بازی های گروهی پیدا می کنند و خوبه که در این سن با هم سن و سال های خودشون هم بازی کنند. اگه در فامیل یا دوستان کسی نیست که با او رفت و آمد داشته باشید و بچه ی همسن و سال روشا داشته باشه مثلا روشا رو به پارک ببرید یا نهایتا یک روز در هفته او را برای بازی با بچه های دیگر به مهد کودک ببرید و خودتون هم اونجا حضور داشته باشید.
یک کار دیگه هم می تونید بکنید و اون اینه که خودتون یه همبازی دیگه برای روشا جون بیارید
مامان علي خوشتيپ
29 آذر 90 12:41
مطلب خوبي رو شروع كرديد.
همونطور كه تو قسمت مسابقه نظر گذاشتم و نرسيد ، من و علي از همون كوچيكي خيلي با هم بازي ميكرديم.حتي بعضي وقتا با هم دعوامونم ميشد
از كوچيكياش كه بابازي لي لي حوضك و كلاغ پر و تاپ تاپ خمير و اتل متل گرفته تا الان كه باهم منچ و مارپله و شطرنج و خونه بازي و مامان بازيو يه مرغ دارم و ... بازي ميكنيم .
صبحا كه ميخواد بره مهد ، چون مهدشون نزديكه تا مهد رو با هم مسابقه دو ميذاريم و من هميشه ميذارم اون برنده بشه.رهگذرا همه بهمون ميخندن ولي من اهميتي نمي دم.
با كوسن و متكا خونه هاي مجللمي سازيم و يه عالمه بازي ميكنيم.بعضي وقتا هم تنهايي بازي ميكنه.
مهره هاي شطرنج و چيدمانشونو بلده ولي حركتا رو كامل بلد نيست.منم ميذارم فعلا اونجوري كه دوست داره بازي كنه.
بازي يه مرغ دارمو هم خيلي دوست داره و كاملا متبحر شده تو اين بازي
تمام اين بازيا و خيلياي ديگه كه تو اون نظر نرسيده گفته بودم براي تو خونه خيلي خوبه و يه جورايي جزو فرهنگمون شده و بايد به بچه هامون يادشون بديم.
راستي ما تو خونه لي لي هم بازي ميكنيم.با پازلاي بزرگي كه مامانم براي علي خريده...
ممنون از مطلبتون .منتظر بقيش هستيم

واقعا که چقدر خوش می گذره وقتی با بچه ها با میل و رغبت بازی می کنیم.
براتون آرزوی موفقیت داریم

مامان محمد جون
29 آذر 90 15:28
سلام
مثل همیشه از خوندن مطالب مفیدتون لذت بردم
من این مسئله رو خیلی تجربه کردم که هر بار با محمد جون بازی میکنم و اجازه میدم روند بازی جوری پیش بره که موفق بشه(همون جور که شما در پستتون عنوان فرمودید)محمد اون قدر شادی میکنه و برای خودش کف میزنه و بقیه وسایل بازیشو میاره که باز یه بازی جدید رو شروع کنیم و هر بار مشتا قانه تر میخواد ادامه بده

سلام مامان مهربون
براتون در تمام مراحل زندگیتون آرزوی موفقیت داریم.
و ممنونیم که تجربیات قشنگتون رو در اختیار همه ی مامانا قرار میدین.
تینا
29 آذر 90 21:26
مطلب عالییه و من به شدت منتظر ادامه ش هستم

از همراهی صمیمانه ی شما سپاسگزاریم
مریم(مامان روشا)
30 آذر 90 16:50
ممنونم از توصیه هاتون روشا الان 2سال و 5 ماهشه به نظرم بهترین راه همینه که هفته ای یک بار ببرمش مهد


خواهش می کنیم.
ولی این رو فراموش نکنید که کنارش باشید و شاهد بازی کردنش باشید تا روشا جون اهمیت دادن شما به اون رو ببینه و احساس نکنه که می خواستید برای ساعاتی بدون اون به کارهاتون برسید. در ضمن حضور شما باعث میشه که شما مراقب اون باشید تا از نظر آموزش ها و نوع بازی ها و همبازی هاش خیالتون راحت باشه.
براتون آرزوی موفقیت می کنیم
معصومه مامان سهند
1 دی 90 19:02
خیلی ممنونم از مطالب مفیدتون با علاقه هم مطالب شما رو میخونم هم نظرات دوستان خوبم رو.
من هم با سهند زیاد بازی میکنم. واقعا صدای خنده ها شو در حین بازی خیلی خیلی دوست دارم چون با تمام وجود بازی میکنه و از این کار خیلی لذت میبره.

خیلی خوشحالیم که مامان هایی مثل شما توی مدرسه هستند و به نظرات خوب و مفید مامان های دیگه هم اهمیت میدن، لحظات خوب و شادی رو برای شما و فرزند عزیزتون آرزو داریم