مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 11 ماه و 5 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

رایج ترین اشتباهات والدین در تربیت کودک شان

1394/3/31 8:44
نویسنده : یه مامان
3,545 بازدید
اشتراک گذاری

در این مقاله، به برخی از این اشتباهات رایج اشاره می کنیم و راه حل متخصصان را با شما در میان می گذاریم تا بهتر بتوانید فرزند عزیزتان را بزرگ کرده، او را برای حضور در اجتماع آماده کنید...

کودک جیغ می کشد تا برایش عروسکی را که پشت ویترین مغازه دیده است، بخرند. پدر و مادر اما نمی دانند چه کاری باید انجام دهند. اگر برایش عروسک را بخرند، گریه هایش تمام می شود، اما یاد می گیرد همیشه گریه کند تا به خواسته اش برسد و اگر به خواسته او توجهی نکنند، به داد و فریادش ادامه خواهد داد.

آن وقت آنها ناچار می شوند خریدشان را زودتر تمام کنند و به خانه برگردند. پس چه کار باید کرد که هم آنها به کارشان برسند و هم اشتباهی در تربیت کودک مرتکب نشوند؟

پدر و مادرهای زیادی با چنین مشکلاتی روبه رو هستند، اما این یکی از کوچک ترین و ساده ترین موضوعاتی است که می تواند برای پدر و مادر پیش بیاید. البته متاسفانه راه حل قطعی و مشخصی برای این همه مشکل جورواجور وجود ندارد و هر پدر و مادری خودشان باید بهترین ها را پیدا کنند، ولی متخصصان می گویند اغلب والدین مرتکب اشتباهات رایجی در تربیت فرزندانشان می شوند که اگر حداقل آنها را بشناسند، بهتر می توانند فرزندشان را پرورش دهند و او را بزرگ کنند.

در این فرصت، به برخی از این اشتباهات رایج اشاره می کنیم و راه حل متخصصان را با شما در میان می گذاریم تا بهتر بتوانید فرزند عزیزتان را بزرگ کرده، او را برای حضور در اجتماع آماده کنید:

1- دروغ سیاه و سفید نداریم

می گویند نباید دروغ بگویی، دروغ گفتن کار خوبی نیست، دروغگو دشمن خداست، اگر دروغ بگویی، کسی تو را دوست ندارد و... ساعت ها درباره بدی های دروغ و دروغگویی حرف می زنند و از کودک می خواهند هیچ وقت حتی به دروغ فکر هم نکند، اما هنوز حرف ها و نصیحت هایشان تمام نشده که تلفن زنگ می زند و فردی که آن طرف خط است می گوید با پدر خانواده کار دارد و بعد، همه کسانی که تا به حال داشتند از دروغگویی بد می گفتند، خودشان دروغ می گویند و یادشان می رود حرف و عملشان یکسان نیست.

خیلی وقت ها چنین اتفاقی می افتد و خانواده ها بدون این که متوجه باشند، فرزندشان را تشویق می کنند دروغ بگوید، اما نمی دانند همین دروغ های به ظاهر ساده که از او می خواهند، می تواند آینده اش را تحت تاثیر قرار دهد. برای همین متخصصان و روان شناسان کودک می گویند هرگز از کودک نخواهید دروغ بگوید و در ضمن به والدین توصیه می کنند خودشان هم هیچ وقت دروغی نگویند تا کودک بداند دروغگویی کار نادرستی است.

البته نباید خودتان را فریب بدهید و بگویید این دروغ ها مصلحتی است؛ چون هیچ دروغی مصلحتی نخواهد بود و دروغ خوب و بد یا سیاه و سفید نداریم. پس اگر چنین بهانه هایی برای کودک بیاورید، فقط کار خودتان را خراب تر کرده اید و او می آموزد گاهی به شما هم دروغ مصلحتی بگوید!

2- حرف ما با هم یکی است

فرزند خردسال خانواده گریه می کرد و جیغ می زد. سر سفره صبحانه نشسته بود و می گفت دلش می خواهد نوشابه بخورد. مادر اول سعی کرد آرامش کند و وقتی دید کارش بی فایده است، به گریه ها و فریادهای کودک اهمیتی نشان نداد، اما پدر بدون اینکه لحظه ای صبر کند یا حداقل نظر همسرش را بپرسد، یک لیوان پر از نوشابه آورد و آن را به فرزندش داد.

وقتی هم مادر اخم کرد و ناراحتی اش را با او در میان گذاشت، جواب منطقی نشنید. پدر می گفت فقط می خواسته سر و صدا تمام شود و کودک دست از گریه بردارد، غافل از این که فرزند خردسالش این صحنه را دیده و به خاطر سپرده که پدرش برخلاف میل مادر به خواسته او عمل کرده است.

گاهی چنین شرایطی پیش می آید و والدین اختلافی را که در تربیت کودک دارند، نه تنها بین خودشان حل نمی کنند که حتی جلوی کودک هم آن را نشان می دهند و مطرح می کنند و نمی دانند این کار تا چه حد بر تربیت کودکان اثر منفی می گذارد. چنین برخوردی باعث می شود زمانی که مادر با خواسته کودک یا نوجوان مخالفت می کند، او از پدرش کمک بخواهد یا برعکس و در نتیجه بچه ها یاد می گیرند از روابط پدر و مادر به نفع خودشان استفاده کنند.

برای همین متخصصان توصیه می کنند اگر همسران با هم توافق ندارند، با مراجعه به روان شناسان و کمک گرفتن از آنها روش درست را پیدا کنند و با هم به توافق برسند و هرگز این ناهماهنگی را مقابل کودک نشان ندهند.

3- کوچولوهای لوس، بزرگسالان بی مسئولیت

نمی خواهند آب در دلش تکان بخورد. برای همین همه چیز را برایش فراهم می کنند. از روزهایی که خیلی کوچک بود و تنها با داشتن اسباب بازی های رنگارنگ خوشحال می شد تا حالا که گوشی های تلفن همراهش را هر روز عوض می کند و مدل جدیدتری می خواهد، پدر و مادر همراهش بوده اند و نگذاشته اند احساس تنهایی یا ناراحتی کند.

البته چنین افرادی کم نیستند و اگر کمی به دور و برمان نگاه کنیم، والدینی را می بینیم که دائم پشت سر فرزندانشان راه می افتند و حواس شان است هیچ اتفاقی برای آنها پیش نیاید. وقتی بچه ها تازه راه رفتن را یاد می گیرند، پدر و مادر نمی گذارند آنها زمین خوردن را تجربه کنند و این روند اشتباه همین طور ادامه می یابد تا زمانی که بچه ها به دوره بزرگسالی می رسند و آن وقت طبیعی است از پدر و مادرشان توقع داشته باشند، حساب بانکی شان را پر کنند یا اتومبیل در اختیار آنها بگذارند.

اینها همان پدر و مادرهایی هستند که از فرزندانشان در برابر اتفاقات ناراحت کننده و دشوار زندگی، بیش از حد حمایت می کنند و نمی دانند چنین برخوردی در آینده به ضرر آنها و فرزندشان خواهد بود.

البته بعضی پدر و مادرهایی که بچه ها را لوس می کنند و نمی دانند تربیت صحیح چطور است، خودشان هم از این وضع راضی نیستند و لوس نکردن بچه ها برایشان دشوار و حتی غیرممکن است و تعدادی از این افراد نیز خودشان دوره کودکی سختی را پشت سر گذاشته اند و نمی خواهند فرزندشان کمبودهای آنها را داشته باشد. برای همین هر کاری از دست شان بربیاید انجام می دهند تا زندگی به فرزندشان سخت نگذرد.

4- لوس نکردن خیلی هم سخت نیست

فکر نکنید کاری از دست شما ساخته نیست، چون اگر بخواهید می توانید فرزندانتان را درست تربیت کنید. اولین کار این است که با خودتان روراست باشید و دلیل اصلی لوس کردن بچه ها را تشخیص دهید. وقتی خودتان بدانید چرا چنین برخوردی با کودکتان دارید، بهتر می توانید راه حلی برای مشکلتان پیدا کنید.

علاوه بر این، باید گاهی به فرزندتان اجازه دهید خودش تصمیم بگیرد و زندگی کند. البته این کار هم خیلی سخت نیست. نباید فکر کنید بچه ها فقط در صورتی به موفقیت می رسند که همراه شما و تحت حمایت شما باشند. مثلا بد نیست فرزند پنج ساله تان، خودش کفشش را بپوشد و حتی اگر کمی دیرتر از همیشه به مهدکودک می رسد، خودش زحمت این کار را قبول کند.

در ضمن یادتان باشد اگر گاهی خواسته هایشان در عمل اجرا نشود، هیچ اتفاق خاصی نخواهد افتاد. بد نیست بچه ها هم طعم شکست را بچشند و بعضی وقت ها ناراحت شوند تا بدانند زندگی همیشه مطابق میل و نظر آنها پیش نمی رود.

5- نابودی زندگی زناشویی پس از تولد بچه ها

یادتان می آید آخرین باری که با همسرتان به سفر رفتید، چه زمانی بود؟ اگر تا به حال بدون حضور بچه ها سفر نرفته اید، حداقل فکر کنید و ببینید کی با هم به رستوران رفته اید و تنهایی یک وعده غذا خورده اید؟

اشتباه نکنید، اگر بچه داشته باشید، باز هم باید زمان هایی را به خودتان اختصاص دهید. بعضی پدر و مادرها فکر می کنند این کار خودخواهی است و آنها را از فرزندشان دور می کند، در حالی که روان شناسان می گویند زندگی زناشویی نباید با تولد فرزندان فراموش شود. آنها عقیده دارند اگر زن و شوهر رابطه خوبی با یکدیگر داشته باشند و بچه ها هم این موضوع را درک کنند، احساس آرامش بیشتری را در خانه و میان اعضای خانواده تجربه خواهند کرد. به همین دلیل روان شناسان به همسران توصیه می کنند در طول روز زمانی را به خودشان اختصاص دهند.

مثلا خوب است چند دقیقه در روز با هم خلوت کنید و حرف بزنید یا گاهی برای صرف شام و ناهار با همسرتان به رستوران بروید و غذایتان را در محیطی متفاوت میل کنید. مطمئن باشید همین کارهای ساده می تواند زندگی زناشویی تان را تغییر دهد و روحیه بهتری به شما و همسرتان ببخشد.

البته این موارد نباید باعث بی توجهی شما نسبت به فرزندان تان شود، بلکه می توانید طوری برنامه هایتان را تنظیم کنید که نه بچه ها احساس تنهایی کنند، نه زندگی شما پس از تولد آنها فراموش شود.

6- توقع از بچه ها؛ نه بیش از حد​، نه کمتر از توان

همیشه انتظار دارند فرزندشان کارهایی بیش از حد توانش انجام دهد. می خواهند همزمان چند ورزش مختلف را یاد بگیرد و علاوه بر این، در کارهای هنری هم نفر اول باشد. همه این کارها را انجام می دهند تا به خیال خودشان برای کودک چیزی کم نگذارند، اما نمی دانند این محبت ها برای کودک عذاب آور است و او را اذیت می کند.

در مقابل این گروه، عده دیگری هم هستند که درست برخلاف آنها عمل می کنند و همیشه کارهایی را که کودک باید انجام دهد، بیشتر از حد توانش می دانند و در نتیجه خودشان دست به کار می شوند. اما نه گروه اول کار درستی انجام می دهد و نه گروه دوم؛

متخصصان و کارشناسان می گویند از کودک باید به اندازه توان و سنش توقع داشته باشید و به او کارهایی متناسب با توانایی اش بسپارید. کسانی که همیشه بیش از حد توان از کودک توقع دارند، باید بدانند چنین انتظاری باعث می شود کودک در انجام کارهایش شکست بخورد و در نتیجه احساس کند فردی ناتوان است.

انتظارات کمتر از توان کودک نیز موجب می شود او مهارت های مورد نیاز را به دست نیاورد و این مهارت ها در وجودش رشد پیدا نکند. در نتیجه بهترین کار این است که کارها و مسئولیت ها را متناسب با سن و توانایی کودک انتخاب و به او محول کنید.

منبع: سایت آفتاب )شفا آنلاین (

پسندها (2)

نظرات (6)

مریم مامان دونه برفی
31 خرداد 94 9:22
با سلام و وقت بخیر ممنون بسیار جالب بود . در موارد 4 و 5 من همیشه عذاب وجدان داشتم . یعنی زمانهایی که به گریه کردنها و ریسه رفتنهاش اهمیت نمیدم و زمانهایی که تنهاش میذاریم و وقتی رو به خودمون اختصاص میدیم ..ممنون که خیلامو راحت کردین.
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز وقت شما هم به خیر و شادی خواهش میشه، قابل شما رو نداشت. خوشحالیم که براتون مفید واقع شده امیدواریم در تربیت گل پسرتون و زندگیتون موفق باشید
مامان فرنيا
31 خرداد 94 11:09
سلام و ممنون خيلي خوبه كه يك مطلب هم مشكل را ميگه هم راه حل را
یه مامان
پاسخ
ســــــــــلامممم بلی بلی کاملا با نظرتون موافقیم
مامان فرنيا
31 خرداد 94 11:19
دختر من جديدا ياد گرفته براي رسيدن به خواسته هاش اصرار كنه گريه نميكنه اما مدام و پشت سر هم تكرار ميكنه من اينو ميخوام من اينو ميخوام.....روش من بي توجهي، گاهي حواس پرت كردن و گاهي هم صحبت كردنه اما خيلي اين موضوع ناراحتم ميكنه و اصلا نميدونم چرا اينطوري شده يعني مربوط به سنش است؟
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ظاهرا که این رفتار طبیعی هست و متناسب با سنش هست می تونید مطالب زیر رو در این زمینه بخونید: روابط طبیعی کودک و والدین؛ (کودک چهارساله) http://mamanschool.niniweblog.com/post360.php روابط طبیعی کودک و والدین؛ (کودک پنج ساله) http://mamanschool.niniweblog.com/post368.php مراحل رشد و تکامل ؛ کودکی دوم (چهار تا هفت سال) http://mamanschool.niniweblog.com/post82.php مطالب زیر رو هم با توجه به سن دختر گلتون می تونید بخونید: رشد و نمو کودک 12؛ رشد و نمو کودک در چهار سالگی http://mamanschool.niniweblog.com/post642.php رشد و نمو کودک 13؛ رشد و نمو کودک در پنج سالگی http://mamanschool.niniweblog.com/post678.php کودک و اسباب بازی؛ چهار تا پنج سالگی http://mamanschool.niniweblog.com/post707.php موفق باشید
مامان شبنم
31 خرداد 94 13:59
سلام بسیار مطلب جالبی بود من در مورد مطلب دوم یه سوال دارم توی خونه ما اگر دخترم از پدرش یه خواسته ای داشته باشه و پدرش مخالف باشه سریع میاد پیش من و از من می خواد پادر میونی کنم مثلا میگه به بابا بگو زود بهش میدم اما حاضر نیست خودش به باباش حرف بزنه در این جور موارد گاهی موفق میشه به خواسته اش برسه گاهی پدرش به منم میگه نه . می خوام نظر کلیتون رو در این مورد بدونم ایا اینم شامل مورد دومه ؟
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز شبنم فکر نمی کنم شامل بشه، وجود حجب و حیا بین بچه و پدر طبیعی و تا حدودی لازم هست به شرطی که به ترس تبدیل نشه. فکر می کنیم شما در این مواقع بهتره به دخترتون بگید که بیا با هم بریم به بابا بگیم ببینیم اجازه میده یا نه و بعد دستش رو بگیرید و با هم پیش باباش برید و مطلب رو بگید به هر حالاگه موردی باشه که به صلاحش نباشه و پدرش اجازه نده مساله ای نیست اینطوری دخترتون هم می فهمه که اجازه گرفتن از پدر برای انجام بعضی از کارها لازم هست. من هم سعی می کنم این موضوع رو با همین رفتار به پسرم یاد بدم و یا گاهی که از خونه میخوایم بریم بیرون بهش میگم صبر کن زنگ بزنیم به بابا ازش اجازه بگیریم یا بهش بگیم که میخوایم بریم بیرون تا اینطوری اون هم به صورت عملی این رفتار رو یاد بگیره.
بابا و مامان
1 تیر 94 2:56
سلام ممنون از مطلب مفیدتون
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون از حضور گرمتون
مامان پارسا
1 تیر 94 11:15
سلام ،ممنون از مطالب خوبتون
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنونیم از توجهتون