مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 15 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

خواب آرام بدون خوابیدن کنار مادر

1393/7/28 9:32
نویسنده : یه مامان
3,945 بازدید
اشتراک گذاری

حضور بیش از اندازه فرزندان در اتاق خصوصی والدین، ممکن است باعث سردی میان پدر و مادر شده و حتی زمینه ساز بروز اختلافات و برخوردهای نامناسبی میان آنان گردد. از این روست که اهمیت جدا سازی محل خواب کودکان از اتاق والدین به یک ضرورت تبدیل خواهد شد...

قطعاً همه شما وابستگی‌های بی‌شمار یک نوزاد به پدر و مادر و به خصوص مادر را درک خواهید کرد. وابستگی‌هایی که پدر و مادر را به گونه‌ای عاطفی وادار می‌سازد تا از نوزاد مراقبت کرده و نیازهای او را مرتفع گردانند. اما گاهی اوقات با بکار‌گیری روش‌هایی خارج از اسلوب صحیح رفتاری‌، کودکان بیش از آن‌چه که باید به پدر و مادر وابسته می‌شوند و همین سبب می‌شوند تا آن‌ها مدت بیشتری در حریم پدر و مادر خود سکنی داشته باشند!

حضور بیش از اندازه فرزندان در اتاق خصوصی والدین، ممکن است باعث سردی میان پدر و مادر شده و حتی زمینه ساز بروز اختلافات و برخوردهای نامناسبی میان آنان گردد. از این روست که اهمیت جدا سازی محل خواب کودکان از اتاق والدین به یک ضرورت تبدیل خواهد شد.

 جدایی در چه  سنی؟

سنین یک‌سالگی تا دوسال بهترین زمانی است که می‌توان کودک را از اتاق پدر و مادر خارج و با اتاق مختص به خود آشنا کرد. در این سنین کودک به حدی رشد یافته که بتواند خوب بخوابد و هنگام گرسنگی تحمل کافی داشته باشد تا مادر به او برسد و از طرف دیگر هنوز وابسته به محیط پدر و مادر نشده و ترس از تنهایی و … برایش مفهومی ندارد و خیلی راحت با محیط جدیدش مانوس خواهد شد بی آن‌که پدر و مادر برای عادت دادن او به محیط جدید متحمل دردسری بشوند!

راه‌هایی برای جدا کردن محل خواب کودکان بالای سه سال

بسیاری از والدین را دیده‌ام که فرزندان‌شان را تا سنین بالاتر از 3سال هنوز در اتاق شخصی خود نگهداری می‌کنند و مدام از سختی‌های جدا کردن اتاق فرزندشان گله و شکایت می‌کنند!

طبیعی است که وقتی کودک با محیطی انس بگیرد و مفهوم ترس و تاریک و … را متوجه شود به سختی می‌شود او را به اتاقی فرستاد که در آن تنها باشد و تنها بخوابد!

کودکان بالای سه سال معمولاً در برابر جدا شدن جای خواب‌شان از کنار والدین واکنش‌های طولانی مدت نشان می‌دهند و به یکباره نمی‌شود جای آن‌ها را از اتاق والدین جدا ساخت!

برای این منظور راهکارهایی وجود دارد

1- برای کودکان کوچکتر، خوابیدن به‌منزله جدا شدن از والدین تلقی می‌گردد و بهترین راه پیشگیری کردن از چنین جدائی ”‌آگاهی پیش‌بینی‌پذیر“ بیداری است. بهترین راه حل در این مورد، آن است که جدائی را برای کودک آسانتر سازید در این راه می‌توانید از اسباب‌بازی‌ها، عروسک، یا سایر وسایل ایمنی‌دهنده مانند چراغ خواب و جعبه‌های موسیقی استفاده کنید.

از همه مهمتر اینکه به فرزندتان اطمینان ببخشید که حضور دارید و مراقب او هستید، چه او خواب باشد و چه بیدار. آنچه باعث نگرانی کودک می‌شود آن است که در صورت جدا شدن از شما و خوابیدن، از او دور نشوید و در هنگام نیازش در دسترس باشید و در کنارش از او حمایت کنید.

2- سعی کنید عادت‌های به خواب رفتن فرزندتان را چندان پیچیده و طولانی نکنید. مثلاً برخی والدین صحبت‌های خصوصی با کودک را به زمان خواب و در کنار تختخواب او محول می‌کنند. سعی کنید چنین کارهائی را به زمان دیگری موکول نمائید. تنها کاری که کودک پس از قرار گرفتن در تختخواب انجام می‌دهد، تلاش برای خوابیدن است. بنابراین، در هنگام خواب کوشش کنید مهارت‌های به خواب رفتن کودک را افزایش دهید و در صورتی‌که کودک برای زودتر خوابیدن و راحت‌تر به خواب رفتن تلاشی کرد، صبح روز بعد می‌توانید با پاداشی که برایش در نظر گرفته‌اید (بدون اینکه شب قبل و هنگام خواب به او گفته باشید) او را تشویق و تلاشش را تقویت نمائید.

3-  فرزندتان را تشویق کنید بر ترس‌‌هایش فایق آید. یک راه عمده عملی برای این منظور آن است که ترس‌هایش را بیان کند یا برای شما بازگو نماید. گاهی اوقات وقتی یک ترس یا یک تصور ترسناک را در قالب کلمات و عبارت بیان می‌کنیم، باعث می‌شود آن ترس کاهش یابد و یا حتی از بین برود(کودک بیان کندنه اینکه والدین بیان کننده باشند). حتی می‌توانید از فرزندتان بخواهید خواب‌هایش را نقاشی کند. هر دوی این کارها باعث می‌شود کودکان بر آنچه موجب ترسشان می‌شود کنترل داشته باشند

4- ساعت معینی را برای خوابیدن تعیین کنید. این نظم و دقت در زمان خواب راحتی در ایام تعطیل نیز رعایت نمائید. این برنامه دقیق و منظم را برای کلیه کارهای روزمره کودکتان طراحی کرده همواره آن را ثابت نگه دارید.

جدول زمانی به شما و کودک این امکان را می‌دهد تا وقت‌های خواب و خوراک خویش را پیش‌بینی نماید و به تنظیم ساعت بیولوژیکی درونی او نیز کمک خواهد کرد.

 5- طراحی یک آئین یا رفتار پیش از خواب می‌توان کمک‌کننده باشد. انتخاب رفتار مذکور با خود شما است که می‌تواند خواندن یک کتاب قصه، تعریف داستان لالائی خواندن یا گوش دادن به موسیقی باشد و حداکثر از 20 دقیقه قبل ازخواب کودک اجراء گردد .

6- برای انتقال کودک از اتاق شما به اتاق خودش هرگز از کلمات و عبارات امری مانند: باید به آنجا بروی و … استفاده نکنید! کمی تحمل داشته باشید و با زبان رفتار او را قانع به حضور در اتاق خودش نمایید.

7- می‌توانید عروسک‌های کودک را در کنارش بخوابانید و قبل ازخواب، او و عروسکش را بوسیده و به هر دو شب‌بخیر بگوئید. هرگاه شرایط به خواب رفتن برای کودک، شرایط مطلوب و دلچسبی باشد به وی کمک می‌شود تا مشتاقانه زمان خواب خود را انتظار بکشد و بهداشت به خواب رفتنش به بهترین شکل حفظ شود.

8- هرگز کودک را به خاطر اینکه شما را بدخواب کرده سرزنش نکنید. اگر کودک در طی شب چند بار از خواب بیدار شد و به خواب رفت، به‌جای اینکه او را به خاطر بدخواب کردنتان سرزنش کنید. تلاش‌هائی را که برای دوباره به خواب رفتن انجام می‌دهد، تحسین نمائید. کودک تحسین و تشویق شما را در هر شرایطی می‌طلبد اگر کودک توانست به‌خوبی به خواب رود فردا صبح صمیمانه مورد علاقه او را برایش ترتیب دهید و آن را به نشانه جشن (پیروزی) او در داشتن یک خواب خوب تلقی نمائید.

9- مدتی سعی کنید در کنار کودک قرار بگیرید و احساس امنیت وآرامش را به او منتقل کنید وزمانیکه به خواب رفت اتاق خواب او را ترک کنید وهمچنین در نزد اقوام وخویشان جدا خوابیدن او را تعریف کنید وکار بزرگی جلوه دهید چرا که شاید در ابتدای این روند کارسختی به نظر برسد لیکن موجب بالا رفتن اعتماد به نفس او، بیشترشدن رفتارهای مثبت او و ارتقاء سطح رضایت از زندگی در او خواهد شد.

بهانه‌گیری‌های گاه و بیگاه برای حضور در کنار والدین

گاهی ممکن است کودک با اینکه به اتاق خود انس گرفته و جدا از پدر و مادر می‌خوابد اما بعضی از شب‌ها نا آرامی کند و بخواهد که در کنار والدین بخوابد. این رفتار تا سن 8 سالگی می‌تواند طبیعی باشد. در این مواقع پدر و مادر باید با قرار دادن قانون و قاعده او را در اتاق خود بپذیرند و از سویی دقت داشته باشند تا این بی‌قراری‌ها به هرهفته و هر شب تکرار پیدا نکند.

به عنوان مثال اگر در ماه دو شب کودک نا آرامی کند و به هر دلیلی بخواهد در کنار پدر و مادر باشد، آن‌ها می‌توانند با گفتن این عبارات که: اتاق ما به زیبایی و راحتی اتاق تو نیست / ما صبح‌ها زود بیدار می‌شویم و تو نمی‌توانی راحت بخوابی و … او را مجاب کنند که همین یکبار می‌تواند در جای دیگری غیر از اتاق خودش بخوابد.

اگر درخواست‌های کودک مبنی بر خوابیدن در کنار والدین بصورت مکرر و پشت سر هم تکرار شود؛ قطعاً حاکی از علتی است که کودک را نا آرام ساخته. این عوامل می‌تواند انواع ترس‌ها مانند ترس از تنهایی و ترس از تاریکی و … باشد. همچنین تماشای برخی از برنامه‌ها و فیلم‌هایی که برای سن کودکان تعریف نشده است باعث می‌شود که آن‌ها در هنگام خواب شبانه دچار نگرانی و پریشانی شوند و از این رو لازم است والدین دقت داشته باشند تا فرزندان آن‌چه را که مناسب با سن و شرایط روحی‌شان نیست را تماشا نکنند.

در نظر داشته باشید که جداسازی محل خواب کودکان یک نیاز دو طرفه است هم برای والدین و هم برای کودک! به همین دلیل لازم است تا والدین توجه کافی داشته باشند تا محل خواب کودک خود را از سن زیرسه سال جدا کنند.

 منبع: بخش خانواده ایرانی تبیان/ نسرین صفری

پسندها (1)

نظرات (9)

مامان فرنيا
28 مهر 93 11:16
و باز هم يك مسئله همه گير و بسيار مهم ممنون از به اشتراك گذاري مطالب مهم و مفيد و اموزنده
یه مامان
پاسخ
خواهش میشه! البته شما که الحمدالله از این دسته مشکل نداشتید خداروشکر!
مامان فرنيا
28 مهر 93 11:26
و يك مورد در مورد دختر من اينه كه شبها بيدار ميشه واسه اب خوردن اوائل صدا ميزد و من براش اب ميبردم اما الان پا ميشه مياد پيش من و اگر متوجه نشم بدون اينكه چيزي بگه كنارم ميخوابه مثل ديشب ساعت3 ديدم كنارم خوابيده بغلش كردم بردم روي تخت خودش بعد از خوردن اب روي تخت خودش خوابيد تا صبح يعني مشكلي با اينكه توي اتاقش بخوابه نداره اما نميدونم اين عادت را چجوري از سرش بندازم البته هميشه و هر شب نيست و با اينكه هر شب قبل خواب اب ميخوره و يك بطري اب هم بالاي تختش ميگذارم و قبل از خواب بهش نشان ميدم اما هر از چند وقتي اين مورد اتفاق ميافته
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز با توجه به توضیحاتی که دادید و سن دخترتون و اینکه گفتید این اتفاق همیشگی نیست و گاهی اتفاق میفته به نظر نمیاد مشکل حادی باشه و احتمالا به مرور زمان از سرش میفته، همین روش رو ادامه بدید و مواظب باشید با سخت گیری زیاد یا تذکر مستقیم براش حساسیت ایجاد نکنید. باز هم اگه فکر میکنید مشکلی هست میتونیم سئوالتون رو برای خانوم دکتر ارسال کنیم موفق باشید
مامان کیمیا
28 مهر 93 17:12
مثل همیشه مفید وکاربردی بود.ممنون از مطالب خوبتون
یه مامان
پاسخ
خوشحالیم که مورد توجهتون قرار گرفته ... خواهش میشه مامان عزیز
مامان پریسا
28 مهر 93 22:29
سلام وقتتون به خیر. ان شالله خوب و سلامت باشید. بالاخره بعد از کلی غیبت اومدم یه حاظری بدم. خدا کنه دیگه دایمی باشه به به چه مطلب خوب و جالبی . متاسفانمه ما هنوز به این موفقیت دست پیدا نکردیم و پریسا خانم هنوز... ان شالله همین روزها باید دست به کار بشیم تا این کار مهم رو هم به انجام برسونیم.
یه مامان
پاسخ
به به! ببینید کی اومده ... سلاااااااااااام به روی ماهتون ان شاءالله بهترید؟ نمی دونید چقدر دلمون براتون تنگ شده بود و فکر می کنم این حسی هست که همه ی مامان ها داشتند. و نظر مامان پریسا توی این پست های اخیر خالی بود... ان شاءالله همیشه براتون سلامتی باشه و همیشه ببینیمتون
مامان شبنم
28 مهر 93 23:07
سلام بسیار جالب بود دختر ما هم بعد از پایان دوره شیردهی به اتاق خودش رفت و شکر خدا مشکلی باهاش نداره یه نکته دیگه به نظرم اومد اونم این که خیلی جاها دیدم بچه رو برای تنبیه توی اتاقش حبس می کنن به نظر من این واقعا مخربه و مشخصه که بچه حاضر نمیشه توی اون اتاق که حس بدی بهش داره بخوابه و برعکسش هم خیلی کارامده مثلا من اول اسباب بازی های دخترم رو منتقل کردم به اتاقش و مدتی فقط اونجا بازی می کرد بعد برای خواب بعد از ظهر می رفت توی اتاقش و بعد برای خواب شب واسه همین اصلا با خوابیدن شب تا صبح توی اتاقش مشکلی نداشت
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون از توضیحات کاملتون
بابا و مامان
29 مهر 93 7:27
سلام ممنون عالی بود همینطور راهکارهای که داده شد من از اون مامانهای هستم که خیلی دیر اقدام کردم و یاسمن هم به هیچ وجه راضی نمیشد تنها بخوابه اما چند وقت پیش یکی از مامانهای عزیز ازم خواست براش راجبه اتاق خواب و جدا خوابیدن بچه قصه بنویسم اعتراف می کنم هیچ چیز به ذهنم نمیومد خیلی برام سخت میومد تا بلاخره بعد از دوسه روز نوشتم وقتی قصه را به یاسمنم گفتم از اون روز جدا می خوابه تازه پارسا هم می ره پیشش دلم باهاشون خیلی می رم بهشون یر می زنم اما خدا را شکر راحت جدا شدند
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز موفقیتتون رو تبریک می گیم. عجب تاثیری داشته اون قصه ! آفرین بیخود نیست که میگن مامان هر کسی بهترین راهکار در مورد مشکلات اون شخص به ذهنش میرسه
هنرهای دست ساز چیکچی
29 مهر 93 8:38
خیلی عالی
یه مامان
پاسخ
نظر لطفتونه
مامان اهورا
2 آبان 93 23:26
سلام ،مثل همیشه عالی بود،از اون روزی که مطلب قبلی در مورد خواب بچه ها نوشته بودید من اقدام کردم به جدا خوابوندن اهورا،اوایل فقط بعداز ظهرها و بعدش هم شبهاتوی اتاقش و رو تختش می خوابه،البته اگه یادتون باشه گفتم که با خوابوندن اهورا مشکلی ندارم منو بغل میکنه و راحت میخوابه و این عادت از وقتی روی تختش هم میخوابه ادامه داره که فکر میکنم یک ماه میشه ،تا وقتی که بخوابه من توی تختش میخوابم و بعدش هم توی اتاقش می خوابیم راستش میترسم بیرون بخوابم و اونو تنها بذارم ،به نظر شما چیکار کنم که بدون من بخوابه یعنی چجوری میتونم این عادت رو ازش بگیرم ؟هیچ رقمه حاضر نمیشه بدون من بخوابه.بازم ممنون
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز خیلی خوشحالیم که از مطالب مدرسه به صورت کاربردی در زندگیتون استفاده می کنید. قبل از هر چیز باید بدونید که با توجه به سن اهورا جان و اینکه تازه از شیر گرفتیدش اون به نوازش شما و آرامشی که از جانب شما و در آغوش شما بهش منتقل میشه خیلی نیاز داره، شما سعی کنید در طول روز بیشتر اون رو در اغوش بگیرید و بهش محبت کنید. اما در مورد شب باید سعی کنید یه کم در رفتارتون تغییر ایجاد کنید، اهورا جان رو در آغوش بگیرید، ببوسید، به او بگید وقت خوابه و بعد نزدیک تخت روی زمین قرار بگیريد و سعی کنید با او به تختخوابش نرید یا لب آن ننشینید. دستش رو بگیرید یا نوازشش کنید و براش قصه یا لالایی هایی که دوست داره رو زمزمه کنید تا بخوابه. البته میتونید به مرور زمان با قصه هایی که در طول روز براش میگید یا کتاب هایی که براش می خونید آماده اش کنید. اوایل اگه به صورت چند خط در میون هم موفق بشید به روش دیگری خوابش کنید اون رو برای خودتون موفقیت بزرگی حساب کنید. و کم کم حضور خودتون در تختخوابش رو کمرنگ کنید و البته در اتاقش رو هم همینطور. به نظر میاد که باید خودتون رو هم به روش تدریجی جدا کنید
مامان اهورا
4 آبان 93 22:04
ممنون از راهنماییتون،امیدوارم از پسش بربیام و البته از پس خودم
یه مامان
پاسخ
خواهش میشه! ان شاءالله