مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 16 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

نقش همبازی ها در رشد شخصیت کودک

1391/9/16 11:01
نویسنده : یه مامان
4,204 بازدید
اشتراک گذاری

کودکان به وسیله سرمشق دهی و سرمشق گیری در مورد اعمالی که تقلید کردنی است و با ارزشیابی فعالیت های یکدیگر و بازخوردی که به یکدیگر می دهند، در همدیگر تاثیر می گذارند.....

در عین حال که وجود رابطه ای صمیمی و همبازی شدن با بزرگسالی مهربان برای ایجاد احساس اعتماد و ارزش، رفع نیازمندی ها، پاسخ به پرسش ها و حل مشکلات کودک الزامی است، کنش متقابل با کودکان دیگر نیز در این فرایند نقشی عمده بازی می کند. همسالان و همبازی ها در شکل گیری شخصیت، رفتار اجتماعی، نظام ارزشی و نحوه نگرش های یکدیگر دخالت دارند.

کودکان بسیاری از مهارت های اجتماعی را از راه کنش متقابل یکدیگر یاد می گیرند. آنان می آموزند که چگونه چیزی بدهند و چیزی بگیرند؛ در فعالیت های دسته جمعی شرکت کنند؛ از جنب و جوش و تماشای دیگران لذت ببرند؛ احساسات دیگران را درک کنند؛ توانایی های خود را ارزیابی کنند؛ اعتماد به نفس کسب کنند و به تدریج از خانواده مستقل ، و با جامعه سازگار شوند.

مراحل رشد و تکامل کودکان در انتخاب همبازی

6 تا 8 ماهه

کودکان 6 تا 8 ماهه بیشتر با محیط بازی شان سرو کار دارند تا اسباب بازی یا همبازی خود. در این دوره معمولاً، به کودکان دیگر توجه نمی شود. هنگامی که تماس با کودک دیگر به وجود می آید، اگر این تماس دوستانه باشد، چیزی بیش از لبخند زدن، یا احتمالاً گرفتن کودک دیگر دیده نمی شود. و وقتی برخورد پرخاشجویانه ای به وجود آید، بیشتر به صورت کلی ظاهر می شود که ممکن است به شکل تلاش در گرفتن اسباب بازی از دیگری بروز کند.

9 تا 13 ماهه

کودکان، از 9 تا 13 ماهگی، بیشتر به اسباب بازی توجه دارند تا همبازی.

از آن جا که کودکان در این دوره به اسباب بازی خیلی اهمیت می دهند، به دعوا بر سر آنها با کودکان دیگر گرایش دارند. بر خلاف مشاجرات قبلی، دعوا شخصی تر می شود، هر چند باز هم اسباب بازی بیش از همبازی مرکز توجه است؛ یعنی هنوز خصومت واقعی به میان نیامده است.

معمولاً کودکان کوچک تر تمایل دارند به تنهایی بازی کنند و هنگامی که با اسباب بازی های خود مشغول هستند، نظارت شخصی بزرگسالان که آنان را دوست دارد، برایشان لذت آور است.

14 تا 18 ماهه

کودکان بین سنین 14و 18 ماهگی طرز تلقی خود را نسبت به همبازی های شان تغییر می دهند و چون نیازهای مربوط به اسباب بازی تا حدود زیادی ارضا می شوند، مشاجرات با دیگران نیز کاهش می یابد.

19 تا 25 ماهه

برای کودکان 19 تا 25 ماهه اسباب بازی و همبازی ها اهمیت بیشتری می یابد و ارتباط اجتماعی بیشتر می شود. کودکان، برای انطباق با وضع همبازی شان، رفتار خویش را تغییر می دهند.

دو تا سه ساله

کودکان دو تا سه ساله، معمولاً دوست دارند در نزدیکی یکدیگر بازی کنند و هر کدام با اسباب بازی ها و کارهای خودشان مشغول باشند. در حقیقت، تمایل دارند که به تنهایی و در میان جمع کودکان بازی کنند. در این مرحله (دو تا سه سالگی) تمایلی به سهیم کردن دیگران در اسباب بازی هایشان ندارند؛ چون هنوز مفاهیم قرض دادن و حس مالکیت در آنان به خوبی شکل نگرفته است و از سوی دیگر می ترسند که دیگران اسباب بازی هایشان را بشکنند و یا خراب کنند.

چهار ساله

کودک چهار ساله دلش می خواهد با دیگران معاشرت کند، ولی هنوز آماده نیست مشکلاتی را که میان او و همبازی اش به وجود می آید حل کند و حتماً باید بزرگ تران در این کار دخالت کنند. کودکان چهار ساله بیشتر تمایل دارند با چهار سالگان بازی کنند.

آنان به گفت وگوهای دور و درازی می پردازند و نقشه های طویلی می کشند و اغلب میانشان نزاع در می گیرد و آخر کار خود را حق به جانب می پندارند.

پنج و شش ساله

کودک، از پنج و شش سالگی به بعد، می تواند همبازی مناسبی برای خود پیدا کند. در ابتدای این مرحله، کودک معمولاً ستیزه جو و به هنگام بازی خود خواه است. اما نباید اجازه داد این صفات جزو خلق وخوی همیشگی آنان بشود. لازم است کم کم راه و روش سلوک و سازش با بچه های دیگر را یاد بگیرند. آنان وقتی با همدیگر بازی می کنند، با هم حرف می زنند و اغلب به کمک هم در بازی ادامه می دهند. آنان، با کارهای مشترکی که انجام می دهند، تجاربی را از یکدیگر می آموزند و فواید همکاری و کارهای مشترک را درک می کنند.

منبع:راهنمای انتخاب اسباب بازی

تألیف: محمدرضا مطهری

پسندها (0)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (6)

مامان پریسا
16 آذر 91 11:34
سلام خسته نباشید.

وای این بازی بچه ها برای بزرگتر ها هرچند خوبه و سرگرمشون میکنه ولی گاهی یه معضل میشه.
مخصوصا واسه ما که تنها تو خونه هستیم.
پریسا عادت کرده فقط زمانی میره سراغ اسباب بازیهاش که من هم کنارش باشم. یعنی هدایت بازی با من باشه. همیشه از این موضوع میترسیدم. دوست داشتم بتونه خودشو سرگرم کنه ولی اصصصصصصلا اینجور نیست.
نمیدونم شاید هنوز زود باشه ولی بلد نیست چطوری باید باهاشون بازی کنه مثلا خونه سازی یا بازی و سرگرم شدن با عروسک ها یا وسایل کوچولوی اشپزی که براش تهیه کردیم....


سلام مامان عزیز
نگران نباشید، شما باید کم کم بازی کردن رو به پریسا یاد بدید به تدریج که بزرگتر شد از خودش ایده بخواید مثلا باهم دیگه و با چندتا وسیله ساده فکر کنید چه بازی هایی میشه کرد حتی همون بازی با گل های قالی!...در واقع سعی کنید ذهنش رو فعال کنید و خلاقیتش رو شکوفا کنید که تاحالا در این زمینه مطالب زیادی به خصوص در زمینه کاردستی در مدرسه قرار دادیم. البته این کار رو با عجله انجام ندید و بدون نگرانی بهش فرصت بدید و مطمئن باشید با صبوری شما و کمکتون بازی کردن رو یاد میگیره.
فکر می کنم مرور این مطلب هم تا حدودی برای شما مفید باشه
http://mamanschool.niniweblog.com/post623.php
موفق باشید
مامان علی خوشتیپ
9 دی 91 13:48
سلام.ممنون از مطلب آموزندتون
خوشبختانه علی ما توی هر رده سنیش حداقل یه همبازی همراهش داشته.به خصوص از چهارسالگی که توی مجتمع جدیدمون اومدیم.پسر همسایه بالاییمون که اسم اونم علیه همسن علی ماست...تقریبا میشه گفت دوقولو داریم ماآخه همش خونه ماست..با هم غذا می خورن...همکلاسن.باهم مشق مینویسن...بازی میکنن...رقابت میکنن...بعضی وقتاش رقابتشون ناسالم میشه ولی خب همینم خوبه یاد میگیرن و با آیندشون عالیه...
توی این دور و زمونه و با این شرایط همینم غنیمته


سلام
این خیلی خوبه و واقعا غنیمت بزرگیه
یادمه ما هم که بچه بودیم(در سنین مدرسه البته) از این دوستا در همسایگیمون داشتیم و خیلی دوست داشتیم که بریم خونشون بازی کنیم و درس بخونیم و کلی به مامانمون اصرار میکردیم تا اجازه میداد بریم خونشون آخه اون روزا مشکل جمعیت نبود و توی هر خونه ای کلی بچه بود!
یادش بخیر شیطنت های بچگی
مریم (مامان روشا)
19 دی 91 16:30
تمام پستهایی که نخونده بودم و خوندم و نظر گذاشتم و کلی مطلب جدید یاد گرفتم
باور کنید خیلی وقته میخوام بیام پیشتون و فراموش میکردم...آخه کمتر میام نت...به هر حال اومدتون به وب روشا باعث شد دوباره این افتخار نصیبم بشه و بیام پیشتون
خیلی دوستتون دارم....راستی عکس از نی نی ها نمیذارین


این افتخار نصیب ما شد که باز هم شما رو در مدرسه دیدیم. اتفاقا ما هم خیلی وقت بود می خواستیم به شما سر بزنیم و هی فراموشمون میشد و یا فرصت نمی کردیم دیشب هم بالاخره با اینترنت موبایل خدمت رسیدیم!
این عکس نی نی ها رو هم فقط شما پیگیرش هستیدا فکر نمی کنم عکسشون رو توی مدرسه بذاریم اما اگه یه وقت گذاشتیم اولین نفر به شما خبر میدیم
مریم (مامان روشا)
19 دی 91 16:36
روشا خیلی هم بازی همسن نداشته و من به پیشنهاد شما پارک میبرمش ولی تازگیا یکی از دوستای قدیمیم پیدا کردم و که دخترش از روشا چند ماه بزرگتره و باهم خوب کنار میان
یه چیز دیگه اینه که وقتی روشا رو پارک میبرم خیلی زود به بچه ها اعتماد میکنه و زود باهاشون دوست میشه و به حرفشون گوش میده...( از رابطه برقرار کردنش نگران نیستم از اینکه هرچی بچه ها میگن گوش میده نگرانم)
من یکم نگرانم که در اینده هم این طوری زود به همه اعتماد نکنه...به نظرتون نگرانیم درسته؟اگر راهکاری هست خوشحال میشم بهم گوشزد کنید




با توجه به سن دختر شما و فطرت پاک بچه ها فکر نمی کنم فعلا جای نگرانی باشه و همینکه خود شما دورادور مراقب هستید و روش نظارت دارید خوبه و بعدا در سنین بالاتر هست که یکسری آگاهی ها رو باید به کودک داد
اما بازهم برای اینکه خیالتون راحت بشه سوالتون رو از خانم دکتر میپرسیم و در اولین فرصت جوابشون رو به اطلاعتون میرسونیم
مریم (مامان روشا)
23 دی 91 0:58



شرمنده! دیگه وسط نظر تایید کردن یه دفعه کار پیش میاد و بعدش هی جور نمیشه که بیای سر صبر جواب بدی!
مریم (مامان روشا)
24 دی 91 15:25
دشمنتون چرا شرمنده!!!