رشد و نمو کودک 6؛ رشد و نمو کودک از سه تا شش ماهگی

در این قسمت شیرینی تغییرات کودک از سه تا شش ماه را با هم خواهیم چشید.

با ما همراه باشید...

 رشد حرکتی:

اگر کودک را در سه ماهگی به شکم بخوابانیم ، در حالیکه روی دست هایش تکیه کرده سر خود را بلند می کند. در پنج تا شش ماهگی اگر کودک را به پشت بخوابانیم و دست هایش را بگیریم سر خود را بالا می برد.

در این سن کودک دست هایش را بالا می آورد تا او را بلند و بغل کنند. اگر دست او گرفته شود سعی می کند تنه ی خود را بالا بکشد و بنشیند. در شش ماهگی اگر اطراف او چند بالش گذاشته شود ، در حالی که سر و گردن و پشت او صاف است، می تواند بنشیند.

بعضی از کودکان در سن پنج تا شش ماهگی یاد می گیرند که بغلتند، ابتدا از جلو به پشت، سپس از پشت به جلو.

عمل غلتیدن موجب خوشحالی کودک می گردد. در این زمان به علت زیاد شدن تحرک کودک ، ممکن است از ارتفاعی بیفتد، بنابراین مادر باید مواظب او باشد و در جای بلند حتی در وسط تختخواب او را رها نکند.

چشم ها و دست ها:

اگر اسباب بازی یا چیز دیگری توجه کودک را جلب کند ، سر و چشم خود را در جهات مختلف حرکت می دهد و دست های خود را بالا می برد تا آن را بگیرد. اسباب بازی را با تمام دست می گیرد و از یک دست به دست دیگر می دهد. اگر اسباب بازی بیفتد ، آن را دنبال می کند و پس از افتادن اگر در معرض دید او نباشد به آن اهمیت نمی دهد.

رشد تکلم و شنوایی:

کودک صداها را با اهنگ خوش ادا می کند . صداهای یک سیلابه مانند «آ،آ،گو،گو» از خود در می آورد. سر خود را به طرفی که صدای مادرش را می شنود می گرداند، و خوشحالی خود را با غوغو کردن یا جیغ زدن نشان می دهد.

رشد اجتماعی و بازی کردن

کودک در چهار ماهگی در هنگام تماس و برقرار کردن رابطه با دیگران ممکن است بلند بخندد. در موقعی که این رابطه قطع می شود اظهار ناخشنودی کرده یا گریه می کند. کودک از چهار ماهگی ممکن است صورت مادرش را از اشخاص دیگر تشخیص دهد . در پایان شش ماهگی کودک طبیعی ترجیح می دهد با افرادی که از او حفاظت و مواظبت می کنند تماس داشته باشند و به آنها نزدیک شود. کودک در این سن دو دست خود را به طرف اسباب بازی می برد و آن را می گیرد و به دهان می برد. موقعی که کودک از پا و انگشتان پای خود آگاه می شود، آن را در دست می گیرد و حتی به دهان می برد.

در واقع کودک از سن چهار ماهگی به بعد همه چیز را به دهان خود می برد ، حتی انگشتان پای خود (حس کنجکاوی دهانی). اگر چیزی بی خطر، بی ضرر و تمیز باشد باید به او اجازه دهید که آن را به دهان خود ببرد ولی اگر خطرناک است و ضرر دارد مانند گل و گیاه، باید آن را از دسترس او دور کنید.