زودرنجی کودک

شاید این سئوال برای شما هم پیش آمده باشد که چرا بعضی از کودکان خیلی زودرنج هستند و حتی هنگام جواب دادن به سئوال گریه می کنند؟...

زودرنجي و حساسيت فوق العاده
حساسيت مبرم کودک به تاييد اجتماعي از سوي افراد مختلف بويژه والدين ، همسالان و معلمان زودرنجي را در او پديد مي آورد. زودرنجي از مشکلات رفتاري رايج بين کودکان مخصوصا در سنین دبستان است.  روان شناسان نقطه اوج حساسيت پسران را سن 11 سالگي و دختران را تا دوره بلوغ مي دانند.

زودرنجي کودک تا حدودي مربوط به تمايل زياد کودک به پذيرش اجتماعي است .گرايشي که او را شديدا در معرض نگرش هاي بزرگسالان و اعضاي گروه همسن خود قرار مي‌دهد. در نتیجه می توان گفت که زودرنج نبودن ارتباط مستقیم دارد با اعتماد به نفس داشتن. علاوه بر اين زودرنجي و حساسيت شديد، شيوه اي مؤثر براي جلب موافقت و تسليم والدين است .

کودک به زودي کشف مي کند که براي رسيدن به هدف خويش دعوا و مرافعه و منفي گرايي سلاحهاي نامناسبي هستند و کمتر نتايج مطلوبي به بار مي آروند در حالي که زودرنجي و ابراز غم و گوشه گيري بعد از مشاهده يک پديده نامطلوب موجب مي شود والدين از اين که کودک خويش را آزرده اند احساس ناراحتي کنند و در نتيجه کوشش کنند کارها را بر وفق مراد او انجام دهند. توجه به اين نکته مهم پادزهر زودرنجي کودک است و بعد از مدتي باعث مي شود کودکي که شرطي شده است از رفتارهاي نابهنجار دست بردارد.

چگونه زودرنجی کودک خود را کاهش دهیم؟

خانم دکتر سیما فردوسی در کتاب «پاسخ به والدین» بیان کرده اند که:

«کودکی که زودرنج و بسیار حساس است، معمولا ارتباطاتش کم است و دوستان کمی دارد. برای از بین بردن زودرنجی و حساس بودن، باید ارتباطات او را گسترده تر سازیم. به این ترتیب که دوستان زیاد، ارتباط اجتماعی و مهارت های خیلی زیادی داشته باشد. هر چه این مهارت ها بیشتر باشد تعداد دوستان افزایش یابد و ارتباطات گسترش یابد، این حساسیت کمتر می شود. کودکانی هم که خیلی زودرنج هستند و هنگام جواب دادن به سئوالهای والدین یا دیگران گریه می کنند، در این طبقه قرار می گیرند و باید ارتباطات آنها را گسترش دهیم.»