تربیت دینی 1 ؛ قبل از هفت سالگی
تربیت دینی یکی از قسمت های مهم تربیتی زندگی هر فردی است. اگر در این قسمت والدین با قدرت و توانایی ظاهر شوند و مسایل دینی را بصورت قابل فهم برای کودک بیان کنند، می توان اطمینان داشت که آن آموزش ها در جانِ کودک رسوخ کرده و او را همیشه نگهبان خواهد بود.
اما بهترین روش برای این کار چیست؟ از کجا و چگونه شروع کنیم؟...
بازه ی زمانی تربیتِ دینی را می توان به زمانِ قبل از هفت سالگی و بعد از هفت سالگی تقسیم بندی کرد.
در حقیقت آموزش رسمی دین بعد از هفت سالگی بروز خواهد کرد و قبل از آن باید به صورت غیررسمی باشد و به گونه ای نباشد که تصور شود کودک تحتِ آموزشِ زیاد، قرار گرفته است.
قبل از هفت سالگی
برای اینکه آموزش های ما، بعد از هفت سالگی شروع شود و تاثیرگذار باشد ، باید قبل از هفت سال کودک از محبت پدر و مادر به خودش مطمئن باشد و به او آرامش و اطمینان دهیم. محبت را شرطی (مانند برخورد پائولو با سگ خودش که در روانشناسی معروف شده است) و کوپنی (یعنی بخواهیم نوبتی به او محبت کنیم) نکنیم ؛ بلکه کودک را همیشه در آغوش گرم آزادی و امنیت و آرامش قرار دهیم تا جایی که در هفت سالگی کودک دوست داشته باشد که حرف گوش کند و از آزادی خسته شده باشد .
کودک در حالیکه به محبت پدر و مادر مطمئن شده باشد دیگر بعد از هفت سال از امر و نهی کردن پدر و مادر به هم نمی ریزد. تا هفت سالگی باید این اجازه را به کودک داده باشیم تا در این دنیا خود را تامین کرده باشد و خود را یافته باشد، بعد از آن در هفت سالگی «اَدَبستان» کودک آغاز می شود (در خانه و مدرسه). حتی می توان از 6 ماه قبل از اینکه کودک به هفت سالگی رسید به او بگوئیم که : «از 6 ماه دیگه قراره خودت لباست رو مرتب کنی، آخه دیگه داری بزرگ می شی» ؛ به این ترتیب یکسری انضباط های نه چندان سخت و کاملا متفاوت با قبل را برای کودک تبیین کنیم.
در این سنین باید برای بچه ها ثابت شود که ما بر آنها دلسوز و مهربان هستیم، به این ترتیب ، از آموزش هایی که در هفت سال دوم می دهیم پذیرش خواهند داشت.
در قسمت بعدی ، نحوه ی آموزش ها در 7 سال دوم زندگی بیان خواهد شد. این آموزش ها را از دو جنبه بررسی خواهیم کرد، با ما همراه باشید....
(اگر از این مطلب استفاده کردید ، لطفا یک صلوات برای شادی روحِ عزیزِ تازه درگذشته ی تدوین کننده ی این مطلب بفرستید...)