مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 15 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

سال های طلایی تربیت؛ قسمت اول (ده قانون مهم تربیت)

1394/7/15 10:07
نویسنده : یه مامان
5,472 بازدید
اشتراک گذاری

پنج سال اول زندگی از مهمترین و بنیادی ترین دوره های حیات هر فردی به شمار می آید. زیرا زیربنای شخصیت آینده او در این دوران شکل می گیردده قانون تربیت مهم ترین اصول تربیت هستند که بیشترین کاربرد را دارند و در اکثر موارد صدق می کنند.

 

پس از تولد نوزاد پیوندی نامرئی بین مادر و کودک  برای رشد  عاطفی نوزاد مهیا می شود که به آن پیوند اولیه می گویند. اگر این رابطه تنگاتنگ پس از دو سالگی نیز ادامه یابد، نه تنها مادر و کودک از نظر عاطفی وابسته بهم باقی می مانند بلکه بین مادر و پدر شکاف عاطفی ایجاد می گردد و تبدیل به رابطه ای بیمار گونه به نام درآمیختگی عاطفی و یا وابستگی بیمارگونه می شود.

بنابراین باید از یک تا دو سالگی ، فاصله عاطفی کودک و مادر بیشتر شده و پدر به رابطه باز گردد. عملی ترین راه پیشگیری از آن ایجاد رابطه نزدیک بین پدر و فرزند است.

تعیین حدود و خط قرمزها و رعایت آنها از مهمترین اصول تربیت کودکان است. برای آموختن نظم و انضباط به خردسالان، تعریف و تمجید از آنان را باید به عنوان یک نکته کلیدی در نظر داشت. از سوی دیگر پس از تعیین مقررات باید عادلانه و قاطعانه آنها را رعابت کرد و مانع لغو آنان شد. نکته ظریف اینجاست که همواره باید به آنان قولی عملی و متناسب با شرایط خودتان و سن کودک بدهید.

پنج سال اول زندگی از مهمترین و بنیادی ترین دوره های حیات هر فردی به شمار می آید. زیرا زیربنای شخصیت آینده او در این دوران شکل می گیرد.

ده قانون (فرمان) اصلی تربیت:

ده قانون تربیت مهم ترین اصول تربیت هستند که بیشترین کاربرد را دارند و در اکثر موارد صدق می کنند.

1- تحسین و پاداش:

بهترین پاداش برای کودکان تعریف، تمجید، تحسین و محبت شماست. استفاده از اسباب بازی و خوراکی های متنوع برای پاداش به کودکان الزامی نیست. استفاده از تابلوی ساده که در آن رفتار خوب فرزندتان را با ستاره پاداش دهید موثرترین تمجید است.

2-  ثبات قدم و استمرار:

وقتی مقرراتی را برای کودک تعیین می کنید نباید به سادگی آن را تغییر دهید اغلب والدین برای برقراری آرامش در خانه و یا پایان دادن به گریه ی فرزندشان قوانین را نقض می کنند. اما اگر قانونی را وضع کردید هیچ کس حتی خود شما نباید آن را نقض کند.

3- برقراری روال معین:

مهمترین اصل در برقراری روال معین در زندگی، تعیین وقت دقیق  خوابیدن، بیدارشدن و غذا خوردن است. وقتی روالی را برقرار می کنید فقط در موارد خاص مثل وقت سفر یا بیماری می توانید کمی انعطاف به خرج دهید. تعیین روال مشخص، چهارچوبِ برنامه ی خانواده است و باید آن را حفظ کرد اما افراط نکنید و عاقلانه انعطاف به خرج دهید چون خانه پادگان نیست.

4- حد و حدود و خط قرمزها:  

کودکان باید با حد و حدود و خط قرمزها به طور کامل آشنا شوند و بدانند چه کارهایی پذیرفته و کدام یک غیر قابل قبول است. با تعیین حد و حدود برای فرزندتان مشخص می کنید که از او چه انتظاری دارید و محدوده ی آزادی عمل او تا کجاست.

5- نظم:

حفظ حد و حدود و خط قرمزها با رعایت نظم ممکن می شود و نظم یعنی نظارتی قاطعانه و عادلانه. برای برقراری نظم راههایی چون قاطعیت در صحبت کردن یا هشداری ساده با حرکت انگشت سبابه وجود دارد. اما نکته پر اهمیت این است که هرگز نباید نظم را با خشونت و تنبیه برقرار کرد.

6- هشدارها: 

هشدار دو نوع است. در هشدار نوع اول، برنامه بعدی روزانه را به کودک اطلاع می دهید برای مثال به او اطلاع می دهید که به زودی آماده ی رفتن به رختخواب شود یا اینکه تا چند دقیقه ی دیگر سفره پهن می شود.  در هشدار نوع دوم، رفتار نامناسب کودک را به او گوشزد می کنید و در واقع به او فرصت می دهید رفتار خود را تصحیح کند.

7- انتظارها:

بهتر است به فرزندانتان بگویید که چه انتظاری از آن ها دارید و چه رفتاری را می پسندید. برای این منظور با آن ها راجع به خواسته هایتان صحبت کنید اما از ارائه توضیح اضافه، استدلال و پیچیده کردن موضوع پرهیز کنید و فقط نکته اصلی را به ساده ترین شکل ممکن بیان کنید. به خاطر بسپارید توضیح های خود را متناسب با سن فرزندتان بیان کرده و از آن ها سئوال کنید آیا متوجه شده اند که چرا چنین انتظاری از آنان دارید یا خیر، تا اینکه به تدریج نظم مورد نظر شما را بپذیرند.

8- محدودیتها:

خونسرد بوده و بر اعصاب خود مسلط باشید. بدون شک تصمیم نهایی بر عهده ی شما والدین است. نافرمانی را نباید با خشم و فریاد پاسخ دهید. همچنین اجازه ندهید کودکان به سهولت با اعصابتان بازی کنند.

9- مسئولیت پذیری:

کودکان در نهایت روزی بزرگ خواهند شد پس به آنها اجازه ی رشد بدیهد به آنان امکان دهید کارهای کوچک را خودشان به تنهایی انجام دهند و موفقیتهای هرچند ناچیز به دست آوردند تا اعتماد بنفس شان پرورش یابد و مهارت های زندگی و توانایی های اجتماعی در آنان تقویت شود.. اما انتظارهای شما باید متناسب با سن و تواناییهای آنان باشد. در غیر این صورت  به جای برنده شدن، بازنده بودن را به فرزند خود می آموزید.

10- آسودگی خیال و آرامش:

وقت اختصاصی برای تمام اعضای خانواده- بخصوص خود شما- از اهمیت فراوانی برخوردار است. قصه گفتن و در آغوش کشیدن کودک روشهای خوبی برای آرام کردن او به شمار می آید.  به دلیل آنکه توجه، ترکیبی از تایید کلامی و غیرکلامی است. تمام اعضای خانواده باید به صورت کلامی و غیر کلامی بهم اطمینان خاطر بدهند که برای همدیگر مهم و دوست داشتنی هستند.

 

منبع: کتاب مادرِ کافی

پسندها (3)

نظرات (1)

بابا و مامان
16 مهر 94 7:47
سلام ممنون از مطلب خوبتون
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز خواهش می کنم ممنون از همراهیتون