مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 16 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

پوشش مادر مقابل فرزندان

1394/1/24 11:20
نویسنده : یه مامان
5,345 بازدید
اشتراک گذاری

طرز پوشش مادر در خانه و در مقابل فرزند چگونه باید باشد؟ آیا برای مادر از نظر شرعی و عرفی محدودیتی وجود دارد ؟

 

جریان مدرنیزاسیون در قرن اخیر با توجه ابزاری به زن، یکی از پدیده‌های استعماری است که با هدف قرار دادن زن، ضربه‌های جدی به نظام خانوادگی در سراسر جهان به خصوص مسلمانان حمله کرده است. برخورد جهانی سازی و تزیینی سازی زنان به چالش‌های بسیاری در خانواده منجر شد. پروژه جهانی سازی با هدف قرار دادن مصرف گرایی جنسی و نگاه ابزاری به زن، توانست حضور زن در جامعه را به سمت کالایی شدن وی پیش ببرد و نقش‌های مادر، همسر و… را به مدل‌ها تغییر دهد. بنابراین حتی با پذیرش نقش مادر- همسر، خانواده هم‌چنان در معرض انواع خطرات ناملموس نظام سرمایه‌داری قرار دارد. یکی از مسائل پیش روی خانواده نحوه پوشش مادر و پدر به عنوان نخستین الگوهای زیست اجتماعی فرزندان در جامعه است. با نمایش حریم‌ خصوصی زن و شوهر در سریال‌ها و تماشای این قبیل تولیدات رسانه‌ای در جمع خانواده، بسیاری از مسائل فرصت بروز و تابوشکنی پیدا کردند. در این نوشتار، بر آنیم به علل و چرایی و در ‌‌نهایت، راهکارهای اولیه برای خروج از بحران پیش آمده در خانواده در این حوزه بپردازیم.

الگوی زن مطلوب در جامعه

الگوی زن ایرانی در عصر حاضر در اغلب فیلم‌های داخلی و خارجی، زنی شاغل، زیبا با اندامی باربی‌گونه است که به جز حجاب سر، دست کمی از هنرپیشه‌های هالیوودی ندارد. در این قبیل نقش‌ها، زن مجرد است و موفقیت شغلی و تحصیلی در اولویت زندگی او نشان داده می‌شود و اغلب این موفقیت دلخواه عصر مدرن با ازدواج و فرزندآوری کاهش می‌یابد.

الگو شدن این افراد، زنان جامعه را بیش از پیش به سمت بازار لوازم آرایش و مد کشانده است. بر خلاف تصور عامه، تنها زنان با آرایش‌های غلیظ مشتریان این بازار نیستند و این موج به زنان محجبه نیز رسیده است. از سوی دیگر، چه در عرف و چه در قانون، همواره این زنان بوده‌اند که به دلیل استفاده از وسایل آرایش و مشاطه‌گری مورد سرزنش قرار گرفته‌اند. اما کمتر مجالی برای ریشه‌یابی این امر ایجاد شده است. این زنان خود قربانی فرهنگی هستند که زن را نه به عنوان یک انسان آزاد و تکامل‌گرا بلکه به عنوان موجودی وابسته و زیبا تعریف کرده ‌است. زن در جهان غرب و شرق، همواره در خانه و در ارتباط با نقش‌های مادری و همسری معنا یافته است؛ این سخن به معنی انکار اهمیت این نقش‌ها نیست بلکه برجسته کردن حفظ کیان خانواده و ارضای همسر به عنوان هدف، این اصل را برای آنان موجه کرده که هر وسیله‌ای برای دستیابی به این هدف برساخته شده مشروع است. زنان همواره با این ترس مواجه‌اند که آیا زنی زیبا، قادر خواهد بود که پیکر خانواده‌شان را در هم بریزد؟ آیا موفقیت تنها در خارج از مرزهای خانواده در انتطار آنان است؟ و آیا همواره برای حفظ زندگی، باید تلاش در زیبا کردن روز افزون خود کنند؟ آیا زن تنها با میزان زیبایی‌اش ارزش‌گذاری می‌شود؟ آیا این باعث نگرانی نیست که مصرف لوازم آرایش زنان اروپایی و امریکایی بنا به آماری که در رسانه‌های داخلی منتشر می‌شود، بسیار پایین‌تر از مصرف زنان ایرانی و مسلمان است؟

در دنیای جدید، همواره در غیاب زنان زیبای آرایش کرده، با نکوهش مردان و زنان از این گروه مواجهیم اما در واقع در هنگام حضور آنان، اهمیت و احترام، هرچند اندک و زودگذر، متوجه زنانی است که توانسته است به کمک ابزارآلات زیبای بخش و جراحی‌های مختلف، خود را زیبا نشان دهند. این موج زیبا پرستی حتی به کودکان نیز منتقل شده است. کودکانی که در این محیط رشد یافته‌اند علاقمند به داشتن مادرانی زیبا و همانند هنرپیشه‌های مطرح هستند و رفتارهای آنان به خصوص در جمع همسالانشان (مهدکودک یا مدرس) حاکی از آن است که نداشتن مادرانی با آرایش و پوشش خاص، باعث شرمساری آنان است. از سوی دیگر باید به این نکته توجه داشت که زنان نیز مانند مردان، خواهان دستیابی به رشد و کمال هستند و بر مبنای آموزه‌های اسلامی، مرد و زن از یک جوهر آفریده شده‌اند. پس نمی‌توان زنان را ضعیف یا غیرتوانمند در رسیدن به مدارج عالی در زندگی متهم کرد اما فرهنگ عمومی با القای بسیاری از اصول نادرست از کودکی، زن موفق و دلخواه را زنی عفیف، زیبا، وابسته و همیشه جوان معرفی می‌کند و موفقیت زن در حفظ این موارد است. حالا این نوع نگرش که در ذهن کودک دختر و پسر حک شده، او را به پذیرش آن وادار می‌سازد.

اسلام با هدف تعالی بخشی یه مقام انسانی زن، حجاب را به منزله سپر دفاعی وی در جامعه پی‌ریزی کرده است و رعایت عفت و حجاب از ملزومات دینداری در این دین بزرگ محسوب می‌شود. خداوند در سوره احزاب آیه ۵۹ می‌فرماید: «ای پیامبر! به همسران، دختران و بانوان مؤمن بگو روپوش‌های خود را برگیرند تا به عفاف و حریت شناخته شوند و مورد آزار و تعرض هوس‌رانان قرار نگیرند و خداوند، آمرزنده و مهربان است

مستر همفر، جاسوس انگلیسی در کشورهای اسلامی در بخشی از خاطرات خود آنجا که نقاط قوت مسلمان‌ها را بر می‌شمرد، به حجاب اشاره می‌کند و می‌گوید: «زنان آنان دارای حجاب محکم هستند که نفوذ فساد در میانشان ممکن نیست». و در جایی دیگر به اقداماتی که جهت از بین بردن نقاط قوت مسلمین توسط دولت انگلستان برنامه‌ریزی شده، اشاره کرده و می‌نویسد: «به هر وسیله‌ای که شده باید زن مسلمان را از حجاب اسلام خارج کرد و بی‌حجابی را در بین زنان مسلمان رایج نمود و ابتدا برای گول زدن آن‌ها که حجاب را کنار بگذارند، باید به آن‌ها تفهیم کرد که حجاب به معنای چادر یا عبا، مربوط به اسلام نیست. چادر لباس قدیمی ایرانیان پیش از اسلام بوده و عبا لباسی است که خلفای عباسی برای زنان مسلمان رسم کرده‌اند و این یک لباس اسلامی نیست. مردم صدر اسلام زنان پیامبر را می‌دیدند که در همه شئون و مشاغل مردانه مداخله می‌کردند، خواه ناخواه وقتی زن‌ها از حجاب خارج شدند، مرد‌ها و جوانان فریفته می‌شوند و در نتیجه فساد در کانون خانواده‌ها رخنه می‌کند. برای اجرا اول باید سعی کرد زنان غیرمسلمان در کشورهای اسلامی را از حجاب خارج کرد تا زنان مسلمان نیز پیروی آنان کنند.» (حریم ریحانه: ۱۱۳)؛ فانون در کتاب خود درباره استعمار الجزایر می‌گوید: «روش پوشاک، سنن و لباس پوشیدن و زینت‌ها، اساسی‌ترین و مشخص‌ترین شکل یک جامعه است که بلافاصله به چشم می‌خورد. غالبا از روی سنن لباس پوشیدن افراد یک جامعه، تعلق آن‌ها به مرحله خاصی از فرهنگ مشخص می‌شود…. مسئولین حکومتی (الجزایر) بعد از هر موفقیت ثبت شده، بیشتر معتقد می‌شوند که زن الجزایری تکیه‌گاهی است برای نفوذ غربیان در جامعه بومی. هر چادری که دور انداخته می‌شود، افق جدیدی را که تا آن هنگام بر استعمارگر ممنون بود، در برابر او می‌گشاید… این زن که بیرون و دیگران را می‌بیند ولی خود دیده نمی‌شود، به استعمارگر محرومیتی را تحمیل می‌نماید؛ زیرا این دیدن یک‌طرفه است و تقابل وجود ندارد. زنی که دیده نمی‌شود، تسلیم نمی‌گردد، خود را عرضه نمی‌کند. (فانون، سال پنجم استعمار الجزایر)

از بین رفتن عفت در پوشش در فضای عمومی و خصوصی

در زمینه تغییر الگوی لباس، ناصرالدین شاه را می‌توان اولین کسی دانست که تغییر لباس مردم ایران را در برنامه‌های حکومت خود قرار داد. در دوره او کلاه‌های بلند از مد افتاد و کلاه و ماهوت سیاه برای مردان باب شد. جرج کرزن در کتاب خود به نام ایران و قضیه ایران، می‌نویسد: با تاسیس سلسله قاجار در صد سال پیش و تغییر وضع حکومت طرز و شکل لباس هم ساده‌تر گردید. عمامه به تدریج از میان رفت و حال فقط حاجی‌ها و سید‌ها و ملا‌ها بر سر دارند. لباس بلند و رنگ‌های زننده شرقی به صورت تنگ‌تر و تمام یا نیمه اروپایی درآمد و رنگ‌های معتدل از قبیل قهوه‌ای، مشکی و سبز و خاکستری و انواع دیگر با زمینه سیاه یک دست متداول گردید… ولی آن زرق و برق‌ها و الوان تند و زیبنده که علامت شرق واقعی است در میان نیست.

در مورد زنان ابتدا روبند برداشته شد و جای آن را پیچه گرفت. سپس چادرهای گشاد و بلند جای خود را به چادرهای تنگ و کوتاه می‌دهد و لباس درونی زنان نیز به لباس‌های فرنگی اروپایی تبدیل شده و آهسته آهسته دامن شلیته (چین دار)، دامن کوتاه، بلوز کوچک (ارخالق)، تنبان و جوراب شلواری رواج پیدا می‌کند و سایر آوار تمدن غرب را به همراه خود می‌آورد و کم کم زنان را به صحنه‌های تئا‌تر و تماشاخانه‌ها می‌کشاند. پس از مرگ ناصرالدین شاه دوره مظفرالدین شاه آغاز شد و بخشی از سیاست‌ها همچنان دنبال شد. در مدت اغتشاشات مشروطه خواهی و کودتای رضاخان، فعالیت‌ها علیه حجاب کم رنگ‌تر بود و پس از کودتای اسفند ۱۲۹۹ و روی کار آمدن رضاخان برنامه‌ای که به تعویق افتاده بود در دستور کار قرار گرفت. در دوران مشروطیت غربزدگی بیشتر در قلمرو اندیشه فکر و قانون رواج یافت. گام بعدی در شرایط نو استعماری و روند توسل به غرب برای توسعه، پس از کودتای رضاخان انجام گرفت. طرفداران غرب که مسحور تکنولوژی پیشرفته اروپا بودند، با مأموریت ساختن ایران نو به میهن برگشتند و پیشنهاد کردند جامعه ایران باید یک جامعه دنباله رو باشد و برای متجدد شدن از گذشته خود جدا شود.

درباره تاریخ کشف حجاب در ایران باید گفت که در اواخر حکومت قاجار‌ها و شیوع مسافرت جهانگردان به ایران، زمزمه‌های بی‌حجابی شنیده شد اما آتش کشف حجاب در زمان رضاخان و به تقلید از نوگرایی آتاتورک در سال ۱۳۰۷ شعله‌ور شد. کشف حجاب از پیامدهای مدرنیزاسیون و غرب‌گرایی تحمیلی در ایران و حاصل دخالت آنان در سست کردن باورهای دینی ایرانیان بود. به طور کلی باید گفت که رسمیت یافتن کشف حجاب، قانون اتحاد شکل البسه و تبدیل کلاه در چهار ماده و هشت تبصره در جلسه ۶ دی ۱۳۰۷ و در سومین سال پادشاهی رضاخان به تصویب رسید. در دوران پهلوی دوم نیز این روند ادامه یافت اما بی‌حجابی به صورت اجبارآمیز و به شدت دوران رضاخان نبود و افراد با حجاب نیز در شهر‌ها دیده می‌شدند. در جریان انقلاب اسلامی، زنان به طور داوطلبانه با حجاب در تظاهرات علیه نظام شاهنشاهی حضور یافتند و بعد از پیروزی انقلاب نیز روند حجاب خواهی گسترش یافت اما رسانه‌های خارجی و بعد‌ها داخلی، اینترنت، ماهواره و…. موج جدیدی از بی‌حجابی را در درون خانواده ایجاد کرد. کمتر کسی است که درباره کشف حجاب اجباری رضاخان اطلاعاتی نداشته باشد، اما آنچه مهم است، از بین رفتن عفت و حیای پوشش در درون مرزهای یک خانواده است.

بخش مهمی از اختلافات فکری- فرهنگی در آغاز پیروزی انقلاب، مسائل زنان (حجاب شرعی، اختلاط زن و مرد، سن ازدواج، سقط جنین، تفاوت‌های زن و مرد درحق طلاق، قضا و سرپرستی و…) بود. همه عرف‌گرایان و بخشی از دین گرایان، به نسبت نوگرایی و تجددپذیری در این امور به حقوق و آزادی‌های فرامذهبی تاکید کردند، نوع پوشش را در حد عرف، از امور شخصی و عقاید هرکسی می‌دانستند و اجباری بودن حجاب را روشی درست تلقی نمی‌کردند اما دین‌گرایان معتقد به اصالت فقه و جاودانگی و جهان‌شمولی ظواهر شریعت، حجاب و سایر احکام راجع به زنان را غالباً بیرون از حیطه تحولات و اموری مقدس و لازم الاجرا در هر شرایط می‌دانستند.

از سوی دیگر با گسترش بحث‌های روشنفکری سکولار در عرصه حقوق زن، تلاش برای خروج دین از نهادهای اجتماعی و رواج مباحث عدالت جنسی در سال‌های اخیر از طریق شبکه‌های تلویزیونی خارجی، اینترنت و هم چنین سریال‌ها، فیلم‌های سینمایی و داستان‌های فارسی به تقویت جریان‌های فمینیستی و افزایش مطالبات مغایر با عقل و شرع آنان منجر شد. فمینیسم در ایران همانند سایر کشور‌ها قصد تخریب خانواده و آزادی‌های تحدید نشده برای زنان است. این نگرش به گسترش انگاره‌های همجنس گرایانه و به رسمیت شناخته شدن همجنس بازی نیز ختم شده است.

با گذشت چند سال از فعالیت شبکه فارسی وان، این شبکه با پخش سریال‌های خانواده ستیز و رواج بی‌بند و باری عمومی در خانواده و عدم التزام به قوانین زناشویی سعی در نفوذ در فرهنگ ایرانی- اسلامی و متزلزل کردن بنیان‌های آن دارد.

کم اهمیت جلوه دادن قوانین زناشویی و خانوادگی در سریال‌هایی همانند خواهر من، ویکتوریا، زندگی دوباره و…. همراه با نابودی ارزش‌های اسلامی هر روزه به نمایش در می‌آمد و مخاطبان زیادی نیز از قشرهای مختلف جامعه را به خود جلب می‌کرد. در بسیاری از این سریال‌ها نیز زنان در حرکتی اعتراضی، خانواده را فدای خواسته‌های شخصی و غالبا جنسی خود کرده و در انتقام از مرد خانواده به رفتاری همانند او دست می‌زند. آنان با کسب موقعیت‌های شغلی همتای مردان و دستیابی به استقلال مالی، درصدد انتقام از سلطه مردانه هستند. در این بین با ترویج یک رفتار به طور عینی، تغییر رفتارهای ضمنی و پنهانی نیز در این سریال‌ها دیده می‌شود. نوع پوشش و تغییر در رفتارهای خانوادگی مانند روابط زناشویی، روابط بین والدین و فرزندان، روابط جنسی و عاطفی خارج از چارچوب خانواده از مهم‌ترین تغییرات انجام شده در سبک زندگی مسلمانان خاورمیانه، به مدد اهداف فرهنگی استعماری غرب بوده است.

نقش والدین در رفتارهای فرزندان

والدین، اولین و مهم‌ترین الگوی رفتاری فرزندان محسوب می‌شوند. غالب رفتارهای کودکان یا شبیه رفتار آنان یا علیه آن تداوم یافته است. نحوه احوالپرسی، غذا خوردن، نشستن و برخاستن از رفتارهای عینی والدین اکتساب می‌شود. پوشش و لباس‌های انتخابی نیز در این زمره قرار می‌گیرند. تمایز بین دو جنس و نحوه انجام نقش‌های جنسی، بیش از آنکه از طریق غریزه به کودک منتقل شوند، از نحوه رفتار و منش والدین به او آموزش داده خواهد شد. پدر و مادر نباید با این شعار که چهار دیواری اختیاری است و به بهانه اینکه همه خانواده، محرم یکدیگرند، هرگونه خواستند، بپوشند و هرچه خواستند، با هم بگویند. چگونگی معاشرت در بین تک تک افراد خانواده هم باید تابع مقررات ویژه‌ای باشد. مادر و دختران خانواده باید از پوشیدن لباس‌های کوتاه، تنگ وآرایش‌های زننده خودداری کنند.

مادر – زن در تصور پسران

هنگامی که مادر با پوشش نامناسب (یا مناسب برای زمانی که فرزند در زندگی مشترک آنان حضور نداشت) در جمع خانواده حاضر می‌شود و عرف مادر- فرزندی را نادیده می‌گیرد، به مرور برخی موارد و تفاوت‌های بدنی بین زن و مرد را برای کودکانش و به خصوص فرزندان پسر برجسته می‌کند.

اگر کنش‌ها و واکنش‌های والدین در قبال فرزند به اندازه و به موقع باشد، کودک نیز در آینده از تعادل روانی و اخلاقی و هماهنگی بیشتری در شخصیت برخوردار خواهد بود، در غیر این صورت عدم تعادل روحی و روانی و ناسازگاری‌های رفتاری را در دوران‌های بعدی زندگی او به دنبال خواهد داشت.

در نظریات روان‌شناسی فروید به تمایل جنسی پسر به مادر – که همراه با حس رقابت با پدر است- عقده ادیپ گفته می‌شود. این کلمه برای اولین بار توسط فروید در کتاب «تفسیر خواب‌ها» ابداع شد. انتخاب این کلمه بر مبنای سرگذشت شخصیت اسطوره‌ای ادیپ بود که بر اساس آنچه در تقدیر او و پدرش پیش بینی شده بود، پدرش را کشت و با مادرش ازدواج کرد. معادل زنانه عقده ادیپ، عقده الکترا است. فروید معتقد بود که این مرحله عقده ادیپ در رشد کودکان بین ۳ تا ۵ سال، چیزی طبیعی است و پایان آن زمانی است که کودک هویتش را با والد از جنس خودش، شناسایی کرده و امیال جنسی‌اش را سرکوب می‌کند؛ این فرایند در نظریه فروید باعث تشکیل فراخود می‌شود.

در آموزه‌های دین اسلام در عین حالی که محرمیت بین مادر و فرزند دائمی و تایید شده است، اما حفظ حدود در ارتباط بین مادر و فرزند در احادیث و شیوه‌های علمی زندگی که در سیره ائمه آموزش داده شده است. پوشش مادر در سال‌های اولیه زندگی کودک، تصویری از زن برای او ایجاد می‌کند که در سال‌های بعد نیز مرجع بازگشت به تعریف از زن، ناخودآگاه به آن بازخواهد گشت. وقتی کودک زود‌تر از سن بلوغ با مفهوم زن به عنوان جنس مخالف آشنا شود و در صدد شناخت و تشریح آن برآید، مشکلات اخلاقی بسیاری در خانواده و در زندگی شخصی آن پسر ایجاد خواهد شد.

مادری که حضور فرزند خردسالش را نادیده می‌انگارد، فرصتی نیز برای تشویق یا ترغیب و ارشاد یا ورود به سرگرمی‌های کودک و کارهایی از این دست را ندارد. مستندات غیرقابل انکاری وجود دارد که نشان می‌دهد استکبار جهانی در کشورهای اسلامی، همزمان با دنبال کردن دو خط مشی کلان اسلام ستیزی (با رویکرد اضمحلال ایدئولوژیک) و گسترش فساد و فحشاء، مشروعیت بخشیدن به روابط ناسالم جنسی را به عنوان یک برنامه جدی تخریب کننده، تعقیب می‌کنند و از طریق شبکه‌های مجازی و برخی سایت‌های هرزه‌نگار، توجه پسران را حتی به جاذبه‌های جنسی مادران خود و برقراری رابطه جنسی با آنان ترغیب می‌کند.

پوشش مادر و تأثیر آن در فرزندان پسر

کلمه‏ حجاب، هم به معنی پوشیدن است و هم به معنی پرده و حاجب؛ این کلمه از آن جهت مفهوم پوشش می‌‏دهد که‏ پرده وسیله پوشش است. شاید بتوان گفت که به حسب اصل لغت هر پوششی‏ حجاب نیست، آن پوشش حجاب نامیده می‌‏شود که از طریق پشت پرده واقع‏ شدن صورت گیرد.

امام خمینی (ره)، نیز در خصوص میزان نفوذ و تأثیر تربیتی مادران در شخصیت کودکان می‌فرمود: «سعادت بچه‌ها از دامن مادر شروع می‌شود. آن قدری که اخلاق مادر در بچه و کودک نورس تأثیر دارد و به او منتقل می‌شود، از دیگران عملی نیست. مادر‌ها مبدأ خیرات هستند و اگر خدای نخواسته مادرانی باشند که بچه‌ها را بد تربیت کنند، مبدأ شرورند. یک مادر ممکن است یک بچه را خوب تربیت کند و آن بچه، یک امت را نجات بدهد و ممکن است بد تربیت کند و موجب هلاکت امت بشود

از نظر حکم شرعی، واجب نیست مادر همه اعضای بدن خود را از فرزندان خودش بپوشاند. بنابراین باز بودن سر و گردن، دست‌ها و پا‌ها و ساق پا اشکالی ندارد با این همه از نظر تربیتی، پایههای اساسی رشد شخصیت کودکان و نوجوانان از طریق تقلید نهاده می‌شود و این شیوه تقلید هم از راه شنیداری و هم از طریق بصری حاصل می‌شود. بنابراین رفتار مادر تأثیر فراوانی بر روی کودکان دارد. کودک نمی‌تواند در کار‌هایشان هدفگیری درستی داشته باشد، لذا تمام توجهش به پدر و مادر و اطرافیان است، اعمال و حرکات آ‌نها را مشاهده می‌کنند و از آنان تقلید می‌کنند. این امر در مورد پوشش نیز صدق می‌کند. اگر مادر همیشه با پوشش مناسب در مقابل فرزندان خود ظاهر شده باشد، کودک هم سعی می‌کند‌‌ همان پوشش را از مادر تقلید کند و در دوران نوجوانی که نوبت به انتخاب می‌رسد، سعی می‌کند با مادر همانندسازی کند و‌‌ همان شیوه مادر را برای خود انتخاب کند. برخی از والدین تصور می‌کنند که کودکانشان متوجه رفتارهای و حرکات آنان نمی‌شوند لذا با پوشش نامناسب در مقابل فرزندان خود ظاهر می‌شوند. پوشش اطرافیان در بلوغ زودرس کودک نقش مهمی دارد. کودکی که قبل از سن نوجوانی هر روز با بدن نیمه عریان مادر و خواهر مواجه است، زمینه تحریک جنسی در او سریعتر و زیاد‌تر می‌شود و باعث ظهور زودرس علائم بلوغ جنسی می‌گردد. هم چنین پوششهای نامناسب والدین در مقابل فرزندان، حیاء و عفت را در دید و منظر آن‌ها کم اهمیت جلوه می‌دهد. بنابراین لازم است مادر قبل از پنج سالگی در مقابل کودکان پوشش مناسب داشته باشد تا تصویری که در ذهن کودک از مادر باقی می‌ماند، تصویری زیبا و آراسته باشد و الگوی مناسبی از پوشش در ذهن کودک نقش ببندد.

تأثیرات آشکار و پنهان بی‌بند و باری در پوشش مادر

بی‌بند و باری در پوشش مادر در منزل و حریم خانواده، تأثیرات آشکار و پنهانی برای کودکان به خصوص پسران دارد. حجاب علاوه بر آثار شخصی و شخصیتی، دارای آثار اجتماعی است. جامعه‌ای که در آن بانوان با حفظ حدود و حقوق دیگران ظاهر شوند و موجب تخریب روح و جسم هم‌نوعان خود نشده و محیط امن و آرامی را برای جوانان فراهم سازند، به سوی سعادت و سلامت روانی پیش خواهد رفت. امام خمینی درباره حدود حجاب برای زنان می‌فرماید: «واجب است تمام بدن زن به جز قرص صورت و دست‌ها تا مچ از نامحرم پوشیده شود و لباسِ مذکور (لباس بلند آزاد و شلوار و روسری) اگر مقدار واجب را بپوشاند، مانع ندارد، ولی پوشیدن چادر بهتر است و از لباس‌هایی که توجه نامحرم را جلب می‌کند، باید اجتناب شود

اگر زنان جامعه باحجاب باشند، هم مردان از نظر طهارت روح و جسم سالم می‌مانند و هم در جامعه، سلامتِ خانوادگی ـ که به عنوان یک اصل تربیتی است ـ حفظ خواهد شد و محیط خانواده تحت تأثیر خودنمایی‌های عده‌ای از زنان بدحجاب و بی‌حجاب قرار نمی‌گیرد. مادر خانواده باید در تلاش باشد از لباس‌هایی که باعث تهییج بین فرزندان اعم از دختر و پسر می‌شود، خودداری کند زیرا ناخودآگاه پسران به دنبال جاذبیت‌های بدنی یک زن و انحراف اخلاقی کشیده می‌شوند. آنچه به نام «هیزی» در فرهنگ عامه بیان می‌شود ناشی از عواملی است که برخی اعضای بدن یا پوششی خاص را برای مردان در سنین کودکی و نوجوانی برجسته کرده و تماشای آن توأم با لذت و سرخوشی هوس آلود برای مرد می‌گردد.

سوء رفتارهای گوناگون اعم از آزار زبانی تا تعرض را می توان ناشی از عدم ارضای نیازهای مردان در کودکی و نوجوانی یا تهییج بیش از حد بدون رعایت حریم‌ها در خانواده دانست.

راهکار

والدین باید حضوری مداوم، فعال و منظم در زندگی فرزندان‌شان داشته باشند؛ زیرا کودکان ارزش‌ها را از طریق کنش دو طرفه میان خود و والدین و الگوگیری از آنان می‌آموزند؛ کنش متقابلی که نیازمند حضور فیزیکی، عاطفی، عقلانی و روحی والدین در زندگی با فرزندانشان است. حضور مؤثر و ارزشمند والدین در کنار فرزندان، پیوندهای عاطفی میان آن‌ها را تقویت می‌کند، رفتارهای صحیح اجتماعی را به آن‌ها می‌آموزد و حس احترام و اطاعت را در آنان برمی انگیزد. ازاین رو، ارزش‌های اخلاقی و شخصیت در کودکان پایه ریزی می‌شود.

از راهکارهای مهم جلوگیری با رفتارهای مخرب در خانواده، نظارت درونی فرد بر رفتار خویش است زیرا در دنیای مدرن امروز امکان نظارت مستقیم و همه جانبه بر زندگی فرد هرگز امکان پذیر نیست. تعریف دقیق و روشن آموزه‌های دینی و هم‌چنین جلوگیری از رواج نمادهای ایدئولوژی غربی به دستیابی به این هدف کمک خواهد کرد. فرد با بهره گیری از وجدان فردی، مبانی اخلاقی، تعهد دینی و نیز حقوق مدنی در نظام مدرن امروز، ابزار لازم برای خود کنترلی را فراهم می‌سازد. در این میان نقش نهادهای دینی به عنوان یکی از منابع هویت بخش به خصوص برای زوج‌های جوان، با افزایش آگاهی به افراد در جهت‌دهی به سمت رفتارهای سالم و استفاده مناسب و کارا از رسانه‌ها، می‌تواند بسیار مؤثر واقع شود.

نادیده گرفتن آموزه‌های دینی در رفتار اعضای خانواده و شیوع بی‌بند و باری رفتاری از طریق تماشای دسته جمعی برنامه‌های ماهواره، می‌تواند به این پدیده دامن زند. آموزش تربیت فرزند، بررسی آسیب‌های ناشی از عدم رعایت نکات اخلاقی و دینی در زندگی خانوادگی برای زوج‌های جوان، تقویت بنیان‌های خانواده، آمورش خودکنترلی، تلاش برای نهادینه شدن لباس‌های راحت و مناسب در جمع خانواده، بهبود وضعیت برسازی از مادر در رسانه‌های داخلی، تغییر الگوهای زیستی فرزندان و… در راستای بهبود مناسبات درون خانواده و ترویج اخلاق حسنه مطابق با شرع و عقل می‌تواند بسیار موثر باشد.

<span style="font-size:10.0pt;line-height:200%;font-family: " tahoma","sans-serif";color:#953735;mso-themecolor:accent2;mso-themeshade:191;="" mso-style-textfill-fill-color:#953735;mso-style-textfill-fill-themecolor:accent2;="" mso-style-textfill-fill-alpha:100.0%;mso-style-textfill-fill-colortransforms:="" lumm="75000&quot;" lang="AR-SA">آیا پوشش مادران در مقابل فرزندان دختر محدودیتی ندارد؟

متاسفانه این دیدگاه که وقتی فرزند دختر است دیگر محدودیتی برای پوشش مادر در خانه نیست، در بیشتر خانواده ها ، حتی خانواده های مذهبی هم رخنه کرده و آثار بدی را به دنبال خود داشته است.

نکته ی اول اینکه دختران از مادران خود الگو می گیرند. وقتی مادری بصورت نیمه عریان در مقابل خانواده باشد، دختر هم به دلیل جذابیت و زیبایی ای که این پوشش دارد به این سمت سوق پیدا می کند؛ و یکی از پیامدهای بد آن ، پوشش بد دختران در مقابل پدران و برادرانشان است و در پی آن آمار فسادهای درون خانواده و ...  و دیگر آنکه این نوع پوشش برای او ملکه میشود و زودتر از سنش به این وادیِ چه بپوشم و چگونه بپوشم می افتد و از خیلی از مسایل دیگرِ مناسب سن خودش باز می ماند .

نکته ی دوم ؛ اگر هم مادر مواظب پوشش دختر خود باشد، این سوال را در ذهن دخترش ایجاد کرده که چرا من نمی توانم جلوی بابا مثل مامان لباس بپوشم؟ و همین مورد باعث حساس شدن دختر به این مساله و فهمیدن خیلی از مسایل زودتر از سن خودش و عواقب بد آن می شوند.

برگرفته از سایت: hayaa.ir

پسندها (1)
شما اولین مشوق باشید!

نظرات (8)

مامان فرنيا
24 فروردین 94 11:36
من با نوشته هاي متن موافقم اما واقعا نگران تاثيرات جامعه هستم ميدونم الان دختر من گرايش زيادي به سمت لباسها لخت و لوازم ارايش نداره اما ميدونم بعدا در سنين مدرسه بايد خيلي توضيح بدم چرا من استفاده نميكنم و چرا بعضي لباسها مخصوص مكانهاي خاصي است و چرا فقط من و دخترم و تعداد بسيار محدودي اين موارد را رعايت ميكنيم
یه مامان
پاسخ
نگرانیتون قابل درکه! توضیحاتی رو برای مامان یاسمن و محمدپارسا نوشتیم که به این مساله ربط داره. لطفا اون رو مطالعه بفرمایید. یه نکته ی دیگه که باید بهتون بگیم اینه که یه دوستی همیشه می گفت، وقتی توی خیابون قدم میزنیم، از بس قیافه های مختلف خانم ها رو می بینیم، فکر می کنیم همه ی زنهامون بی حیا شدند ؛ ولی وقتی یه مراسم مذهبی عمومی هست و سیل خانم های محجبه و خانواده های باحیا رو می بینیم، می فهمیم که این قشر هم کم نیستند و به خاطر حیاشون به خودشون اجازه نمیدن که بی دلیل خودشون رو در معرض دید عموم قرار بدن. پس این مراسم مذهبی، مثل نمازجمعه، راهپیمایی، نمازهای اعیاد مختلف، مراسم عزاداری ها و... که محل تجمع این اقشار هست فرصت خوبی برای ماست که هم دلمون گرم بشه و هم بچه هامون با این سیل عظیم حیا هم روبرو بشن و ببینند که خیلی از آدم ها هستند که اهل رعایت خیلی از چیزها هستند . و چه خوبه که یه جمعی رو شناسایی کنیم از دوستان و یا همسایه ها و یا هم محلی ها و... از کسانی که همفکر هستیم و دغدغه های مشترک داریم و هر چند وقت یه باری دوره هایی رو بذاریم ، حتی این دوره های می تونه روضه های خونگی و یا یه مراسم کوچیک دعا باشه که به این بهانه دور هم جمع بشیم و بچه هامون در این جمع ها قرار بگیرند تا خیلی از چیزها براشون عادی تر باشه. این نکته رو دوباره تاکید می کنیم، سعی کنیم دوستان خوبی رو برای بچه هامون پیدا کنیم تا به رشدشون کمک کنن و قبح خیلی از کارها از چشمشون نریزه. اینطوری کار خودمون راحت تره و همچنین بچه ها برای قبول خیلی از چیزها مجبور به جنگیدن نیستند ، مخصوصا توی شرایط نوجوانی که اوج طغیان خیلی از امیال هست. در آخر برای شما مامان عزیز و همه ی مامان های خوبی که دغدغه های تربیتی دارند آرزوی موفقیت داریم و از خداوند منان توی این راه برای همگی مساعدت می طلبیم
بابا و مامان
24 فروردین 94 16:04
سلام ممنون مطالب خیلی خوبی بود و مطالبی که نوشته شده بود خیلی با عقاید من سازگاری داشت و تنها مسئله ای که وجود داره جامعه خراب امروزه مادرای که مواظب پوشش بد دختراشون نیستند و گاها دخترای را می بینی که از یه خانم ازدواج کرده هم بیشتر ارایش دارند اگه روزی یاسمن از من بپرسه راجبه اینکه مامان مثلا فلان همکلاسی من بیرون که می ره مامانش اینطوره خودش راحته اونوقت چه باید کرد همین حالا که می ریره مهد بعضی مامانها با چنان ارایش غلیظی میان بیرون که می گی به جشن عروسی اومدن انوقت نگاه های پرسشگرانه یاسمن و می بینم یکبار ازم پرسید مامان چرا مامان ستایش اینقد ارایش می کنه میاد مهد اما تو چادر سر می کنی خودت و ارایش نمی کنی چه جوابی داشتم بگم گفتم مامان جون هر کسی دوست داره یه جور بره بیرون من دوست دارم مرتب باشم موهام تو باشه چادرم و سر کنم مامان ستایش دوست داره مرتب باشه اماچادر دوست نداره و به خاطر اینکه موهاش بیرون باشه ناراحتم نمیشه و هزار تا پرسش دیگه که مگه نباید خانمها موهاشون تو باشه مگه نگفتی خدا دوست داره ادمهای با حجاب و ....حالا تو جامعه این جوری دخترم می تونه از من الگو بگیره یا پسرم از پدرشحالا هر چقد من تلاش کنم نحوه پوششم تو داخل خونه و بیرون مناسب باشه با مسائل بیرون چطور کنار بیام
یه مامان
پاسخ
سلام مامان مهربون و همکار عزیز اولا باید از بودن مامان هایی مثل شما توی مدرسه خدا رو شکر کنیم؛ چون توی این دنیای پر رنگ و لعاب ، که زنان ما رو کم کم از مسیر پوشش کامل و بدون آرایش به سمت پوشش بد و با آرایش سوق داد، کسانی که هنوز پایبند باشند و این زرق و برق دنیا و کلی هجمه های دشمن اونا رو فریب نداده باشه، واقعا قابل احترام هستند. متاسفانه این دغدغه اتون ، بجا و نگرانیتون قابل درکه. جامعه ی کنونی ما طوری شده که خانواده هایی که اهل رعایت کردن نکات هم هستند باز باید نگران اطرافیان و جامعه باشند و از اونجاییکه زرق و برق بی حیایی بیشتره و شاید تو نگاه اول برای بچه ها جذاب هم باشه بیشتر به اون سمت جذب میشن. یه نکته که باید یادآور بشیم اینه که ما باید سعی خودمون رو بکنیم تا هم پیش خدای خودمون شرمسار نباشیم و هم مجوز خیلی از کارها رو به بچه هامون ندیم. وقتی بچه ها خیلی از مسایل رو توی محیط خونه ببینن، حکم مجوز گرفتن و به راحتی اون رو اجرا کردن براشون داره؛ مثلا مادری رو تصور کنید که با نامحرم خیلی راحت برخورد می کنه، این مادر به راحتی به دخترش مجوز داده که توی سن نوجوانی به دنبال رابطه با جنس مخالفش باشه. و یه نوید هم بدیم که همونطور که خودتون هم می دونید هر کسی کو دور ماند از اصل خویش.... باز جوید روزگار وصل خویش. ممکنه طی حوادثی بچه ها از مسیر خانواده اشون منحرف بشن و به سمت دوستی های غلط و یا رفتارهای نامناسب برن، ولی وقتی شالوده درست باشه، معمولا این اتفاق دوامی نداره و راه بازگشت براش همواره. نکته ی دیگه اینکه وظیفه ی ما توی این دوران خیلی سخته، چون اگه یه رفتار اشتباه از ما سر بزنه، نه تنها بچه هامون رو از خودمون بلکه از کارهایی که بهش اعتقاد داریم و یه عمری رو برای نگه داشتنش صرف کردیم روندیم. پس ما به عنوان والدین باید سعی کنیم که جاذبه هامون رو از دافعه هامون بیشتر و بلکه خیلی خیلی بیشتر کنیم و تمام سعیمون رو برای تربیت درست بکنیم تا خدایی ناکرده خلاهایی تربیتی ما بوسیله ی افراد ناباب جبران نشه. مورد دیگه اینکه، خدا توی قرآن به ما مژده داده که اگه استغفار کنید هدایتمون رو خدا خودش در دست می گیره. استادی می فرمودند که من به پدرها و مادرها سفارش می کنم که زیاد استغفار کنند، تا خدا بچه هاشون رو در مسیر خودش نگه داره؛ چون خیلی از مسایل هست که از دست والدین خارجه. روزی پدر و مادر مومنی پیش این استادمون رفته بودند و از پسرشون که مدتی بود به طور کلی نماز رو کنار گذاشته بود شکایت داشتند. این پدر و مادر تمام تلاش خودشون رو کرده بودند ولی نتیجه ای رو نگرفتند. به سفارش استاد، پدر و مادر شروع به استغفار می کنند و این ذکر رو خیلی زیاد در روز می گن. بعد از یه هفته از طرف ایشان با استادمون تماس می گیرند که دیدند پسرشون نماز می خونه ؛ با اینکه نمازهاش رو سر وقت نمی خونه، ولی همین که می خوند خیلی اون پدر و مادر رو خوشحال کرده بود. نکته ی دیگه، سعی در اینکه در انتخاب دوستان و محیط دوستی های فرزندانمون دقت به خرج بدیم ، چون اگه ما دوستان خوب و محیط های خوب رو برای فرزندانمون معرفی نکنیم، خودشون به دنبال اون خواهند رفت و این انتخاب بدون اشکال از نظر والدین، نخواهد بود. و در آخر یادمون نره که رمز آرامش و موفقیت در یه کلمه خلاصه میشه و اون «توکل» هست. ایمان داشته باشیم از ته قلبمون که نگاه خالق به ما هست و به نیات ما آگاهی داره. برای همدیگه دعا کنیم که توی این مسیر موفق باشیم...
kosar
24 فروردین 94 18:06
خاله خوشحال میشم بهم سربزنید.
یه مامان
پاسخ
چشــــــــــــــــم
بابا و مامان
25 فروردین 94 8:51
سلام ممنون و تشکر از توضیحات خوب و به جاتون
یه مامان
پاسخ
سلام همکار عزیز قابل گل روی شما رو نداشت
مامان پارسا
25 فروردین 94 9:22
سلام واقعا گل گفتین و نوشتین راستش نقش مامانها و خانومها تواین زمینه خیلی پررنگه اما نمیدونم چرا خیلی ها نسبت به این موضوعات حساسیت نشون نمی دهند یه همکار دارم که هم پسرش و هم دخترش بلوغ زود رس داشتن جالبه که میگه نمیدونم چرا بچه های من زود به بلوغ رسیدن ،و نمیگه بچه های من چه فیلمی میبینن؟چه مهمونی میرن؟چه حرفهایی میشنوند؟فقط میگه چرا این هورمونهای بدبخت زود ترشح شدن
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز واقعا که به خاطر این قضیه که تعریف کردید، ما الان اینجوری ایم
kosar
25 فروردین 94 15:14
سلام خاله های گلم.من کلاس چهارم بودم که بعضی از همکلاسی هام ودوستام منو به ترس انداختن.به طوری که شب باید حتما باید از چراغ خواب تا خود صبح استفاده کنم. شما راهی واسه این وحشت من دارید.ممنون میشم نظرشما را هم در مورد این موضوع بدونم!!
یه مامان
پاسخ
سلام خانوم خانوما ببخید که دیر جوابت رو میدیم، نمیدونم دوستات از چی ترسوندنت اما سعی کن قبل از خواب براي رفع ترس در خواب بگی اللهم اِنّي اَعوذُ بِكَ مِن شَرِّ الهَمَزاتِ الشَّياطين ، وَ اَعوذُ بِكَ رَبِّ عَن يَحضُرون موقع خواب هم آيه الكرسي بخون چون باعث مي شه خداوند فرشته اي نگهبان و محافظ برای تو قرار بده که تا صبح سلامت بمونی همیشه خواب های خوب ببینی
مامان شبنم
25 فروردین 94 16:15
سلام مطلب بسیار جالبی بود ... وهمچنین سوالها و جواب های دوستان . و این که این موضوع چه قدر داره دنیای کودکی بچه ها رو تحت تاثیر قرار میده انقدر که حتی توی بسته شونه و اینه عروسکها هم رژ لب و سایه چشم گنجونده شده تا بچه ها رو از بچگی با این طرز فکر رد بده که اینا جز ملزومات هست فقط منم یه سوال داشتم این که این مطلب بیشتر با توجه یه خصوصیات خاص خلقت و نگاه پسران و شرایط بدنی و ظاهری مادران نوشته شده بود در مورد دختران و پدران این موضوع در چه حد باید جدی باشه ؟ با توجه یه این که پدران اون ظرافت بدنی رو به اون شکل ندارن و دخترها هم اون نگاه غریزی رو به شدت پسر ها ندارند
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز واقعا جای تاسف داره، انواع اسباب بازی ها و بازی های گوشی و تبلتی که دست بچه ها هست و توی اون مشغول آرایش کردن کسی میشن و یا از وسایل پلاستیکی برای آرایش خودشون استفاده می کنند. در مورد پدرها هم باید این قضیه رعایت بشه، با اینکه چشم و دید دخترها با پسرها متفاوته و نگاهشون از دید جنسی نیست، ولی به دلیل تفاوت های جنسیتی و نبودن ظرافت هایی که دخترها توی بدن خودشون می بینند توی بدن باباهاشون، شاید از اون فرم بدن بابا بدشون بیاد و خدایی ناکرده یه دلیل برای فاصله اشون بشه. در ضمن بچه های ما، چه دختر و چه پسر، اگه از اول بدون این دغدغه های جسمی که توی اطرافیان می بینند بزرگ بشن، راحت تر میتونند فکر و روحشون رو منعطف به مسایلی که بیشتر مربوطشون هست بکنن و آرامش بیشتری دارند.
maman zahra
29 فروردین 94 13:08
مطلبتون عالی بود با اجازتون من تو ولاگم کپیش میکنم
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز ممنون به خاطر انتشار این مطلب