تجربه موفق 26؛ جداکردن اتاق خواب
چه موقع بهتره اتاق خواب بچه ها رو جدا کرد؟
چه روشی رو باید اتخاذ کنیم تا این پروژه به شکست منتهی نشه؟
یک تجربه ی جداسازی رو با هم بخونیم...
22 ماهه بود و من تصمیم داشتم تا از ماه بعد شروع کنم و کم کم و تدریجی دخترم رو از شیر بگیرم. ولی می دونستم که باید بین هر پروژه ای که می خوایم برا بچه ها اجرا کنیم حداقل بیست روز و یا یک ماهی فاصله باشه تا بهتر بتونن با تغییرات کنار بیان و اونها رو قبول کنند و توی روحیه اشون اثر بدی نذاره.
از طرفی دخترم شدیدا به شیر خوردن وابسته بود و با دیدن جای من توی تخت یادش می افتاد که شیر بخوره، کافی بود من رو توی همون جایگاه همیشگی ببینه که نسشتم، حتی اگه سیر بود هم به هوس می افتاد.
به همین خاطر طی یه عملیات ضربتی تصمیم گرفتم از همون شب توی اتاق خودش بخوابه. البته ناگفته نمونه که توی هفته ی اخیر چند روز بعدازظهر توی اتاق خودش خوابیده بود.
اولین مرحله سعی کردم که این تغییر رو با ذوق بسیار براش تعریف کنم. بهش گفتم: «اگه گفتی می خوایم امشب چی کار کنیم؟» . اون ذوق بهش منتقل شد و با علاقه ی خاصی همراه با نگاهی پر از چرا گوش داد و من گفتم : «از امشب می خوایم بریم پیش عروسک هات بخوابیم».
چون همه ی این ماجرا رو با هیجان و ذوق تعریف کردم خیلی استقبال کرد و من هم سریع تخت پارکش رو به قول دخترم از اتاق مامان و بابا به اتاق خودش انتقال دادم و به عروسک ها و اسباب بازی ها و برچسب های در و دیوار وعده دادم که از امشب دیگه دخترم میاد پیششون می خوابه و از زبون اونها کلی خوشحالی کردم.
خلاصه ، بعد از انتظار چند ساعتی موقع خوابش فرا رسید و رفتیم توی اتاقش؛ با اینکه اولش با ذوق استقبال کرد، ولی بعد از اینکه چند دقیقه شیر خورد پاشد و گفت بریم تو اتاق مامان و بابا بخوابیم. اینو می دونستم که اگه همون موقع کوتاه میومدم ، دیگه هر شب همین بساطمون بود. من توی تشکی که انداخته بودم خوابیدم و بهش گفتم وقتِ خوابه. گفتم من هم همینجا می خوابم. توی این مرحله گفت پس چراغ رو روشن کنیم. و بعد شروع کردم به گفتن یه قصه و بهش گفتم بیا این قصه رو گوش بده بعد اگه خواستی چراغ رو روشن می کنم. (البته ناگفته نمونه که چراغ راهرو روشن بود و تاریکی مطلق نبود).
به این ترتیب اولین شب به مدد الهی به سر رسید و الحمدالله خواب خوبی هم داشت. من هم ساعت چهار صبح به خاطر ذوق به مناسبت این تغییر ، چند عدد حیوون کوچولو با نوارهای کاردستی درست کردم و بالای سرش چسبوندم.
وقتی صبح از خواب بیدار شد با روی خوش و با ذوق زیاد به استقبالش رفتم و بهش گفتم تو دیشب توی اتاق خودت خوابیدی. بعد هم اون کاردستی ها رو بهش معرفی کردم و گفتم اینا دوستای جدیدِ شما هستن و از این به بعد اونا هم هر شب با شما می خوابن.
به این ترتیب شب های بعدی سپری شد و الان دیگه روی تخت خودش میخوابه و اون پروژه ای که خیلی به نظرم سخت و محال بود به حول و قوه ی الهی به راحتی پشت سر گذاشته شد.
نکاتی که بعد از پایان این پروژه به ذهنم می رسید رو یادداشت کردم و امیدوارم که مفید باشه براتون. البته از مامان هایی که این مرحله رو پشت سر گذاشتند و تجربه ای در این زمینه داشتند و نکته ی جدیدی به ذهنشون می رسه می خوایم که ما رو توی تکمیل این مطلب یاری کنند.
______________________________
برای جداسازی کودکتون باید از وقتی به دنیا میآد به این پروژه فکر کنید و یک سری از کارها رو قبل از اینکه تصمیم به جداسازی داشته باشید از اول انجام داده باشید ؛
فاز اول (ذهنیت زیبا):
زمان شروع: از بدو تولد
مرحله ی اول اینه که از اتاقش خاطره ی خوبی از اول براش به جا بذارید. به این ترتیب که همه ی بازی ها و خوش گذشتن ها و خوراکی های مورد علاقه اش رو توی اتاقش بهش بدید و دیوار اتاقش رو با کمک خودش تزیین کنید و از برچسب ها و یا کاردستی هایی که مخصوص چسبوندن به دیوار هستند استفاده کنید و ازش بپرسید اون رو دوست داره کجا بچسبونه؟
نکته: اشتباهی که بعضی از والدین مرتکب می شوند اینه که موقعی که از دست بچه اشون ناراحت میشن به بچه میگن که برو توی اتاقت . این کار باعث میشه که ذهنیتی که از اتاقش توی وجودش شکل میگیره، محلی برای تنبیه اون باشه.
اگر بچه ها توی رختخواب میخوابن سعی کنید از پارچه های عروسکی با تصاویر شاد و کودکانه براشون استفاده کنید و درباره ی تصاویر روی روکش رختخوابشون باهاشون صحبت کنید.
اگر بچه ها توی تخت می خوابند باید خاطره ی خوبی از تختشون براشون بذارید و کاری کنید که به تختشون علاقمند بشن . برای این کار می تونید از روشهای زیر استفاده کنید:
1- انواع بازی هایی که توی تخت میشه انجام داد رو باهاش بازی کنید؛ به نمونه های زیر توجه کنید و اگر هم نمونه ای به ذهن شما رسید خوشحال میشیم بشنویم:
- بچه رو توی بخت بذارید و براش توپهاش رو بندازید توی تختش و از اون بخواهید که توپ رو بیرون پرتاب کنه. و شما به تدریج سرعت رو بیشتر کنید و همین کار رو ادامه بدید و هیجان بازی رو بیشتر کنید.
- بچه رو توی تخت بذارید و باهاش قایم باشک بازی کنید. به این ترتیب که از یه طرف تختش برید پایین و قایم بشید و بعد با تولید صدای مداوم به طوری که متوجه بشه الان کجایید و یهو از اینکه سرتون رو میارید بالا نترسه از یه جای دیگه بیایید بالا و باهاش دالی کنید.
- انواع عروسک هاش رو بریزید توی تختش و بچه رو توی تخت بذارید تا با اونها بازی کنه. و بعد می تونید اون عروسک ها رو خواب کنید و بچه رو از تخت بیارید بیرون .
2- تزیین دیوار مشرف به تخت و خود تخت:
برچسب های حیوانات مختلف رو تهیه کنید و یا خودتون با دستان هنرمند خودتون اون ها رو درست کنید و روی دیوار مشرف به تخت و یا روی تخت بچسبونید. اینطوری بعدا می تونید قصه ی تک تک اون ها رو تعریف کنید و به اونها توی قصه هاتون جون بدید تا باهاشون رابطه برقرار کنند و دوست بشن. این خیلی می تونه کارساز باشه.
فاز دوم (خواب بعدازظهر شیرین):
زمان شروع: لحظه ی تصمیم به جداسازی اتاق خواب کودک
با بچه این مورد رو در میون بذارید و با علاقه و ذوق این ماجرا رو براش تعریف کنید، ازش نپرسید که دوست داری توی اتاق خودت بخوابی یا نه؟ چون اگه جواب نه بشنوید کارتون سخت تر میشه. کاری که می کنید اینه که انگار دارید بهترین و جذاب ترین ماجرا رو براش تعریف می کنید براش بگید که مثلا از حالا دیگه میری توی اتاق خودت می خوابی و علاقمندی های که توی فاز اول رو براش فراهم کردید رو براش تعریف می کنید. مثلا انواع کاردستی ها و یا برچسب هایی که روی دیوار داره و انواع عروسک ها و کمدش و...
بعد از اون، اول یه مدتی مثلا یه هفته خواب بعدازظهرش رو ببرید توی اتاقش بخوابه تا وقتی بیدار میشه با اون محیط آشنا باشه.
فاز سوم (خواب شبانه ی مستقل):
زمان شروع: آغاز زمان جداسازی
قسمت نهاییِ پروژه همین جاست . توضیحاتی که توی فاز دوم داده شد برای این قسمت داده میشه. و اتاق خواب بچه جدا میشه.
نکات:
1- رختخواب کودک نباید در این مرحله عوض بشه ، بالاخره مدتیه که به اون عادت داره. مثلا کسانی که از گهواره یا تخت پارک توی اتاق خودشون استفاده می کردند نباید از ابتدا گهواره یا تخت پارک رو جمع کنند و بچه رو ببرن توی تختشون. اینطوری تغییرات خیلی زیاد میشه و ممکنه بچه ها مقاومت کنند یا مثلا کسانی که از رختخواب و تشک ساده برای خواب بچه استفاده می کنن همون رختخواب رو به اتاق خودش منتقل کنند چون بچه اون رو به عنوان جای خواب خودش میشناسه.
2- شب اول و یا چند شب اول رو خودتون هم توی اتاقش بخوابید.
3- شب اولی که توی اتاق خودش خوابید، می تونید بر چسب ها و یا کاردستی هایی درست کنید و براش بالای سرش بچسبونید و وقتی از خواب بیدار شد، با کلی ذوق از اینکه توی اتاقش خودش خوابیده، بهش بگید که اینها اومدن پیش شما بخوابن و ادامه ی ماجرا که بسته به شخصیت بچه تعریف میشه.
4- قاطعیت داشته باشید و با دفعه ی اولی که در مقابل این تغییر سرسختی نشون داد جانزنید، البته بی تفاوتی و بی رحمی جایز نیست ها! با همون شیوه های مادرانه و استادانه ای که بلدید چند شب اول رو کوتاه نیاید، ان شاءالله درست میشه و عادت میکنه.
5- سعی کنید از ابتدا جای خواب بچه ها را در کنار جای خواب خودتان قرار دهید نه اینکه آن ها را در جای خواب خودتان بخوابانید.
6- بهتر است که جداسازی محل خواب کودک قبل از دو سالگی انجام شود و بهترین زمان برای انجام این کار بین 18 تا 24 ماهگی است چون کودک خیلی راحت تر این مساله را قبول می کند.