مدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــامدرســـــــــه ی مامان هــــــــــــــــــــــا، تا این لحظه: 12 سال و 10 ماه و 16 روز سن داره

مــدرســـه ی مــامــان هـا

اینجا برای تربیت فرزندانمان همگی هم معلم هستیم هم شاگرد!

مهارت های حفظ آرامش

1393/4/9 6:0
نویسنده : یه مامان
4,667 بازدید
اشتراک گذاری

آیا رفتار فرزندتان شما را دیوانه کرده است؟ حقیقت این است که اصلاً پدر و مادرِ بدون اضطراب در هیچ جای دنیا وجود ندارد. همواره پدر و مادر‌ها نگران سلامتی، بهداشت، روابط، نگرش و رفتار کودک‌شان هستند. همیشه نگران موفقیت آنها در زندگی هستند و دائم به خودشان می‌گویند آرام باش همه‌چیز خوب پیش می‌رود، ولی چگونه می‌توان آرام بود وقتی فرزند شما به حرف‌های شما گوش نمی‌دهد و به رفتار شما توجهی نمی‌‌کند. گاهی حتی داشتن یک خانه آرام و روابط صلح‌آمیز به رویایی دست نیافتنی تبدیل می‌شود و احساس می‌کنید هیچ‌گاه به آن دست پیدا نمی‌کنید.

در ادامه ی مطلب با برخی مهارت های حفظ آرامش آشنا شوید...

توجه داشته باشید شخصیت بعضی از بچه ها به گونه ای است که وقتی چیزی را با خواهش و التماس از او می‌خواهید، هیچ‌گاه به آن دست پیدا نخواهید کرد، زیرا او شما را یک شخصیت آسیب‌پذیر خواهد دانست. حفظ آرامش والدین در برابر کودکان بسیار اهمیت دارد. ما معمولاً با نشان دادن واکنش‌های عجیب و غریب و فریاد کشیدن سعی می‌کنیم خودمان را آرام و کودکان را کنترل کنیم. بسیاری از ما معتقدیم که تنها راه آرامش‌مان حرف گوش کردن بچه‌هاست.

مشکل از نوع تفکر ما سرچشمه می‌گیرد. با فریاد کشیدن، در واقع کودکان‌ پی به قدرت خود می‌برند و فکر می‌کنند که آرامش بزرگ‌ترها در دست آنهاست و این احساس نیاز را نشان می‌دهد. وقتی به فرزند خود می‌گویید: من نیاز دارم که با برادرت دعوا نکنی و یا لازم است که به پدرت احترام بگذاری، در حقیقت به او می‌گویید که من نیاز دارم این کار را انجام دهی تا به آرامش برسم. زمانی که از فرزندان‌ درخواستی دارید، نسبت به آنها آسیب‌پذیر می‌شوید؛ زیرا ممکن است آنها خواسته شما را برآورده نکنند و قطعاً همیشه همه بچه‌ها، خواسته‌های والدین خود را برآورده نمی‌کنند و همین جاست که احساس ضعف و ناتوانی می‌کنید؛ زیرا دو دستی قدرت را در اختیار کودک خود قرار داده‌اید.

دچار اضطراب می‌شوید و کنترل فرزندتان از دست‌تان خارج می‌شود و سعی می‌کنید دوباره کنترل او را در دست بگیرید و همین طور که اضطراب شما افزایش می‌یابد، به آن واکنش نشان می‌دهید و این واکنش به شکل فریاد و جیغ و انتقاد و سرزنش کودک ظاهر می‌شود. شما سعی می‌کنید او را کنترل کنید و او نیز به این امر واکنش نشان می‌دهد و با شما مقابله می‌کند.

در این لحظه عصبانیت شما به اوج می‌رسد و با اینکه سعی می‌کنید آن را کنترل کنید، ولی نمی‌توانید و این امر به سادگی به یک تنش دو جانبه تبدیل می‌شود. خیلی سریع تمامی افراد خانواده دچار اضطراب شده و مبارزه بر سر قدرت آغاز می‌شود و به نظر می‌رسد که هرگز این دعوا به پایان نمی‌رسد. به همین دلیل است که یادگیری مهارت‌های حفظ آرامش از ضروریات است.

 آیا در برابر موفقیت فرزندتان احساس مسئولیت می‌کنید؟

وقتی که شما خودتان را مسئول چگونگی رشد کودک می‌دانید، فشار زیادی به فکر و روان‌تان وارد می‌شود، احساس مسئولیت در برابر رفتارهای کودک موجب اضطراب شده و هر نوع بدرفتاری از طرف کودک، شما را عصبی خواهد کرد.

توقف اضطراب و حفظ آرامش

هدف شماره یک حفظ آرامش؛ تمامی ما در دوره‌ای از زندگی و کار خود حتماً یک رئیس یا مدیر داشته‌ایم و گاهی آنقدر از دست رئیس خود عصبانی بوده‌ایم که دل‌مان می‌خواسته سر او فریاد بکشیم؛ ولی آرامش خود را حفظ کرده‌ایم و به خود اجازه این کار را نداده‌ایم. این اولین و مهم‌ترین گام است. به خودتان یادآوری کنید که موظفید آرامش خود را حفظ کنید و اجازه ندارید عصبانی شوید.

واکنش رفتار شما با کودک

با کودک‌تان مقابله به مثل نکنید و رفتارتان درست مانند او نباشد. هنگامی که واکنش شما به رفتار کودک درست مثل خود اوست، در واقع طبق خواسته کودک تان رفتار کرده‌ و روش او را انتخاب کرده اید. شما باید نوع رفتار و واکنش‌ تان را خودتان انتخاب و بتوانید آن را کنترل کنید.

رفتار فرزندان

مهم نیست که فرزند شما چگونه رفتار می‌کند، همیشه سعی کنید به عنوان یک پدر و مادر بهترین روش رفتاری را انتخاب کنید، فرزند شما واکنش شما را کنترل نمی‌کند؛ اما اگر گاهی اوقات مراقب نباشید، این اتفاق خواهد افتاد. به خود یادآوری کنید که هیچ‌کس نمی‌تواند مرا کنترل کند؛ بجز خود من.

 روی رفتارتان متمرکز شوید

روی خودتان تمرکز کنید؛ به جای اینکه روی نوع رفتار کودک‌تان متمرکز شوید، روی رفتار خودتان تمرکز کنید؛ به این ترتیب می‌توانید روی احساسات خود بیشتر مدیریت داشته باشید. وقتی روی خودتان و اهداف زندگی‌تان متمرکز شوید، نفوذ‌تان به کودک بیشتر خواهد شد و ارتباط‌تان با او بهبود خواهد یافت.

 احساساتی عمل نکنید

از روی عقل خود تصمیم بگیرید و به احساسات زودگذر توجهی نداشته باشید. قبل از هر واکنشی آرامش خود را حفظ کرده، کمی منطقی و عقلانی فکر کنید و سپس تصمیم بگیرید.

اجازه دهید احساسات نقش اطلاع‌رسانی داشته باشند.  ولی به آنها اجازه ندهید فرمان زندگی شما را در دست بگیرند. بهترین نوع تصمیم‌گیری، تصمیم منطقی و عاقلانه‌ و به دور از احساسات است.

 روش حل مسائل و مشکلات

بیشتر پدر و مادرها در مورد آنچه که در برابر آن مسئولند و آنچه که هیچ مسئولیتی در برابر آن ندارند، سردر گم هستند و درک درستی از آن ندارند. برخی از کارها به دامنه وظایف شما محدود نمی‌شود؛ مثلاً انجام تکالیف مدرسه! این جزء وظایف کودک است و شما در برابر انجام دادن و یا ندادن آن مسئولیتی ندارید. اگر همیشه به فکر رفتارها و کارهای کودک باشید، دچار استرس می‌شوید.

کودک را متوجه کنید که شما می‌توانید روش حل مشکل و مسائل مربوط به او را آموزش دهید، ولی وظیفه ندارید مشکل را حل و رفع کنید. به جای اینکه برای کودک ماهی بگیرید، به او ماهیگیری یاد دهید. اگر همیشه به دنبال رفع نگرانی‌های او باشید، او هیچ گاه معنای مسئولیت را درک نخواهد کرد و شما روز به روز آشفته‌تر و وظایف‌تان بیشتر و بیشتر می‌شود.

 گوش کنید

شما مسئول گوش دادن کودک به حرف‌های‌تان نیستید و تنها مسئول هستید که در برابر رفتار او واکنش مناسب نشان دهید. اگر قرار بود هر کس و تنها یک نفر مسئول رفتار دیگری باشد، جهان چه شکلی می‌‌شد؟
به جای اینکه خودتان را مسئول رفتار فرزندتان بدانید سعی کنید با انتخاب روش مناسب، نوع رفتار او را تغییر دهید و پیامد‌های رفتارش را به او یادآوری کنید. با این کار در درازمدت کنترل رفتار کودک‌تان را در دست خواهید گرفت.

از خود بپرسید که چه روش‌هایی به آرامش من کمک می‌کند؟ برخی افراد با سکوت و حرف نزدن به آرامش می‌رسند و عده‌ای با یک نفس عمیق و برخی هم با انرژی مثبت و تلقین جملات مثبت به خود. به خاطر داشته باشید که هیچ‌گاه نباید هنگام عصبانیت از خود عکس‌العمل زشتی نشان دهید. کمی در اتاق قدم بزنید و یا به حمام بروید تا کمی آرام‌تر شوید و یا دست‌کم آن موقعیت و مکان را ترک کنید.

 فکر کنید و تصمیم بگیرید

یک نفس عمیق بکشید و یک لحظه به کاری که تصمیم به انجام آن دارید، فکر کنید یک تفاوت بزرگ میان پاسخ درست و واکنش سریع وجود دارد. حتماً قبل از اینکه در برابر رفتار کودک‌تان واکنش نشان دهید، یک نفس عمیق بکشید.
این کار علاوه بر اینکه موجب آرامش شما می‌شود، فرصتی فراهم خواهد کرد تا بتوانید فکر کنید. وقتی سعی می‌کنید فرزندتان را مجبور کنید به خواسته شما عمل کند، در حقیقت سعی می‌کنید او را کنترل کنید، به این موضوع نیز توجه داشته باشید که ممکن است او روز سختی را طی کرده باشد و با فشارهایی که از طرف شما به او اعمال می‌شود، روز او سخت‌تر و فشار عصبی روی او بیشتر شود و ممکن است رفتار بدی از خود نشان دهد.

 جملات زیر را به خاطر بسپارید

«آرام باش و نفس عمیق بکش»، «اصلاً موضوع مهمی نیست»، «صبر کن»، «کمی فکر کن» و … هر جمله‌ای را که به آرام کردن شما بیشتر کمک می‌کند، در اولویت قرار دهید.

حتی می‌توانید به یک مکان زیبا فکر کنید و با تصور کردن آن در ذهن‌تان به آرامش برسید. سعی کنید برای خودتان یک تصویر ذهنی بسازید. با تکرار این تمرین، هنگام عصبانیت، آن تصویر ناخودآگاه در ذهن شما نقش می‌بندد و احساس آرامش می‌کنید.

 به خودتان فرصت دهید

حتماً لازم نیست بلافاصله بعد از اینکه کودک‌تان با زانو به پای شما کوبید، شما از خود عکس‌العمل نشان دهید، حتی اگر خیلی عصبانی هستید، کمی صبر کنید. همیشه یک پاسخ منطقی در پی تفکر و هدف و زمان، ارائه می‌شود.

هدف شما حل مشکل و تغییر نوع رفتار کودک است، نه انتقام و مبارزه با او. فکر کنید که در این لحظه با نشان دادن چه نوع رفتاری می‌توانید به کودک خود کمک کنید.  به خاطر داشته باشید که این واکنش در واقع به آرامش و مدیریت احساسات شما کمک خواهد کرد و تغییر نوع رفتار کودکی که از همان ابتدا به اشتباه تربیت شده، کمی زمان‌بر و مشکل است.

پدر و مادر همانند مدیر و رهبر یک سازمان هستند و هر چقدر مدیر یک سازمان محترمانه و منصفانه رفتار کند، در کارش موفق تر خواهد بود. مثل یک پدر و مادر مسئول عمل کرده و به پیامد آنچه انجام می‌دهید، فکر کنید. به طبیعت کودک خود توجه داشته باشید، هیچ‌گاه نمی‌توان یک گورخر را به یک پلنگ تغییر داد!...

می‌توانید به کودک خود کمک کنید تا مهارت‌هایش رشد کند، اما نمی‌توانید شخصیت او را ناگهانی دگرگون و مثلاً یک فرد درون‌گرا را به یک انسان شلوغ و شوخ تبدیل کنید. توقعات منطقی و بجا داشته باشید و بدانید که با آرامش خود می‌توانید او را به سوی رفتار بهتر هدایت کنید و وقتی که شما پدر یا مادر آرامی هستید، به ناگاه کل سیستم خانواده شما تغییر خواهد کرد.

به این موضوع دقت کنید که یک کارمند ممکن است نتواند با یک رئیس خاص کار کند، ولی با فرد دیگری، فوق‌العاده باشد و بسیار هم موفق عمل کند؛ پس این موضوع به نوع رفتار رئیس اداره بستگی دارد. همین مسأله در مورد نوع برخورد و رابطه والدین با فرزندان نیز صدق می‌کند. فقط کافی است برای اصلاح رفتار کودک، ابتدا خودتان را اصلاح کنید.

منبع: سایت زیبا شو (با اندکی ویرایش)

پسندها (5)

نظرات (8)

مامان فرنيا
9 تیر 93 7:48
سلام صبح بخير بسيار جالب بود حتي خواندنش هم آرامش زا بود واقعا مسئله مهم اين جمله است "هدف شما حل مشکل و تغییر نوع رفتار کودک است، نه انتقام و مبارزه با او." و يك مسئله اي كه من فكر ميكنم خيلي ميتونه به ارامش والدين كمك كنه اينه: همه ما بچه داريم ( هركسي هم كه بچه اش بزرگ شده باز هم يادش است) و ميدونيم همه بچه ها هميشه رفتار درست نشان نميدهند پس حداقل نبايد در برابر رفتار غلط فرزندمان شرمنده ديگران باشيم و اين بزرگترين اضطرابمون باشه كه واي الان جيغهاي فرزندم همه را كلافه ميكنم چيكار كنم؟ يا اگر توي مهماني چيزي را شكست يا حرف بدي زد همه فكر ميكنند ما تربيت درستي در مورد فرزندمان نداشته ايم؟ اگر بتونيم اين اضطرابهاو استرسها را از خودمان دور كنيم آرامش بيشتري خواهيم داشت
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز وقت شما هم به خیر، بله این مطلب برای خودمون هم خیلی مفید بود و توی این فکر هستیم که بعضی جمله هاش رو بنویسیم و بذاریم جلو چشممون که یادمون نره مخصوصا همون جمله که شما هم اشاره کردید از نکته ی خوبی که برامون نوشتید هم ممنون و سپاسگزاریم
مامان شاران
9 تیر 93 8:47
با سلام امان از این بچه ها دقیقا باید روی خودمون متمرکز بشیم و با آرامش بهترین روش را برای بچه ای که واقعا درک درستی از خیلی از کارهاش نداره بکارببریم
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز امیدواریم که همگی در این امر مهم بتونیم موفق عمل کنیم
مامان شبنم
9 تیر 93 18:51
سلام جالب بود ....واقعا که ارامش داشتن خیلی خوبه ما هم در تلاشیم داشته باشیم ولی بعضی وقتا همه چیز اروم نیست با این حال سعی می کنیم کفه ارامشمون سنگین تر از عصبانیتمون باشه ....
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز کــــــــاملا درک می کنیم! واقعا جواب اون بعضی وقتها رو اعصاب پولادین هم نمیده!
مرات
10 تیر 93 10:04
سلام خدا قوت به روزیم
یه مامان
پاسخ
سلام ممنون، ان شاالله خدمت میرسیم
مامان
10 تیر 93 14:43
تمام تلاشم و می کنم به توصیه های خوبتون عمل کنمدر برابر خرابکاریهای این دو تا شیطون ممنونم
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز براتون آرزوی موفقیت داریم و ازتون میخوایم که دعا کنید همه ی ما در امر حفظ آرامش موفق عمل کنیم
مریم مامان دونه برفی
11 تیر 93 9:35
سلام مطالبتون رو خوندم و لذت بردم . واقعا نکات بسیار زیادی داشت که برای من لازم بود . تصمیم گرفتم از این صفحه با اجازه اساتید یه پرینت بگیرم و داشته باشم. خیلی وقتها هست که آدم بخاطر خستگی زیاد چه روحی چه جسمی حتی درانجام کارهای روزانه هم کند و بی حوصله میشه . حالا اگه بروز یه مشکل درزندگی یا اتفاقات غیر مترقبه رو هم بهش اضافه کنی و درکنارش رسیدگی و آموزش به یه بچه اون هم به شیوه درست و صحیح بیاد روش ببین چه کنترل اعصابی نیازه تا بشه از پسش براومد . ولی انصافا همیشه اینطوری نیست لحظات زیادی هم تو زندگی وجود داره که میشه با توجه به بالا بودن اطلاعات آموزشی ازشون به نحو صحیح استفاده کرد. هرازگاهی این تلنگرها خیلی لازمه ...
یه مامان
پاسخ
سلام مامان عزیز خواهش میشه! خوشحالیم که مورد توجهتون قرار گرفته. واقعا در مورد اون بعضی وقتها درکتون می کنیم، بالاخره هممون انسان هستیم و برهه های مختلف رو تجربه میکنیم، مخصوصا برهه هایی از زمان که قراره توی یه شرایط کاملا بی حوصله و خسته و یا عصبانی و ناراحت با انسان های پاکی که هنوز توی دنیای بزرگترها وارد نشدند طرف باشیم
مریم مامان دونه برفی
11 تیر 93 9:45
من همیشه سعی میکنم در حرف زدنم با امیرعلی مراقب باشم و از اونجائیکه بچه ها ضبط صوتی هستن واسه خودشون از کلمه های محبت آمیز و زیبا حتی در خطاب کردنش استفاده میکنم. مثلا بدون اینکه بخوام بهش آموزش بدم موقع صداکردنش بهش میگفتم : «مامان جونی خوشگل من بیا اینجا کارت دارم» بعد از یه مدت دیدم امیرعلی دقیقا منو با این لحن صدا میزنه حتی اگه گریه کنه و از دست من ناراحت باشه.که باعث خنده اطرافیان هم میشه. البته خوشبختانه خوشگل منو دیگه حذف کرده و در تمام شرایط منو مامان جونی صدا میکنه ... و احساس میکنم تا 80 درصد تونستم در استفاده از کلمات صحیح موفق باشم که البته باباجونیش و عمه هم در این امر کمکم کردن... اما نکته اینجاست که جدیدا از کلمات زشت استفاده میکنه که بعضا از بچه ها و فامیل و جاهای مختلف شنیده ..که حتی یکبار هم تو خونه ما ازش استفاده نشده و من از این بابت خیلی نگرانم . نمیدونم رفتارهای ما تاثیرخودشو داره یا تحت تاثیر جامعه بزرگتر کمرنگ میشه ...؟؟؟؟؟؟
یه مامان
پاسخ
خیلی جالب بود! مخصوصا تصور قیافه امیرعلیِ عزیز موقع ناراحتی و در همان حال صدا زدن شما درسته بچه ها توی محیط اطرافشون خیلی حرف ها می شنوند ولی اینکه اون کلمه و حرف نهادینه بشه و یا توی یه برهه فقط باشه و بعد فراموش بشه بستگش به رفتار ما بزرگترها داره. مطالعه ی این لینک ها هم شاید خالی از لطف نباشه: http://mamanschool.niniweblog.com/post9.php http://mamanschool.niniweblog.com/post1113.php
مامان پریسا
11 تیر 93 11:54
مطلب رو که خوندم متوجه رفتارهای این روزای پریسا شدم. واقعا قابل لمسه و خیلی راحت میشه دید که تا چه حد به واقعیت نزدیکه. به نظر من هم نباید جلوی رفتارهای نا به جا کم اورد و یا با داد و فریاد جلوی اونو بگیریم چون هیچ کدوم از این رفتارها فایده نداره. هرچند خودمون فکر میکنیم خیلی درسته.
یه مامان
پاسخ
دقـــــــــــــــــــــــــــــــــیقا موافقیم! کـــــــــــــــــــــــــاملا درکتون می کنیم ولی واقعا این حفظ آرامش احتیاج به تمرین زیادی داره