مسابقه ی عکس 22 بهمن
مسابقه ی عکس «22 بهمن از نگاه فرزند شما»:
یکی از کارهایی که خیلی برای بچه ها هیجان انگیزه، شرکت توی مراسم دسته جمعیه، یکی از این مراسم که خیلی برای بچه ها می تونه لذت بخش باشه ، راهپیمایی ها از جمله راهپیمایی فردا یعنی 22 بهمنه.
میخوایم یه مسابقه ترتیب بدیم که راهپیماییِ امسال رو از دید کوچولوی شما ببینیم. گزارشگرها میشن بچه ها و از زاویه ی دید فرزند دلبندتون ، شما می تونید عظمت راهپیمایی و شادی بچه ها و جذابیت های که برا کوچولوتون توی این راهپیمایی هست رو به نمایش بذارید.
ممکنه یه نکات ریزی که به چشم هیشکی نمیاد ، به چشم همین بچه ها بیاد و توی اون لحظه است که شما به عنوان شکارچی لحظه ها دوربین به دست ، کمین کردید تا اون لحظه رو ثبت کنید و به عنوان یادگاری توی مدرسه بذارید. (البته همین حس و حالشون هم توی برخورد با اون جمعیت یه ایده اس دیگه! مثلا همین بادکنکی که به دستشونه و یا مشت های گره کرده شون و یا ... دیگه راهنمایی بسه، خلاقیت های خودتون جذابتره)
ان شاالله به نفر اول هدیه ای از طرف مدرسه ی مامان ها داده خواهد شد که البته اگه تعداد شرکت کنندگان از بیست نفر بیشتر بشه دو نفر رو برتر اعلام می کنیم پس این بستگی به میزان استقبال شما و عکس هایی که برامون ارسال میکنید داره
هر کس می تونه فقط یه عکس بفرسته، پس اگه چند تا عکس دارید خودتون گلچین کنید یا حتی می تونید برا انتخاب عکس ها از دوستاتون و همکلاسی هاتون توی مدرسه،کمک بگیرید.
محدودیتی برای نحوه ی ارسال عکس ها نیست، ایمیل باشه و یا لینک آپلود رو بهمون بدید کافیه.
مهلت ارسال آثار: تا پایان بهمن ماه
البته مسابقه ی قایم باشک رو فراموش نکردیم اما به خاطر مناسبتی که در پیش داشتیم اول این مسابقه رو اعلام کردیم. ان شاالله کم کم نوبت به اون هم میرسه
حالا ادامه ی مطلب رو بخونید، کلی افاضه فرمودیم و فکر از خودمون درکردیم ناسلامتی. کم لطفی نفرماییدها! گفته باشیم. راستی اگه از این مدل افاضه ها به ذهن شما رسید (به شرط اینکه جزء این افاضه های ما نباشه ها!) مشتاق شنیدنش هستیم و در آخر متن اضافه میشه به نام خودتون. اینطوری یه مقاله ی پر و پیمون خواهیم داشت.
اندر مزایای شرکت در راهپیمایی 22 بهمن:
حس شادیِ واقعی:
بعضی از پایکوبی ها و شلوغی ها به ظاهر ، شکل شادی دارند ولی وقتی از اون جمع بیرون میایم، می بینیم انگار یه گمشده داریم، ته دلمون راضی نشده و نیاز انسانیمون که محوریتش خداست، اغنا نشده. وقتی توی جمع هایی که می دونیم نیت و هدفمون خداییه قرار می گیریم، و شادی ای رو تجربه می کنیم که انسانیتمون تحت هیچ عنوانی بهمون گوشزد نمی کنه، احساس آرامش بیشتری می کنیم. و این یعنی یه روز خوب و شاد ، بدون وجدان درد.
اتحاد:
بچه ها توی این راهپیمایی یاد می گیرند چطوری با یه گروهی که همفکر هستند می تونند همصدا بشن. همه به یک مقصد حرکت می کنند و یکصدا فریاد می زنند. بدون اینکه با هم تمرین کرده باشند شعارها رو تکرار می کنند و سعی می کنند صداهای یکپارچه ای به وجود بیارند.
این توی ضمیر ناخودآگاه بچه ها شکل می گیره که یه دست صدا نداره. یعنی در واقع کار کلی نصیحت و تجربه رو می کنه. (یعنی در واقع کار اون همه چوبی که با هم شکسته نمی شن رو میکنه)
خلاقیت:
توی این راهپیمایی مردم هنرهای خودشون رو به نمایش میذارن. از انواع کاردستی های آمریکا و اسرائیل که قراره آتیش بزنن گرفته تا پرچم های ایرانی که با کاغذ درست شده اند و توی دست های بچه هاست و با افتخار اون رو تکون میدن.
کلی ایده از این کارها میشه گرفت.
تخلیه هیجان:
قرار گرفتن توی محیطی که نه تنها کسی بهشون نمیگه ساکت باشید بلکه همراه با بزرگ ترهاشون فریاد می زنند و همه خوشحال هستند، تجربه ی جالبی برای بچه هاست و کلی انرژیشون رو تخلیه می کنه.
اجتماعی شدن:
برخورد با جمعیت زیادی از مردم ، اون هم توی یه محیط باز و شاد، خیلی می تونه به رشد اجتماعی بچه ها کمک کنه.
ریشه دار شدن فرهنگ مهربانی:
یکی از کارهایی که بچه ها از بزرگترهاشون یاد می گیرن، برخوردشون با افراد مختلفه. همینکه اونها ببینن توی این مراسم یکی داره شیرینی و کیک می ده، یکی داره پوستر پخش می کنه براشون جذابه. والدین باهوش از این موقعیت کمال استفاده رو می برن و برخوردشون رو با همنوعاشون به بهترین شکل نشون بچه ها میدن.
اینکه مراقب باشی پای نفر جلویی رو له نکنی، اینکه اگه یه جا شیرینی تموم شد و یه بچه ای دلش می خواست و بهش شیرینی نرسیده بود، اولین نفری باشی که میری جلو و بهش شیرینیِ خودت رو میدی و هزار مورد دیگه که برا هر کسی یه شکلی داره، دست به دست هم می دن تا فرهنگی رو که باید با کلی برنامه ریزی به بچه ها یاد بدیم، به راحتی بهشون انتقال بدیم .
و هزاران نکته ی مثبت و قشنگ دیگه ای که توی همین راهپیمایی متحد و یکپارچه که مظهر غرور و اتحاد ملیمون هست وجود داره.
و در نهایت : 22 بهمن مبارک باد